آریا بانو - خراسان / بچه ها عاشق بازی هستند، حتی می شود فراتر رفت و گفت بازی، دنیای بچه هاست. کودک با بازی غیر از آن که سرگرم می شود و تفریح می کند، می تواند کشف کند چه کسی است و چه توانایی هایی دارد؛ دنیا چیست و چطور باید خود را با محیط هماهنگ کند. بازی کردن بچه ها، همچنین راهی است به سوی شکل گیری شخصیتی سالم و مفید. بنابراین اغراق نیست اگر بگوییم بازی یکی از نیازهای اساسی کودکان و جزئی از فرایند ضروری رشد است که نباید به آن بی توجه بود. بازی کردن با بچه ها در روزهای ابتدایی تولدشان، کار راحتی نیست. والدین وقتی فرزندشان راه رفتن و حرف زدن و واکنش متقابل نشان دادن بلد باشد، می توانند راهی برای سرگرم کردنش پیدا کنند اما تا پیش از آن ایده خاصی برای بازی کردن ندارند. در ادامه چند بازی ساده برای کودکان صفر تا چهارماهه را خواهید آموخت.

بدو تولد تا یک ماهگی
نوزاد شما از لحاظ جسمی ناتوان است اما تعدادی مهارت ذاتی دارد. او آماده برقراری ارتباط است. وقتی با او حرف می زنید می تواند حرکات صورت و صدای شما را تقلید کند. او هر چیزی را از فاصله 25 سانتی متری به خوبی می بیند و صداها را هم از همین فاصله تشخیص می دهد.
بازی غان وغون
آغون واغون کردن، نخستین مرحله از مراحل مربوط به قدرت تکلم است. نوزادتان را طوری در آغوش بگیرید که فاصله او با شما 20 تا 25 سانتی متر باشد. به چشم های او نگاه کنید، اسمش را چندبار صدا کنید و با او حرف بزنید. او هم لب هایش را حرکت خواهد داد و مانند ماهی دهانش را باز و بسته می کند. وقتی این واکنش را دیدید، او را تشویق کنید. کمی صبر کنید، به او فرصت تجزیه و تحلیل بدهید و بار دیگر این گفت وگوی دوطرفه را از سر بگیرید. از همان فاصله 25-20 سانتی متری، با نوک انگشتان آرام بشکن بزنید. انگشتان شما باید نزدیک صورت تان و در یک امتداد باشد، بعد اسمش را صدا بزنید و وقتی به انگشتان شما توجه کرد، او را تشویق کنید. همان طور که آرام بشکن می زنید، دست خود را به یک طرف حرکت بدهید و اسمش را صدا کنید. نوزاد سعی می کند چشم هایش را در امتداد حرکت دست شما، حرکت بدهد. به او آفرین بگویید.
یک تا دو ماهگی
نوزادتان کم کم واکنش های غیرارادی اش را از دست می دهد؛ عکس العمل محکم گرفتن چیزها که از بدو تولد به صورت غیرارادی انجام می داد تا دو ماهگی کاملا از بین می رود، انگشتان دست او که همیشه به صورت مشت کرده بود، بیشتر وقت ها باز است تا کم کم آمادگی پیدا کند هرچیزی را که می خواهد کف دستش نگه دارد. او حالا درباره انگشتان دستش آگاهی پیدا کرده است و به محیط اطراف علاقه بیشتری نشان می دهد. در دو ماهگی، بیشتر تاکید بر مهارت های مبتنی بر هوش و حواس است.
بازی با کتاب
کتاب ها از جمله اسباب بازی های جادویی محسوب می شوند. نخستین کتاب هایی که در یک ماهگی در اختیار کودک قرار می دهید باید نرم، پارچه ای و بدون نوشته اما مصور و رنگی باشند. کتاب های مصوری که برجسته و بافت دار هستند، بسیار مناسب اند. در این مرحله خواندن کتاب برای کودک لازم نیست. با هم بنشینید و به تصاویر کتاب نگاه کنید و درباره اش حرف بزنید. کودک را سریع و آهسته قلقلک بدهید و هنگام بازی با او حرف بزنید. به طور مثال وقتی آهسته می گویید موش! موش! موش! او را آرام قلقلک کنید و وقتی سریع می گویید، سریع قلقلکش بدهید. کودک می فهمد شما قصد دارید چه کار کنید و عکس العمل متفاوتی نشان خواهد داد.
دو تا سه ماهگی
در این ماه، تغییرات شگفت انگیزی را در کودک تان مشاهده خواهید کرد. سریع تر رشد می کند، صداهای معنی دار بیشتری از خودش درمی آورد، عاشق تماشای اشیای متحرک است و علاقه دارد که حضور فعال تری در زندگی خانوادگی داشته باشد. فرزندتان حالا روی بعضی از حرکاتش کنترل پیدا می کند و می تواند روی اشیایی که در فاصله دور قرار دارند، تمرکز کند.
آب بازی
از وقت حمام کردن، به عنوان زمانی برای بازی استفاده کنید. صدای شلپ شلپ آب و شناور بودن اشیایی جذاب بر روی آن، محیط حمام را به آزمایشگاهی برای کسب تجربه های جدید تبدیل می کند. چندتا اردک پلاستیکی شناور روی سطح آب قرار دهید، صدای کواک کواک درآورید، اردک ها را به داخل آب فشار دهید. تماشای آن ها وقتی دوباره به سطح آب برمی گردند برای فرزندتان جالب خواهد بود. کودکان همچنین از سه ماهگی به بعد، از دیدن حباب ها لذت می برند. با یک ظرف کوچک آب و صابون و یک حلقه پلاستیکی می توانید فرزندتان را سرگرم کنید و غیر از آن، انتظار کشیدن را هم از طریق این بازی به او یاد بدهید.
سه تا چهار ماهگی
حالا کودک تان، در طول روز بیشتر بیدار می ماند. بعدازظهرها کمتر دل درد به سراغش می آید و خیلی نق نق نمی کند. چهره ها و مکان های آشنا را تشخیص می دهد و سرعت رشد مغزش را می توانید در افزایش حس کنجکاوی او مشاهده کنید. هنوز نمی داند کارایی دست ها از پاها بیشتر است، برای همین بیشتر با پاهایش بازی می کند.
بازی با جغجغه
فرزندتان در این سن از شوخی هایی مانند نیشگون گرفتن نوک بینی اش لذت می برد و با صداها و اشیا ارتباط بیشتری برقرار می کند بنابراین اسباب بازی هایی مثل جغجغه که تولید صدا می کند و کودک می تواند با کمک هر دو دست آن ها را نگه دارد، برایش خیلی جذاب خواهد بود. شما خیلی ساده می توانید کودکتان را روی پا بنشانید، دستش را کف دستتان بگیرید و با انگشتانش بازی کنید، آن ها را بشمارید، باز و بسته شان کنید. بازی معروف «دالی موشه» را از همین سن می توانید شروع کنید. در این بازی دو نکته مهم وجود دارد؛ یکی این که کودک می فهمد وقتی چیزی را نمی بیند آن چیز باز هم وجود دارد و دیگر این که یاد می گیرد منتظر چیزی بماند تا اتفاق بیفتد؛ این موضوع به حافظه اش کمک می کند تا مفهوم آینده را درک کند.