بزرگنمايي:

آریا بانو - آنا /یک اپیدمیولوژیست می‌گوید: «غلبه بر یک بیماری همه‌گیر فقط متکی به پول و منابع نیست. این موضوع همچنین به ایده‌ها و راهبردها هم بستگی دارد.»
 هر چند با توزیع گسترده واکسن، بیماری کووید-19 تا حدود زیادی قابل کنترل است اما وقتش است که بپذیریم ویروسی که در پس پرده این بیماری است یعنی SARS-CoV-2 به این سادگی ریشه‌کن نخواهد شد. در حال حاضر بیش از ده گونه مختلف جانوری در حال رشد است. مصونیت جمعی یک‌باره در میان انسان‌ها به عنوان یک راه‌حل واحد قابل دسترس نیست. اکثر کشورها هنوز واکسن کافی ندارند. از سوی دیگر به دلیل اقدامات نظریه‌پردازان توطئه عده‌ای هم از دریافت واکسن خودداری می‌کنند. بنابراین پیش از اینکه ایمنی جمعی به دست آید سویه‌های جدید ویروس به وجود خواهد آمد که ماهیت این تکنیک را زیر سؤال می‌برد. ازاین‌رو هر اتفاق تازه‌ای و هر جهش جدیدی ممکن است جهان را به خانه اولش در اواخر سال 2019 بکشاند.
ویروس احتمالاً به جای از بین رفتن، طی سال‌های آینده در سراسر جهان در رفت‌وآمد خواهد بود. حتی کشورهایی که نسبت زیادی از جمعیت خود را واکسینه کرده‌اند در برابر شیوع انواع جدید می‌توانند آسیب‌پذیر باشند. این همان چیزی است که به نظر می‌رسد در چندین نقطه از جمله شیلی، مغولستان و انگلستان اتفاق افتاده است. ویروس اینجاست تا بماند. سؤال اینجا است برای اطمینان از اینکه ویروس جای ما را تنگ نمی‌کند باید چه کرد؟
لری بریلیانت(Larry Brilliant) اپیدمیولوژیست آمریکایی می‌گوید: «غلبه بر یک بیماری همه‌گیر فقط متکی به پول و منابع نیست. این موضوع همچنین به ایده‌ها و راهبردها هم بستگی دارد.» در سال 1854 زمانی که هنوز نظریه میکروب به وجود نیامده بود، پزشکی به نام جان اسنو(John Snow) با ردیابی منبع بیماری همه‌گیر وبا در چاه آلوده‌ای در لندن آن بیماری را متوقف کرد و پس از اینکه وی مسئولان را ترغیب کرد تا دسته طناب را از پمپ چاه خارج کنند، شیوع بیماری ناگهان پایان یافت.
در دهه 1970، آبله در آفریقا و هند بیداد می‌کرد. ویلیام فاج(William Foege)، اپیدمیولوژیست که در بیمارستانی در نیجریه کار می‌کرد تشخیص داد که مقدار کمی واکسنی که به وی اختصاص داده شده است برای تلقیح همه بیماران کافی نیست. بنابراین او روش جدیدی را برای استفاده از واکسن ایجاد کرد و تمرکز خود را بر روی افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری هستند معطوف کرد. در اواخر همان دهه به لطف این روش آبله‌مرغان ریشه‌کن شد.
لری بریلیانت معتقد است به همین طریق می‌توان کووید-19 را شکست داد. اگر افراد آسیب‌پذیر در اولویت درمان قرار نگیرند، هر سویه جدید ممکن است کل تلاش‌ها را بر هم زند. او می‌گوید: «به نظر می‌رسد روش ویلیام فاج در برابر آبله می‌تواند یک نسخه قرن بیست‌ویکم برای مقابله با کووید-19 باشد و روند و اثرگذاری واکسیناسیون را سرعت ببخشد.»