بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا / مصطفی کیایی کارگردان و فیلمنامه نویس یکی از دلایل افت مخاطب را کمبود ژانر دانست و اینکه بسیاری از علاقمندان نمی توانند اثری را پیدا کنند که مورد علاقه شان باشد؛ چراکه آثار پرفروش و پربیننده ما یا «کمدی» هستند یا «اجتماعی» که اغلب گروه خاصی از مخاطبان جامعه را دربرمی گیرد.
 سازنده سریال «هم گناه» که در برنامه «پرانتز باز» رادیونمایش با موضوع «جامعه، مخاطب و فیلمساز» حاضر شده بود، در ادامه صحبت های خود خاطرنشان کرد: البته در تولیدات ما، حدود دو سوم آثار اصلا قرار نیست جریان سینما را جلو ببرند و مخاطب را به سالن بکشانند؛ این در حالی است که در تمام دنیا تقریبا این قضیه برعکس است. در کشور ما آثار خاص و آرت و در مجموع آثاری که مخاطب کمتری دارند، غالب تر هستند و در حقیقت می توان گفت یک قصه گریزی وجود دارد که باعث شده فیلمسازها به سمت قصه گویی نمی روند.
 در ایران، سینمای ژانر کم داریم و باید روی این قضیه کار کنیم. در دهه 60 و 70 این آثار بیشتر بود اما در سال های اخیر، خصوصا 10 ـ 15 سال گذشته، مشکل ژانر داریم.
در ادامه صحبت های مصطفی کیایی، نیما رییسی که در سریال شبکه نمایش خانگی «آنها» به تهیه کنندگی پرویز پرستویی و در ژانر ترسناک بازی کرده است، از این سریال به عنوان مجموعه ای که با اتفاق های نو همراه بوده است یاد کرد و افزود: تولیدکننده سریال با تولید این اثر ریسک بزرگی کرد.
کیایی هم گفت: اینها در قدم های اول است ولی باید قدم های بعدی برداشته شود. توقع کمتری داشتیم ولی اتفاقات خوبی افتاد.
در بخش دیگری از این برنامه، علیرضا بهرامی، کارشناس «پرانتز باز» با اشاره به گله مندی مصطفی کیایی از ساخت بی رویه آثار کمدی، در این ارتباط به ضعف در تولید آثار مبتنی بر «کمدی موقعیت» اشاره کرد و افزود: آثار کمدی ما دو وجه غالب بیشتر ندارند؛ یا بازی با الفاظ است که از همان سیاه بازی ما نشأت می گیرد و دیگری لودگی است و انتظار دارند مخاطب با تولید چنین کارهایی بخندد.
کمدی موقعیت در آثار ما به ندرت دیده می شود و این نتیجه غفلت سینمای ما از ادبیات طنز ماست. اگر نویسندگان طنز ما سهمی داشتند، وضعیت بهتری را شاهد بودیم. به همین دلیل است که با شرایطی مواجه هستیم که خود گردانندگان این نوع آثار (از جمله جواد رضویان) از آثار کمدی از این دست، به عنوان فیلم های شانه تخم مرغی یاد می کنند.
ادامه صحبت های کارشناس «پرانتز باز»، با این پرسش نیما رییسی، مجری برنامه همراه شد که قبول دارید تلویزیون در حوزه تولید مجموعه های کمدی کمی موفق تر عمل کرده است و در این زمینه به سریالی مانند «پایتخت» اشاره کرد.
بهرامی پاسخ داد: مجموعه ای از عوامل شامل انتخاب بازیگر، کارگردانی و متن، باعث شد که برخی سریال های کمدی در این سال ها بتوانند خودشان را از استانداری بالا بکشند. کارهایی که در دهه 60 سینما، یا اصلا نداشتیم و یا اگر داشتیم خوبشان را داشتیم و حد میانه رعایت می شد. تجربه های موفق تلویزیون هم به دلیل رعایت اصول بدیهی است که برای کمدی عنوان می شود.
نیما رییسی هم در تایید این صحبت ها، یادآور شد، «سینما اصول خودش را دارد که این اصول در دهه 60 اتفاق می افتاد اما از جایی به بعد رها شد و سینمای آرتیستیک ما هم به سمت شخصی سازی پیش رفت.»
بهرامی در ادامه این جملات، درباره شخصی سازی سینمای هنری اضافه کرد، در حقیقت آدم ها را در بغضی فرو بردیم که به جریان تجاری سینما یک «نه» بزرگ بگویند و نتیجه این شد که از سمت دیگر پشت بام افتادیم و نتوانستیم حد میانه را داشته باشیم.
نغمه دانش، دیگر کارشناس «پرانتز باز» هم با تاکید بر اینکه «اصولا امر خنثی در جهان هستی نداریم و با این نگاه، سینما هم نمی تواند خنثی باشد»، خاطرنشان کرد: سینما باید برای خودش مسوولیت اجتماعی قائل شود و می تواند گفتمان انتقادی را در درون خودش داشته باشد. سینما باید تلاش کند سطح سلیقه مخاطب خود را بالا ببرد. خیلی مهم است که آینده جامعه را بتواند هدف گیری و آینده روشن تری را ترسیم کند. سینما حتی می تواند بحران های جامعه را پیش بینی کند؛ همانند آنچه در حوزه بحران کم آبی با ساخت فیلم های مستند شاهد بودیم.
فرانک آرتا هم در این بخش از صحبت های خود، با ابراز مخالفت درباره شخصی سازی سینمای هنری در کشورمان، در عین حال تاکید کرد: اگر می خواهیم در مجموع سینمای بالنده ای داشته باشیم، به نحوی که هم آثار مستقلمان ساخته شود و هم سینمای بدنه بالنده ای داشته باشیم، باید در درجه اول متولیان امر به اندیشه اهمیت بدهند.
برنامه «پرانتز باز» به تهیه کنندگی و سردبیری مارال دوستی کاری از گروه برنامه های مستند و ترکیبی نمایشی است که جمعه شب ها ساعت 21 تا 23 روی آنتن رادیو نمایش می رود