آریا بانو - ایرانی‌ها درباره بحرین چگونه فکر می‌کنند؟ چرا میان ایرانی‌ها و بحرینی‌های خصوصا در عرصه‌های ورزشی انقدر تنش وجود دارد؟ آیا، چون بحرین قبلا بخشی از ایران بوده، این رابطه متلاطم خواهد ماند؟ این یک عشق به نفرت‌کشیده شده است؟ ماجرای جدایی بحرین چه بود؟ همراه باشید با این مطلب.
برترین‌ها: ایرانی‌ها درباره بحرین چگونه فکر می‌کنند؟ چرا میان ایرانی‌ها و بحرینی‌های خصوصا در عرصه‌های ورزشی انقدر تنش وجود دارد؟ آیا، چون بحرین قبلا بخشی از ایران بوده، این رابطه متلاطم خواهد ماند؟ این یک عشق به نفرت‌کشیده شده است؟ ماجرای جدایی بحرین چه بود؟ همراه باشید با این مطلب.
در بازی رفت هواداران بحرینی در زمان پخش سرود ملی کشورمان رفتار توهین‌آمیزی داشتند. در بازی برگشت(دیشب) سردار آزمون بعد از بازی مصاحبه‌ای کرد که به نوعی بیانیه‌ای در پاسخ به آن اتفاق بود.
.
سردار گفت: از قبل می دانستیم که این بازی برای مردم ایران خیلی مهم است. برای خود من هم مهم بود. به خودم قول داده بودم که تمام توانم را بگذارم و انتقام خنده ها و توهین های بحرینی ها را بگیرم. وقتی کسی به کشورم توهین کند نمی توانم تحمل کنم. از همان زمان روزها را می شمردم تا بازی برگشت برسد و بتوانم انتقام آن رفتارها را بگیرم.
مهاجم تیم ملی فوتبال ایران ادامه داد: به خودم قول داده بودم که در بازی برگشت کاری کنم اشک بحرینی ها را در بیاورم. در همان زمینی که باخته بودیم حریف را شکست دادیم و اشک بحرینی ها را در آوردم. بعد از بازی ایستادم و به بحرینی ها خندیدم.
شاید این حرف‌ها از سمت آزمون کمی عجیب باشد، اما خب میان ایران و بحرین داستان‌هاست، جالب است بدانید که خیلی از بحرینی‌ها فارسی را بلدند و اتفاقا در رقابت‌های ورزشی ظاهرا از برخی از الفاظ رکیک فارسی، علیه ورزشکاران ما استفاده می‌کنند! تاریخ میان و آن‌ها جنجالی بوده و هست.
خلاصه تاریخ بحرین و روایت جدایی از ایران
پس از جنگ جهانی دوم لوایحی در ایران به تصویب رسید و به موجب آن دولت ایران موظف شد که نسبت به احقاق حقوق ایران در بحرین اقدام کند. همچنین دولت ایران در سال 1957 بحرین را به عنوان استان چهاردهم ایران اعلام کرد و در 1958 نیز از شیخ سلمان بن احمد الخلیفه شیخ بحرین خواست که وفاداری خود را به دولت ایران نشان دهد.

دولت ایران در مورد حاکمیت خود بر بحرین چنین استدلال می‌کرد؛ 1- بحرین هرگز کشوری کاملاً مستقل نبوده و حاکمیت ایران بر این جزیره چندین قرن ادامه داشته است، به استثنای دوره کوتاه 1507 - 6021 میلادی که پرتغالی‌ها این جزیره را اشغال کردند. 2- ایران هرگز حاکمیت خود را بر بحرین به قدرت دیگری واگذاری نکرده و حاکم بحرین را به عنوان رئیس یک کشور به رسمیت نشناخته است. حتی شاه در مارس 1968 مسافرت خود را به عربستان سعودی به خاطر اعتراض به این کشور که از حاکم بحرین به عنوان رئیس یک کشور در دیدار از عربستان سعودی استقبال کرده بود، لغو کرد. 3- ایران حمایت بریتانیا را از بحرین به عنوان مداخله در امور داخلی جزایر و در نتیجه در امور داخلی خود تلقی کرده است.
اما 20 سال بعد سیاست دولت ایران نسبت به بحرین تغییر کرد و ایران حاضر شد از حاکمیت خود نسبت به بحرین صرف نظر کند. عللی که برای این امر ذکر می‌شد، متعدد بود. گفته می‌شد که طی 150 سالی که بحرین از ایران جدا شده و تحت تسلط انگلستان بوده، سیاست عربی کردن سکنه ایرانی الاصل بحرین با موفقیت دنبال شده است و در نتیجه پیوند فرهنگی ایران با بحرین سست شده است. در مقاله حاضر با ذکر خلاصه‌ای از تاریخ بحرین، به بررسی برخی از علل استقلال بحرین و پذیرش آن از جانب ایران می‌پردازیم.

اگر بحرین از ایران جدا نمی‌شد چه می‌شد؟
کافی است نگاهی به نقشه جغرافیا بیندازید تا شما هم به این نکته پی ببرید که از نظر استراتژیک بحرین در منطقه خلیج فارس از جایگاه مهمی برخوردار است.بحرین در مرز ساحلی عربستان و قطر واقع شده که در گذشته فرصت ویژه‌ای را برای ایران فراهم می‌کرده و اگر بحرین همچنان جزیی از خاک ایران باقی می‌ماند با داشتن دوسوی یکی از مهمترین آبراه‌های ساحلی‌ و با توجه به دامنه آب های سرزمینی‌اش می توانست رگ حیاتی نفت دنیا را بیشتر از آن چیزی که هست، در تسلط خود قرار دهد.

از طرفی خیلی‌ها معتقدند موقعیت مناسب برخی از جزایر برای پهلوگیری و تعمیر کشتی‌های بزرگ اقیانوس پیمای 500 هزار تنی در بنادر و مرواریدهای مشهور آن نیز از امتیازات اقلیم بحرین به حساب می‌آید.
نکته جالب اینکه تا چند سال قبل از این جدایی، ایران به‌شدت دنبال حق حاکمیت خود بر بحرین بود. حتی بارها نیز تلاش‌های نافرجامی را به این منظور صورت داده بود. کار حتی به سازمان‌های بین‌المللی هم کشیده شده بود، اما باز هم بی‌فایده بود. انگلستان هم به کارهای خودش ادامه می‌داد و حکومت آل‌خلیفه هم ترکیب جمعیتی منطقه را به هم می‌زد تا از علاقه مردم به ایران بکاهد.
اما در نهایت جدایی اتفاق افتاد. در داخل ایران و بحرین هم اعتراضاتی صورت گرفت. اعضای حزب پان‌ایرانیست با هدایت پزشک‌پور هم در مجلس اعتراض کردند و قصد داشتند دولت را استیضاح کنند. اما این کارها به سرانجام نرسید.
حالا اما میان بحرین و ایران فاصله‌هاست، شکل حکومت‌داری آن‌ها طور دیگری‌ست، جمعیت کم‌شمار آن‌ها شاید دچار مداخلات خارجی بسیاری است و گرچه مثلا 60درصد مردم بحرین واکسینه شده‌اند، اما در استراتژی‌های کلان، به زعم عده‌ای مستقل عمل نمی‌کنند.