بزرگنمايي:

آریا بانو - به نقل از استنفورد دیلی، نتایج این تحقیق، بینش جدیدی در مورد تاثیرات واکسن بر سیستم ایمنی و روش‌های مقابله با بیماری‌های مسری و همه‌گیری‌های آینده ارائه می‌دهد.
گروهی متشکل از 23 محقق به این نتیجه رسیدند که افزودن مواد کمکی – ماده‌ای که می‌تواند پاسخ ایمنی بدن را افزایش دهد - باعث می‌شود برخی واکسن‌ها ژن‌های ضدویروسی بیشتری را فعال کنند.
فلورین ویمرز، محقق ارشد موسسه ایمنی، پیوند و عفونت اظهار کرد: هنگامی که یک بیمار چنین واکسنی دریافت می‌کند تا ماه‌ها بعد در برابر انواع ویروس‌ها محافظت می‌شود.
ویمرز گفت: «این روش می‌تواند گروه جدیدی از واکسن‌ها را ایجاد کند.»
این مطالعه طی یک تلاش جهانی برای واکسیناسیون علیه کووید-19 (COVID-19) انجام می‌شود، به‌ویژه با توجه به نوع جدید دلتا که به سرعت و به راحتی گسترش می‌یابد. هرچند در حال حاضر واکسن کووید داریم اما ویمرز معتقد است که تحقیقات وی می‌تواند ابزار جدیدی را برای نجات جان افراد در بحبوحه این همه‌گیری پیش‌بینی نشده در اختیار دانشمندان قرار دهد.
به گفته ویمرز، نتیجه این تحقیق می‌تواند راه‌حل‌هایی برای بحران‌های بهداشتی مشابه با آغاز همه‌گیری کووید ایجاد کند. در اوایل سال 2020، دانشمندان روش‌های موثری برای مهار شیوع ویروس و اطلاعات زیادی در مورد آن نداشتند.
وی ادامه داد: شما می‌توانید این واکسن‌های غیر اختصاصی را به افراد ارائه دهید تا مقدار مشخصی حفاظت در برابر هر گونه ویروسی که با آن روبرو می‌شوند - ازجمله این بیماری جدید، ناشناخته و در حال ظهور- ایجاد شود.
تامیکو کاتسوموتو، استادیار بالینی روماتولوژی و ایمونولوژی که با این مطالعه همکاری نداشته است نیز گفت: یک محرک واکسن که در برابر ویروس‌های غیر مرتبط محافظت ایجاد کند می‌تواند بر بسیاری از جنبه های ایمونولوژی تاثیرگذار باشد.
وی افزود: کشف اخیر، امکانات هیجان‌انگیزی در تلاش‌های توسعه واکسن در آینده فراهم می‌کند و پیامدهای مهمی با توجه به همه‌گیری فعلی جهانی کووید-19 در بر دارد.
با ظهور کووید-19 در ژانویه 2020 و اولین واکسیناسیون‌های انجام شده در دسامبر، توسعه موفقیت‌آمیز واکسن تقریبا 12 ماه به طول انجامید.
پروفسور میکروبیولوژی و ایمونولوژی و محقق ارشد این مطالعه بالی پولندران گفت: این سرعت فوق‌العاده بود اما به‌نظر من 12 ماه بسیار زیاد بود.
پولندران اظهار کرد: واکسیناسیون با داروهای کمکی که ممکن است در داروخانه‌های محلی انجام شود، می‌تواند محافظت گسترده‌ای در اختیار افراد قرار دهد اما جامعه پزشکی به دنبال واکسن خاص‌تری است.
ویمرز افزود: این محرک ایمنی که ما در اینجا کشف کردیم برای محافظت بیشتر در افراد آسیب‌پذیر نیز مفید خواهد بود.
در این مطالعه، محققان دانشکده پزشکی بر واکسن آنفلوآنزای مرغی H5N1 متمرکز شدند که با داروی کمکی AS03، یک ماده شیمیایی با ویتامین E در شرکت‌کنندگان سالم استفاده شد.
آنان دریافتند که دوز اصلاح‌شده تغییرات اپی ژنتیکی در سلول‌های ایمنی ایجاد می‌کند به این معنی که آنها موقت بر ژن‌ها تاثیر می‌گذارند بدون این‌که بر DNA آنها تاثیر داشته باشد.
پولندران توضیح داد: هر زمان که ویروسی مشاهده شد، این ژن‌ها به سرعت قابل بیان بوده و حمله سریع را آغاز می کردند.
دانشمندان سلول‌های ایمن‌سازی شده را با ویروس‌های دنگو و زیکا آلوده کردند. عوامل بیماری‌زایی که پولندران آنها را چنین توصیف کرد: به همان اندازه که پرتقال با هندوانه متفاوت است این عوامل نیز با آنفلوآنزای پرندگان ارتباطی ندارند. باوجود تفاوت، سلول‌هایی که از نظر دفاعی فعال و تقویت‌شده بودند در مقایسه با سلول‌هایی که واکسن آنفلوآنزای مرغی را بدون هیچ گونه مواد کمکی دریافت کرده بودند، دفاع قوی و فعال‌تری داشتند.
اگرچه واکسن‌ها بیش از 200 سال است که مورد استفاده قرار گرفته‌اند اما هنوز چیزهای زیادی در مورد عملکرد پیچیده سیستم ایمنی کشف نشده است.
پولندران تاکید کرد: این تحقیق درک جدیدی از سیستم ایمنی ذاتی را به ارمغان آورده است. در حالی که واکنش سازگار بدن ویروس‌هایی را که با آن مواجه می‌شود به خاطر می‌آورد، پاسخ ذاتی بلافاصله به هر نوع ویروسی واکنش نشان می‌دهد (قبلا تصور می‌شد که حافظه بلند مدت این مورد وجود ندارد).
پولندران خاطرنشان کرد: ما نشان دادیم که سیستم ایمنی ذاتی، بر خلاف آنچه در کتاب‌های درسی آمده است، پاسخی را نیز ارائه می‌دهد که نه تنها چند ساعت یا چند روز بلکه هفته‌ها و شاید چند ماه طول می‌کشد و این پاسخ قادر است در برابر هر نوع عفونت ویروسی مقاومت ایجاد کند.
ویمرز مطالعه تعاملات بین مکمل AS03 و انواع دیگر واکسن‌ها را ادامه می‌دهد تا به نتایج مشابه برسد؛ «آیا می‌توانیم از این محرک ایمنی AS03 یا محرک‌های ایمنی مشابه برای محافظت از کل موجودات استفاده کنیم؟»
اکنون که او می‌داند سلول‌های منفرد چگونه به تقویت‌کننده کمکی واکنش نشان می‌دهند قصد دارد چگونگی گسترش آزمایش‌های واکسن خود را دریابد.
نتایج این تحقیق در نشریه Cell منتشر شده است.