بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا / پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود سعی دارند تا رادیوداروها و نانوذرات را برای مقابله با سرطان به کار ببرند.
به نقل از هلث نیوز اکسپرس، پژوهشگران "دانشگاه ویسکانسین- مدیسن"(UW–Madison) آمریکا، روش جدیدی را برای درمان سرطان ابداع کرده‌اند که با استفاده از انرژی "اشعه چرنکوف"(Cerenkov radiation)، سلول‌های سرطانی را به صورت موثرتری هدف قرار می‌دهد و از بین می‌برد. این روش، پرتو حاصل از "لومینسانس چرنکوف"(Cerenkov luminescence) را به عنوان منبع انرژی برای فعال‌سازی ذرات پلیمری نیمه‌رسانا که سلول‌های سرطانی را از بین می‌برند، به کار می‌گیرد.
طی چند دهه گذشته، پژوهش‌های بسیاری در مورد "درمان فوتوداینامیک"(photodynamic therapy) انجام شده‌اند که در آنها یک منبع خارجی نور برای فعال کردن نانومواد با هدف درمان سرطان به کار گرفته می‌شود. در هر حال، این روش به خاطر توانایی نور خارجی برای نفوذ به بافت‌ها، با محدودیت‌هایی همراه است. لومینسانس چرنکوف اخیرا به عنوان یک منبع انرژی برای درمان سرطان پیشنهاد شده است.
اگرچه لومینسانس چرنکوف به عنوان یک منبع نور، سودمند است اما این منبع نور معمولا ضعیف است. "زاخاری روزنکران"(Zachary Rosenkrans)، از پژوهشگران این پروژه گفت: خبر خوب این است که منبع نور را می‌توان با پلیمرهای رسانا تقویت کرد که این کار، ظرفیت آن را برای هدف قرار دادن و از بین بردن سلول‌های سرطانی افزایش می‌دهد. هدف ما از این پژوهش، درک نحوه استفاده بهینه از رادیوداروها و نانوذرات برای ایجاد ایده‌آل‌ترین نانوسیستم درمان سرطان است.
پژوهشگران دریافتند نانوذرات پلیمری نیمه‌رسانا که نسبت به نور حساس هستند، لومینسانس چرنکوف را به صورت چشمگیری برای از بین بردن سلول‌های سرطانی تقویت می‌کنند. پژوهش‌های صورت گرفته با روش "برش‌نگاری با گسیل پوزیترون" یا "پت اسکن"(PET scan) نیز جذب تومور توسط این نانوذرات پلیمری را به صورت واضح نشان داد. بررسی‌ها مشخص کردند که این روش به عنوان یک نانوسیستم بدون محدودیت درمان سرطان، از توانایی زیادی برخوردار است.
روزنکران گفت: این پژوهش، گام مهمی برای استفاده از نانوموادی به شمار می‌رود که با نور فعال می‌شوند و همچنین به کار گرفتن رادیوداروها به عنوان منبع فعال‌سازی. مفهوم اصلی پژوهش که به کار بردن پلیمرهای نیمه‌رسانا برای مهار و تقویت نور حاصل از رادیوداروها است، می‌تواند کاربردهای جالبی در آینده داشته باشد.
این پژوهش، در "The Journal of Nuclear Medicine" به چاپ رسید.