بزرگنمايي:

آریا بانو - آخرین خبر /بگذارید شرح حال دکتر "جی" را برایتان بازگو کنم. او تنها آدمی بود که من در تمام مدت عمرم توانسته‌ام لقب شیطان مجسم را به وی بدهم. موجودی ابلیسی. زمانی که من او را می‌شناختم به "جلّاد توده‌های اشتاینهوف" معروف بود. اشتاینهوف بیمارستان بزرگ روانی وین است که در زمان تصرف وین، به دست نازی‌ها افتاد. وقتی نازی‌ها برنامه‌ی "کشتار بی‌درد"(Euthanasia) را آغاز کردند، این ابلیس، رشته‌ی زندگی بیماران روانی این بیمارستان را در دست گرفت و در کار خود آنچنان ماهر و متعصّب بود که نگذاشت حتی یک بیمار روانی از کوره‌ی گاز، جان سالم به‌در ببرد.
پس از پایان جنگ وقتی به وین بازگشتم و پرسیدم بر سر دکتر "جی" چه آمده است، به من گفتند که روس‌ها او را در یکی از اتاق‌های همان بیمارستان زندانی کردند اما روز بعد درِ زندان باز بوده و دیگر کسی او را ندیده است.
پنداشتم که او هم مانند بسیاری از همردیفانش آزاد شده و به آمریکای لاتین گریخته است. تا اینکه همین اواخر یکی از سیاستمداران پیشینِ اتریش که مدتی پشت پرده‌ی آهنین زندانی بود، به من مراجعه کرد. در حین معاینات عصبی و روانی به من گفت که مدتی در سیبری و سپس در زندان معروف لوبی یانکا در مسکو زندانی بوده و ناگهان پرسید که آیا دکتر "جی" را می‌شناسم؟ جواب مثبت دادم و او ادامه داد: "من با او در زندان لوبی یانکا آشنا شدم. او همان‌جا بر اثر بیماری سرطان مثانه در چهل سالگی مُرد. اما پیش از مرگش یکی از بهترین رفقایی بود که انسان می‌توانست داشته باشد. او به همه زندانیان دلداری می‌داد. او مظهر عالی‌ترین معیار‌های اخلاقی و بهترین دوست من در دوره‌ی طولانی زندان بود."
این تعریفی از دکتر جی، جلّاد توده‌های بیمارستان اشتاینهوف بود. حال چگونه می‌شود ادعا کرد که رفتار انسان قابل پیش‌بینی است؟ شما می‌توانید حرکات یک آدم ماشینی یا یک دستگاه خودکار را پیش‌بینی کنید. بالاتر از این حتی ممکن است با سعی و کوشش بتوانید مکانیسم‌ها و "دینامیسم" روان انسانی را هم پیش‌بینی کنید اما انسان چیزی است بیشتر از "روان"...!
ویکتور فرانکل
انسان در جستجوی معنا