آریا بانو - آخرین خبر /ویلیام فاکنر رمان‌ نویس آمریکایی و برندهٔ جایزه نوبل ادبیات بود.
ویلیام فاکنر در سال 1897 میلادی در نیو آلبانی میسی‌ سیپی به دنیا آمد و در 6 ژوئیه 1962، سه هفته بعد از آنکه از اسب افتاد، بر اثر سکته قلبی در آکسفورد میسی‌ سیپی در گذشت.
در 1902 خانواده‌ اش به آکسفورد، مرکز دانشگاهی میسی‌ سیپی، نقل مکان کرد. به دلیل وزن کم و قد کوتاه در ارتش ایالات متحده پذیرفته نشد ولی به عنوان دانشجوی دانشگاه افسری در یگان پرواز سلطنتی در تورنتوی کانادا نام نویسی کرد و در 2 دسامبر 1918 به عنوان افتخاری ستوان دومی نایل شد.
وارد دانشگاه می سی‌ سی پی شد و در سال 1924 از دانشگاه انصراف داد و در 1925 همراه با دوستش با یک کشتی باربری به ایتالیا رفت و از آنجا پای پیاده رهسپار آلمان و فرانسه شد.
در ژوئن 1929 با استل اولدم ازدواج کرد. سفرهایی به هالیوود و نیویورک داشت و درین فاصله چندین فیلمنامه و نمایشنامه نوشت.
مطالعات در مورد فاکنر در 1946 به صورت جدی توسط ملکم کاوی آغاز شد. در 1950 جایزه نوبل ادبیات به او داده شد و خطابهٔ مشهور خود را در آنجا خواند. بعدآ نیز جایزه پولیتزر را برای کتاب شهر در سال 1957 دریافت نمود.
در زندگی نامه ویلیام فالکنر اینگونه آمده است که: ویلیام فالکنر یکی از بزرگترین و پر آوازه ترین نویسندگانی است که امریکا به خود دیده است. نویسنده ای که با قلم بی نظیرش همواره حماسه انسانهای معمولی ولی شگفت انگیز امریکا را روایت می کند. او همزمان صاحب حماسه هومر،شیوایی تولستوی و قدرت هوگو است تا با حماسه ای چون خشم و هیاهو که هر کس آن را می نوشت و دیگر هیچ نمی نوشت بی گمان یک نویسنده برتر بود اما او آثار بسیاری با همان قدرت پدید آورده است.

ویلیام فالکنر
“خشم و هیاهو”ی ویلیام فاکنر را به‌ سختی می‌ توان تا انتها خواند و به‌دشواری می‌ توان داستانش را تمام و کمال فهمید اما این رمان پر رمز و راز ویژگی‌ های منحصربه‌ فردی دارد که آن را در کنار شاهکارهای ادبیات جهان قرار می‌ دهد. اما این ویژگی‌ ها کدامند؟ «ویلیام فاکنر» در سال 1933 بر خشم و هیاهو مقدمه‌ ای افزود اما فاکنر در نخستین عبارت این مقدمه، که می‌ توانید آن را همراه با متن اصلی کتاب به زبان انگلیسی بخوانید، می‌ نویسد: “این کتاب را نوشتم و یاد گرفتم که چطور کتاب بخوانم.”
شاید مهم‌ ترین ویژگی رمان “خشم و هیاهو” در همین عبارت کوتاه فاکنر نهفته باشد، اینکه با این رمان می‌ توان یاد گرفت که چطور کتاب خواند. فاکنر در ادامه‌ ی این مقدمه توضیح می‌ دهد که پیش از این نیز در به‌ کار بردن کلمات و “زبان” و به‌ تبع آن نزدیکی به آن دو محتاط بوده است، همچون احتیاط یک مقاله‌ نویس در به‌کارگیری کلمات، اما با نوشتن “خشم و هیاهو” یاد گرفته که در نزدیکی به زبان و کلمه احترام یا پروای خاصی را هم داشته باشد، مثل ترس همراه با لذت نزدیک شدن به دینامیت یا پروا و احتیاط نزدیکی با یک دختر [و یا یک پسر].

“خشم و هیاهو” کارکردهای تازه‌ ای از رمان و رمان‌ خوانی را به خواننده معرفی می‌ کند. به آدم یاد می‌ دهد که رمان، روایت، دیالوگ و شخصیت‌ ها می‌ توانند کارکردها و ویژگی‌ هایی فرای تعاریف معمول خود داشته باشند و فاکنر در این رمان این ویژگی‌ های تازه را به‌کار بسته است و آن را به‌ خواننده معرفی می‌ کند. در عین حال، “خشم و هیاهو” اوج سبکی‌ است که در ادبیات امروز به «سبک فاکنر» معروف است. همان سبکی که فاکنر بعد از “خشم و هیاهو” نیز آن را در رمان‌ هایی چون کتاب خواندنی “گور به گور” و “حریم” و “آبشالوم، آبشالوم!” به‌ کار گرفت اما بعدها خود اعتراف کرد که هیچگاه همچون نوشتن “خشم‌ و هیاهو” در به‌ کارگیری این سبک ارضا نشده است.
ویلیام فاکنر در “خشم و هیاهو” داستان زوال زندگی “کامپسون” را از سال 1898 تا سال 1928 نشان می‌ دهد و از این بابت رمان فاکنر شباهت‌ هایی با رمان خواندنی “بودنبروک‌ ها”ی توماس مان دارد و البته با روایت‌ هایی کاملاً متفاوت. موسسه‌ ی انتشارات نگاه ترجمه‌ ی “بهمن شعله‌ ور” از “خشم‌ و هیاهو” را پیش از نوروز تجدید چاپ کرده و می‌ توان آن را با قیمت 6250 تومان از کتاب‌ فروشی‌ ها خرید. توضیحات “ویکیپدیا” درباره‌ ی این رمان راهگشا است و خواندن مقدمه‌ ی فاکنر و راهنمای این سایت بر رمان “خشم و هیاهو” بسیار مفید است.
ویلیام فاکنر مخالف سرسخت برده داری بود و از آنها که هنوز از سیاهان به عنوان برده استفاده می کردند، سخت خشمگین بود و از سیاهانی که هنوز تن به برده شدن می دادند سخت آزرده دل بود. این گونه تفکر و آزادمنشی و مخالفت با هرگونه تبعیض در اکثر آثار او قابل لمس است.
ویلیام فاکنر در «اورلئان» با نویسندگانی آشنا شد که بعدها نقش مهمی در زندگی او داشتند. یکی از نویسندگان، بانویی بود به نام «اندرسون» که در زندگی فالکنر نقش به سزائی را ایفا کرد. ویلیام فاکنر بعد از آشنایی با این بانوی نویسنده اولین رمان خود به نام “مزد سرباز” را منتشر کرد.
ویلیام فاکنر اندیشه ازدواج با خانم اندرسون را درسر می پروراند. اما اندرسون با وکیلی که از نظر مالی و مقام موقعیتی به مراتب موفق تر از فالکنر داشت ازدواج کرد. این حادثه تأثیر عمیقی بر روحیه حساس و شاعرانه ویلیام فاکنر گذاشت و دل شکسته ی او را با رویدادهای «جهان بودن» هم سو ساخت.
سرگذشت پربار ویلیام فاکنر مانند رمان ها و اشعارش، سرشار از زیر و بم ها و کش و قوس های زندگیست.

کتاب ویلیام فالکنر
ویلیام فاکنر چون “دس پاسوس” و “همینگوی” اولین کتاب خود را در سال 1926 با نوشتن داستان جنگی “مزد سرباز” که قهرمان آن سربازی است که مجروح و بدبین و ناراضی به وطن بر میگردد و در اطراف خود جز خودپرستی نمی بیند شروع کرد. او داستان “خشم و هیاهو” را در سال 1929 نوشت که سرگذشت تأثر انگیز خانواده ای را شرح داده است، این کتاب نام ویلیام فاکنر را بلند آوازه ساخت.
داستان دیگر این نویسنده که نام آن “سارتوری” است نیز در 1929 منتشر شد. در این داستان موضوعی مورد بحث قرار گرفته است که بعداً اساس فکر و نوشته های این نویسنده شد و آن ترسیم جنوب آمریکا یعنی قسمت «می سی سی پی» و جنگ های انفصال است. بر اثر این جنگ ها به عقیده نویسنده، نسل مردان شریف قدیمی منقرض شده و دسیسه کاران و اشخاص متقلب و حیله گر به روی کار می آیند.
داستان «معبد» را ویلیام فاکنر در سال 1931 منتشر کرد که از خشن ترین و زننده ترین داستان های وی است. این کتاب خواننده زیاد داشته است و «آندره مالرو» نویسنده ی شهیر فرانسه بر ترجمه فرانسه آن مقدمه ای نوشته و « ژان پل سارتر» نیز مقالاتی درباره آن نگاشته است.
ویلیام فاکنر در سال 1927 داستان “پشه ها” را منتشر کرد که مورد توجه فراوان واقع شد. وی در سال 1931 کتاب “این اعداد سیزده” را نیز به رشته تحریر کشید. در سال 1933 وی مجموعه اشعارش را به نام “شاخه های سبز” منتشر کرد و در 1935 کتاب “برج” را منتشر نمود. در سال 1939 کتاب “نخل های جنگلی” وی با استقبال عمومی روبرو گشت. کتاب های “هملت” در 1940 و “مزاحم دربار” در 1948 نام او را در ردیف نویسندگان بزرگ معاصر آمریکا قرار داد. ویلیام فاکنر در سال 1951 “مجموعه داستان های کوتاه” و در 1953 “گل سفید” و در 1954 “یک افسانه” را به رشته تحریر کشید و در 1955 “جنگل های بزرگ” و “عمو ویلی” را منتشر کرد.
آنچه در آثار این نویسنده جلب توجه می کند نخست بدبینی شدید اوست. دیگر از خصوصیات نویسندگی او تشریح و نقاشی مناظر کشتن و قطع اعضاء و نظایر این هاست. از مشخصات دیگر این نویسنده شیوه ی خاص او در توجه به زمان است که خواننده را معمولاً گیج و گمراه می کند. تقریباً هیچگاه نویسنده، داستانی را مرتب و به تدریج از ابتدا تا انتها شرح نمی دهد، بلکه اغلب از آخر مطلب شروع می کند.
ویلیام فاکنر نویسنده، خواننده را در مقابل اجزای پراکنده موضوع و مسئله ای می گذارد که تعبیر و حل آن فقط پس از صحبت ها و مکالماتی که قطع شده و دوباره شروع می شود، میسر می گردد. «ویلیام فاکنر» در سال 1943 به اخذ جایزه ادبی نوبل نایل آمد و در سال 1954 جایزه «پولیتزر Pulitzer» را دریافت نمود. وی نویسنده ای است که به تدریج در آمریکا کسب شهرت نموده است. آثار این نویسنده هنوز هم در این کشور خواننده کثیر و فروش زیاد ندارد، برعکس در فرانسه طبقه روشنفکر ارزش فوق العاده ای برای او قائلند.

اثر ویلیام فالکنر
مواجب بخور و نمیر (1926)
پشه‌ ها (1927)
سارتوریس (1929)
خشم و هیاهو (1929)
گور به‌ گور (1930)
حریم (1931)
روشنایی ماه اوت (1932)
دو دکل (1935)
ابشالوم، ابشالوم! (1936)
شکست‌ ناپذیر (1938)
نخل‌ های وحشی (1939)
دهکده (1940)
برخیز ای موسی (1942)
مزاحم در خاک (1948)
مرثیه برای راهب (1951)
حکایت (1954)
شهر (1957)
عمارت (1957)
چپاولگران (1962)