بزرگنمايي:

آریا بانو - باشگاه خبرنگاران / اتفاقات عجیب و غریبی که این روز‌ها برای کودکان و نوجوانان در سطح جامعه اتفاق می‌افتد، بیش از آن است که بتوان در چند خط به آن‌ها اشاره کرد. چند وقت قبل بود که لایو جنجالی و غیر اخلاقی یک پسر نوجوان با زنی معلوم الحال و انتشار گسترده آن در فضای مجازی، دل مردم را به درد آورد و در روز‌های اخیر هم ویدئوی مربوط به تجمع چند دختر نوجوان و در نهایت قمه کشی یکی از آنها، مردم را در بهت فرو برپیاده شده است.
هر چند که متأسفانه ابعاد دیگر ویدئو اخیر مانند کشف حجاب و پوشش‌های ساختارشکنانه این نوجوانان، بعضاً مورد توجه و اعتراض قرار نگرفت، اما در هر صورت تا چندین روز، قمه کشی، آن هم توسط یک دختر نوجوان و طریقه مخفی کردن قمه توسط او، هم مورد بحث و گفتگو قرار گرفت و هم دستمایه طنز برخی کاربران قرار گرفت.
اما قطعاً این‌ها مشت نمونه خروار است و قابل انکار نیست که وضعیت فرهنگی و اجتماعی‌ای که در حال حاضر نوجوانان و جوانان و حتی کودکان در آن تنفس می‌کنند، بسیار نگران کننده است. از طرفی بسیاری از خانواده‌ها با شرایط تربیت در عصر حاضر آشنایی کافی ندارند، و از سوی دیگر نظام و ساختار تعلیم و تربیت که در آن آموزش و پرورش هم نقش کلیدی دارد، معیوب و ناقص است. در این میان، فضای مجازی نیز چه از منظر زیرساختی و چه از منظر پیوست فرهنگی در یک شرایط بغرنج قرار دارد و خود به تنهایی آتش بیار معرکه است.
حال سؤال اینجاست که چه آینده‌ای در انتظار دهه هشتادی‌ها است؟ از طرفی بخشی از این نوع رخداد‌ها مربوط به همان تفکری است که با سخنان به ظاهر زیبا، اما در باطن کم عمق خود، بعضی از پدران و مادران و همچنین مسئولان را فریب داده است تا نتوانند هویت ایرانی و اسلامی را به طور صحیح به فرزندان این سرزمین به طور صحیح منتقل کنند. در عوض، نسخه‌های بیمار و شکست خورده غربی در این سال‌ها پیاده شده است و نتیجه آن را چه در حوزه کوک، نوجوان و جوان، چه در حوزه ازدواج و طلاق و چه در حوزه آسیب‌های اخلاقی و اجتماعی، به خوبی می‌توان مشاهده کرد.
نسل جدید، نه انقلاب اسلامی را درک کرده و نه دوران غرور آفرین و پر از معنویت دفاع مقدس را؛ متأسفانه گزاره‌های دینی و فرهنگی هم بعضاً به طور صحیح به آن‌ها منتقل نشده است. نسل جدیدی‌ها، بخش زیادی از وقت خود را پای گیم بازی و فضای مجازی گذرانده اند؛ برخی از آن‌ها اصلاً وقت ندارند که تأمل و تفکر کنند.
به نظر می‌رسد در صورتی که مسئولان فرهنگی و آموزشی کشور، دیر بجنبند، نسلی که باید آینده کشور را بسازد از دست خواهد رفت و در کمترین حالت، در آینده نزدیک، ما با نسلی بی تفاوت و خنثی روبرو خواهیم شد که دغدغه اش خودنمایی و محصور شده در میان لایک و فالوور‌ها خواهد بود. البته همانطور که می‌بینیم این نسل به دور از آسیب‌های اخلاقی و روانی هم نخواهد بود و روز به روز بیشتر گرفتار خواهد شد.
هر چند که خانواده‌ها نقش اساسی در تربیت فرزندان خود دارند، اما مسئولیت داشتن خانواده‌ها ارتباطی با مسئولیت و وظایف نهاد‌ها و سیستم فرهنگی و آموزشی کشور ندارد.
قطعا این گزاره ناظر به همه نوجوانان نیست و کسی نمی‌تواند منکر وجود تعداد زیادی از نوجوانان با رفتار‌های بهنجار و قاعده‌مند شود، اما اگر همین روند ادامه یابد، نسل جدید به جای اینکه تبدیل به نقطه قوت و قابل اتکا برای پیشرفت و آبادانی کشور شود، تهدیدی برای امنیت فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی جامعه خواهد بود؛ به گونه‌ای که هر روز باید بدویم تا بزهکاری‌ها و ناهنجاری‌های مربوط به آن‌ها را درمان کنیم؛ تازه اگر بتوانیم این کار را انجام دهیم و اگر هم انجام دادیم، فایده‌ای داشته باشد!
نتیجه اینکه به جای شانه خالی کردن از مسئولیت‌ها یا انداختن تقصیر به گردن دیگران، هر چه زود‌تر باید جنبید و در جهت یکپارچه سازی و تنومندسازی سیستم آموزشی و فرهنگی کشور کوشید و اینگونه نباشد که در بعضی زمینه‌ها چندین متولی وجود داشته باشد، اما خروجی این باشد که امروز مشاهده می‌کنیم.