بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / خانمی هستم 27 ساله، دختری 7 ساله دارم که تنها فرزندم است. او خیلی به من و پدرش حسودی می کند، دائم گریه می کند و می خواهد فقط به او توجه کنیم. خیلی اذیت می کند. لطفا راهنمایی ام کنید چطور با او رفتار کنم؟
پاسخ
مادر گرامی، شاید شما هم مثل بسیاری از مادرهای امروزی تصور کنید که جز سکوت و گوش به فرمان بودن، هیچ ابزاری برای رویارویی با رفتارهای نامطلوب کودک خود ندارید یا مثل برخی مادرهای دیروزی، عصبانیت یا خشونت های رفتاری و کلامی را چاره این واکنش های فرزندتان می دانید اما دست نگه دارید!
پدر! مادر! من را هم ببینید
شما تنها به مقابله با بدقلقی های کودکتان در همان لحظه نیاز ندارید بلکه می توانید با واکنش صحیح، برای همیشه به این رفتارها پایان دهید. بیشتر حسادت های کودکان به پدر و مادر ناشی از کمبود توجه و عاطفه به فرزندان است. آن ها با این کارها در اصل دارند این پیام را به والدین مخابره می کنند که « پدر _ مادر من را ببینید ! من هم هستم! »
وقت بگذارید
 برای فرزندتان حداقل روزی 30 دقیقه وقت بگذارید و با او به فعالیتی بپردازید که جزو علاقه مندی های خودش است.
در حین بازی به او توجه داشته باشید طوری که محبت را در صورت شما ببیند، او را بغل کنید و ببوسید، بگذارید از این طریق تمام عشق و علاقه تان از آغوش شما به او منتقل شود.
حساسیت زدایی کنید
کودک شما حساس شده پس باید به تدریج این حساسیت از بچه گرفته شود. ما در چنین مواقعی از تکنیک حساسیت زدایی تدریجی استفاده می کنیم. می توان به مرور زمان و با استفاده از شرطی کردن، تشویق کردن و نه تنبیه کردن، حساسیت او را کم کرد تا زمانی که کودک احساس کند دیگر این اتفاق نمی افتد، با او مهربان باشید و کمتر جلوی او خلوت کنید، با توجه نشان دادن به او این رفتارها به تدریج جایگزین حساسیتی می شود که در ذهن او نسبت به رفتار والدین شکل گرفته است.
قوانین را واضح بگویید
 باید درباره قوانین خانه نیز با او واضح صحبت کنید.کنارش بکشید، به چشم هایش نگاه کنید و نامش را به زبان بیاورید و بعد درخواست خود را به صورت واضح و روشن بیان کنید؛ مثلا : «سارا جان وقت خوابه برو مسواک بزن » اگر همچنان نخواست همکاری کند باید از راه حل محرومیت استفاده کنید یعنی اگر بهانه بازی یا تلویزیون یا.... را آورد، او را از این کارها محروم کنید.
نباید یک روز در برابر لجبازی بی تفاوت باشید و روز دیگر بخواهید که آن را انجام دهد، او باید درصورت شما اقتدار و البته آرامش را ببیند.
نگویید دوستت نداریم
 برای درمان گریه و بد قلقی کودک هم این ها را نگویید : «اگر نری سرجات بخوابی، من و بابا دیگه دوستت نداریم»، این جمله هیچ حس مثبتی در کودک ایجاد نمی کند.
باید به او توجه مثبت نامشروط داشته باشید یعنی او بداند درهر شرایطی شما دوستش دارید. در آن جمله حس بی توجهی و دوست نداشته شدن را تجربه می کند که می تواند بعدها رفتارهای ناهنجار دیگری را ایجاد کند.
به رفتارهای نامطلوب توجه نکنید
 به رفتارهای نامطلوب او هم مانند گریه کردن، هیچ واکنش و توجهی نشان ندهید تا بداند با گریه کردن نمی تواند به هیچ کدام از خواسته هایش دست پیدا کند. هروقت آرام شد و دیگر گریه نکرد، او را در آغوش بگیرید و بگویید حالا که آرام شده ای حرف هایت را می شنوم.
لجبازی نکنید
 در آخر لجبازی نکنید تا کودکتان لجبازی کردن را نیاموزد. در زندگی همیشه منطقی و با تدبیر عمل کنید، به این ترتیب فرزندتان یاد می گیرد که در مواجهه با خشم یا شرایط غیر دلخواهش چطور باید رفتار کند.