آریا بانو - روزیاتو / «شوئه» به معنای «برف» و «لی» به معنای «زیبا» است، اسمی درخور این مدل زال. این نام را 16 سال قبل در پرورشگاهی در چین رویش گذاشتند. شوئه لی دارد نگاه دنیا به زالی را تغییر می دهد و صدای آن هایی می شود که ظاهری متفاوت از استانداردهای دست نیافتنی صنعت مدلینگ دارند.
مسیر شوئه لی به سوی موفقیت

شوئه لی شروع سختی در زندگی داشت. زالی را در بخش هایی از چین هنوز نفرین یا بد یمن می دانند. علاوه براین، شوئه لی در دوره ی سیاست تک فرزندی چین متولد شد. او را وقتی نوزاد بود بیرون یک پرورشگاه رها کردند اما بعدها در سن 3 سالگی توسط یک خانواده ی هلندی به فرزندخواندگی پذیرفته شد.
شوئه لی مدلینگ را از سن 11 سالگی برای یکی از دوستان مادرش که طراح مد بود، شروع کرد. این اتفاق زمینه ساز آغاز فعالیت او در عرصه ی مدلینگ شد، یعنی زمانی که آژانس های استعدادیابی به سراغش آمدند.

زالی که امری ژنتیکی است باعث درجات مختلفی از مشکلات چشمی هم می شود. شوئه لی از حدود 8 تا 10 درصد از بینایی خود برخوردار است. به همین دلیل در فوتوشوت هایش اغلب چشم هایش را می بندد. او در اینستاگرام خود نوشته علتش این است که اغلب اوقات نور محیط بیش از حد زیاد است و چشم هایش را نمی تواند بدون تنگ کردن آن ها باز نگه دارد.

شوئه لی می گوید تجربه های سخت مختلفی در زندگی اش داشته، از رها شدن در دوران نوزادی گرفته تا طرد شدن های گاه و بیگاهش در مدرسه به خاطر متفاوت بودن. به گفته ی او، این تجربیات به طور حتم بسیار دشوار بودند اما در عین حال او را به انسان قوی تری بدل کردند.
علیرغم رویکرد خرده گیرانه و ریزبینانه ای که در صنعت مدلینگ وجود دارد، شوئه لی موفقیت زیادی در این حوزه داشته است. او حالا تنها 16 سال دارد اما تاکنون با نشریات مهم زیادی از جمله نشریه ووگ به عنوان مدل همکاری داشته است. تصاویر او در موزه ها هم به نمایش درآمده و مدل بسیاری از برندهای مد و فشن هم شده است.
شوئه درباره ی اینکه چطور در صنعتی همچون مدلینگ که رویکردی خرده گیرانه و ریزبینانه در آن وجود دارد اعتماد به نفس خود را حفظ می کند، می گوید: «درست است که من در صنعت مدلینگ هستم اما این هدف من در زندگی نیست. من از عکس گرفتن لذت می برم و تا حالا فقط تجربه های مثبت در این صنعت داشته ام. اما نمی خواهم برای کسب درآمد یا بالا بردن اعتماد به نفس به این شغل اتکا کنم.»
به عبارت دیگر، شوئه لی در صنعت مدلینگ به دنبال گرفتن تأیید دیگران نیست، چون علاقه ای که به خود دارد از درونش نشأت می گیرد. او می گوید: «صنعت مد و فشن صنعتی است که در آن نگاه ها خرده گیرانه و انتقادی است و استانداردهایی دارد که کمتر کسی می تواند به آن ها دست یابد. خوب است که این صنعت حالا تنوع بیشتری را در خود پذیرا است و مدل هایی از همه ی نژادها، شاید معلول و نه خیلی لاغر را نشان می دهد.»
زیر پا گذاشتن استانداردهای رنج آور زیبایی
شوئه لی می گوید: «هر کس با هر شکل و شمایلی منحصر فرد است.» او از صفحه ی اینستاگرام خود برای افزایش آگاهی مردم درباره ی زالی و رساندن حرف های خود به گوش دیگران استفاده می کند. او گوید: «افراد معلول یا آن هایی که ظاهر متفاوتی دارند هم باید احساس اعتماد به نفس بیشتری نسبت به چیزهایی که توان انجام و دستیابی به آن ها را دارند، کنند.»

به همین دلیل او دوست ندارد فعالیت مدلینگ او به عنوان یک دختر زال به دام کلیشه ها افتد. او می گوید: «در فوتوشوت ها اغلب تصویر کلیشه ای از مدل های زال ساخته می شود. آن ها را فرشته یا روح نشان می دهند و این مرا غمگین می کند. به خصوص به خاطر اینکه به همان باورهایی تداوم می بخشد که زندگی بچه های زال را در کشورهایی مثل تانزانیا و مالاوی به خطر می اندازد.»
شوئه لی می خواهد رسانه ها به تریبون آن هایی بدل شوند که از گذشته هیچ تریبونی برای رساندن حرف های خود به دیگران در اختیار نداشته اند. او می گوید: «هر چه آدم ها بیشتر احساس کنند حرف شان زده می شود و هر چه جامعه بیشتر یاد بگیرد که تفاوت ها را بپذیرد، جامعه ی همه شمول تری خواهیم داشت.»
شوئه لی می گوید ما به عنوان یک جامعه می توانیم همه شمول تر شویم و استانداردهای رنج آور زیبایی را زیر پا بگذاریم و برای این منظور باید تصمیم بگیریم که بعضی محصولات را بخریم و بعضی را نه. این مسأله به این بستگی دارد که شرکت ها چه رویکردی نسبت به مسأله ی تفاوت میان آدم ها دارند. ما نباید سعی کنیم استانداردهای جدیدی ایجاد کنیم بلکه باید به زیبایی ای که در هر کسی وجود دارد نگاه کنیم.