بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا / پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود نشان داده‌اند که می‌توان بیماری‌های مزمن روده را با کمک باکتری‌های خوب درمان کرد.
به نقل از ساینس‌دیلی ، پژوهش جدیدی که در "دانشگاه کارولینای شمالی"(UNC) انجام شده است، نشان می‌دهد باکتری‌هایی که برای عملکردهای از دست رفته یا با بازدهی کم در میکروبیوم بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده طراحی می‌شوند، از بروز کولیت مزمن در موش‌ها پیشگیری می‌کنند یا به درمان آن می‌پردازند. "بالفور سارتور"(Balfour Sartor)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این نتایج برای کاربردهای آینده در درمان "بیماری کرون"(Crohn"s disease) و "کولیت زخمی"(ulcerative colitis) امیدوارکننده‌ هستند.
وی افزود: ایده این روش درمانی این است که عملکرد باکتری‌های محافظ روده بازگردانده شود و به جای درمان نشانه‌های بیماری با ایمنی‌درمانی سنتی که عوارض جانبی به همراه دارد، منبع بیماری التهابی روده هدف قرار گیرد.
این جمعیت زنده باکتری‌ها موسوم به "GUT-103" و "GUT-108" توسط شرکت زیست‌فناوری(Gusto Global) ارائه شده‌اند. GUT-103 شامل 17 رشته باکتری است که برای محافظت از یکدیگر با هم کار می‌کنند. GUT-103، نسخه تصفیه شده GUT-103 است که 11 باکتری انسانی مرتبط با 17 رشته را به کار می‌گیرد. این ترکیبات موجب می‌شوند که باکتری در مقایسه با سایر پروبیوتیک‌ها که توانایی زندگی در روده را ندارند و به سرعت از سیستم عبور می‌کنند، برای زمان طولانی در روده بزرگ باقی بماند.
پژوهشگران GUT-103 و GUT-108 را سه بار در هفته به صورت خوراکی به موش‌های بدون میکروب دادند که باکتری‌های انسانی به آنها داده شده بود. این درمان توانست واکنش‌های التهابی را متوقف کند و به معکوس کردن التهاب ایجاد شده بپردازد.
سارتور گفت: همچنین این درمان، تعداد "پاتوبیونت‌ها"(pathobionts) را که به آسیب منجر می‌شوند، کاهش و تعداد باکتری‌های محافظ را افزایش داد. علاوه بر این، متابولیت‌هایی را تولید کرد که به بهبودی مخاط و تنظیم واکنش‌های سیستم ایمنی انجامید.
به خاطر نتایج قوی این پژوهش و نیاز داشتن به درمان‌های جایگزین برای بیماری کرون، سارتور مایل است که GUT-103 و GUT-108 را در فاز اول و دوم آزمایش‌های بالینی آینده به کار ببرد. وی در نظر دارد تا همکاری خود را با شرکت Gusto Global ادامه دهد تا موارد استفاده بیشتری برای این جمعیت باکتری کشف کند.
این پژوهش، در مجله "Nature Communications" به چاپ رسید.