بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / او به خاطر عشق و عاشقی های خیابانی و با اصرارهای من مجبور شد با من ازدواج کند اما زمانی که فهمید باردار هستم مرا زیر مشت و لگد گرفت و گفت «خودت برای من ارزشی نداری، بچه ات را می خواهم چه کار کنم!» اما شرایطی به وجود آمد که ...
زن 23 ساله با بیان این که طلاق بهترین راه برای حفظ جان فرزندم است، ناگهان بغض در گلو مانده‌اش را فرو شکست و در میان گریه، سرگذشت تلخ خود را به واژه ها و کلمات دردناکی سپرد که سال ها آزارش می داد. این زن جوان در حالی که آثار هولناک کتک کاری های همسرش در نقاط مختلف پیکرش نمایان بود، به کارشناس اجتماعی کلانتری گفت: پدرم هنرمند قلم زنی بود و در یکی از سازمان های نیمه دولتی فعالیت داشت. همسر اول پدرم به خاطر بیماری فوت کرده بود و او در حالی با مادرم ازدواج کرد که 20سال تفاوت سنی داشتند. با آن که مادرم اندکی معلولیت جسمی داشت اما زنی بسیار مهربان و خوش باور بود. من فرزند اول آن ها هستم اما خواهر کوچک ترم به بیماری حاد جسمی و ذهنی مبتلاست. با آن که پدرم هزینه های زیادی را برای درمان خواهرم می‌پرداخت و اوضاع مالی خوبی نداشتیم ولی زندگی خوب و شیرینی را تجربه می کردیم تا این که برادرم در چهار سالگی به خاطر مشکلات قلبی از دنیا رفت و همه ما داغدار شدیم. به همین دلیل من هم با آن که آرزوهای بزرگی داشتم، دیگر نتوانستم درس بخوانم و بالاخره در کلاس دوم دبیرستان ترک تحصیل کردم. بعد از این ماجرا بود که تصمیم گرفتم برای کمک به وضعیت اقتصادی خانواده سر کار بروم. این بود که با کمک یکی از آشنایان منشی یک شرکت خصوصی شدم و با درآمدم سعی می کردم آن چه را در کودکی دوست داشتم و برایم آرزو بود، خریداری کنم. به همین دلیل تعداد زیادی عروسک و لوازم بازی خریدم و در گوشه و کنار اتاقم نصب کردم. در همین روزها بود که توسط یکی از دوستانم با «پارسا» آشنا شدم. او پسری پولدار و خوش تیپ بود که نگاه جذابی داشت. با آن که او 10سال از من بزرگ تر بود ولی من چنان دل باخته اش شدم که سر تعظیم در برابرش فرود می آوردم، هیچ گاه دربرابر خواسته هایش «نه» نمی گفتم و هر کاری از من می خواست برایش انجام می دادم چرا که تصور می کردم او مانند جوانان امروزی به دنبال کارهای بیهوده یا هوسرانی خیابانی نیست اما خیلی زود به اشتباهم پی بردم. من زمانی فهمیدم او فقط به دنبال عیاشی و خوش گذرانی است که دیگر خیلی دیر شده بود و من آینده و هستی ام را از دست داده بودم. خلاصه در پی همین مشکلات و جلوگیری از یک آبروریزی و رسوایی بزرگ مجبور شد مرا عقد کند ولی نه مهریه ای داشتم و نه هیچ کدام از اعضای خانواده پارسا در مراسم عقدکنان من در محضر ثبت ازدواج حاضر بودند. بالاخره با اصرار و التماس های من و بدون برگزاری هیچ گونه مراسمی در تنهایی و غربت زندگی مشترکم را آغاز کردم. او آپارتمان کوچکی را در منطقه قاسم آباد برایم اجاره کرد و در حالی که پدر و مادرم اشک ریزان و با قرض از دیگران مقدار کمی لوازم منزل را به عنوان جهیزیه برایم خریده بودند، زیر یک سقف رفتیم به این امید که به خاطر عشق و عاشقی آن روزها زندگی شیرینی را آغاز کنیم ولی همه آن ها فقط یک خواب شیرین بود چون پارسا علاقه ای به من نداشت و همه دوستت دارم ها و فدایت شوم ها به خاطر هوسرانی های خیابانی اش بود و حالا سعی داشت انتقام سختی از من بگیرد زیرا فقط برای حفظ آبروی خانواده اش حاضر شد با من ازدواج کند. او دیگر به هر بهانه ای مرا زیر مشت و لگد می گرفت و آن قدر کتکم می زد که حتی توان گریه کردن هم نداشتم. خانواده اش هر روز دختری را از مناطق بالای شهر برایش خواستگاری می کردند و من جز صبر و سکوت چاره ای نداشتم تا این که متوجه شدم از چهار ماه قبل باردارم! پارسا که این موضوع را فهمید چنان وحشتناک کتکم زد که جنینم سقط شود و فریاد می زد: خودت یک دختر خیابانی هستی که به ریش من بند شده ای! حالا فرزندت را می خواهم چه کار کنم؟! او مرا نزد چند نفر برد تا به صورت غیرقانونی جنینم را سقط کنند ولی هیچ کس این ریسک را نمی پذیرفت چون من یک بیماری خونی دارم و احتمال مرگم بالاست. حالا هم به کلانتری آمده ام تا از مرگ پسرم جلوگیری کنم و ...
شایان ذکر است با صدور دستوری ویژه از سوی سرهنگ معطری بررسی‌های کارشناسی این پرونده در دایره مددکاری اجتماعی و توسط مشاوران زبده آغاز شد.