آریا بانو - در این مطلب قصد داریم برایتان از مواردی بگوییم که می‌‌توانند آگاهی‌تان را نسبت به این بیماری بیشتر کرده و شما را برای مقابله با این بیماری آماده کند.
تشخیص بیماری ام‌اس در شما می‌‌تواند برایتان هراس‌انگیز باشد و این در حالی است که امکان دارد در این موقعیت، احساس تنهایی کنید، اما بدانید که شما تنها نیستید.
بیماری ام‌اس، شایع‌ترین بیماری نورولوژیکی در افراد بزرگ‌سال جوان است که معمولا در سنین 20 تا 40 سالگی بروز می‌‌کند. اخبار مثبت و خوش‌بینانه درمورد این بیماری، آن است که امروزه درمان‌های جدید و امیدوارکننده‌ای وجود دارند که به‌خوبی می‌‌توانند علائم این بیماری را کنترل کنند.
توصیه‌هایی که در ادامه می‌خوانید می‌توانند به شما کمک کنند تا این بیماری را به بهترین نحو، کنترل کنید.
1. تاآنجاکه می‌‌توانید در مورد این بیماری اطلاعات کسب کنید
تصورات نادرستی درخصوص بیماری ام‌اس وجود دارد که بدون آگاهی از واقعیت‌های این بیماری، تشخیص آن می‌‌تواند ترس زیادی را در شما ایجاد کند. ام‌اس، یک بیماری مزمن خودایمن است که بر سیستم عصبی مرکزی بدن تاثیر می‌‌گذارد. این بیماری در اثر حمله سیستم ایمنی بدن به میلین یا همان پوشش محافظتی که رشته‌های عصبی در مغز و نخاع را دربرمی‌‌گیرد، ایجاد می‌‌شود. در این حالت، میلین از بین می‌‌رود و اثراتی از بافت سخت جایگزین آن می‌شود و به برخی از عصب‌های نهفته، آسیب وارد می‌‌کند. اما ام‌اس، بیماری مهلکی نیست و بسیاری از افرادی که در آن‌ها این بیماری تشخیص داده می‌‌شود، هرگز به صندلی چرخ‌دار نیازی پیدا نمی‌‌کنند. درواقع پزشک شما می‌‌تواند واقعیت‌ها را درخصوص این بیماری در اختیارتان قرار دهد و چگونگی روند این بیماری را در شما پیش‌بینی کند.
2. از قطعی‌شدن این بیماری در خود، مطمئن شوید
تشخیص بیماری ام‌اس آسان نیست و ممکن است برای تشخیص این بیماری، آزمایش‌های گوناگونی، مثل آزمایش ام.آر.آی، تجزیه آب نخاع و آزمایش مربوط به عصب‌شناسی، انجام شود؛ همچنین پزشک برای تشخیص این بیماری سعی می‌کند موارد زیر را انجام بدهد:
یافتن آثار لطمه و آسیب در دو ناحیه جداگانه از سیستم عصبی مرکزی. یافتن آثار و علائمی ‌‌که نشان می‌دهند لطمه و آسیب، حداقل در فاصله یک ماه رخ داده است.
پزشک باید مطمئن شود که تمامی علائم موجود، حتما مربوط به این بیماری هستند؛ چون در بسیاری از افراد، رسیدن به یک تشخیص قطعی درمورد این بیماری، آرامش و آسودگی را همراه دارد.
3. علائم و نشانه‌های بیماری ام‌اس غیرقابل‌پیش‌بینی است
علائم بیماری ام‌اس، در هر فردی می‌تواند متفاوت باشد؛ درواقع علائم و نشانه‌های این بیماری شامل بی‌حسی، تار‌ی دید، ازدست‌دادن تعادل بدن، کاهش توانایی در کنترل صحیح حرکات اندام‌ها، ادای کلمات به‌صورت نامفهوم و منقطع، لرزش بدن، احساس خستگی مفرط، بروز مشکلاتی در حافظه، اختلال در عملکرد مثانه، فلج‌شدن اعضای بدن، نابینایی و … است. اما این علائم، غیرقابل‌پیش‌بینی هستند. در مسیر این بیماری، برخی از علائم می‌‌آیند و می‌‌روند، درحالی‌که بعضی دیگر از آن‌ها ممکن است به‌مدت طولانی پایدار باشند و آن برای هر بیمار مبتلا به ام‌اس متفاوت است.
4. درمان بیماری ام‌اس را به تأخیر نیندازید
هدف از درمان بیماری ام‌اس، کنترل علائم آن و بهبودبخشیدن به کیفیت زندگی بیمار است و به‌محض تشخیص این بیماری، درمان باید آغاز شود. تعدادی از داروهای تاییدشده توسط سازمان امور غذا و داروی آمریکا، پیشرفت بیماری ام‌اس را تعدیل یا کند می‌‌کنند و میزان دفعات تکرار بیماری و شدت حملات آن را کاهش می‌‌دهند. اگر درمان این بیماری به‌موقع شروع نشود، به احتمال زیاد، منجر به معلولیت و ناتوانی جسمی خواهد شد.

5. مسیر علائم و نشانه‌های بیماری ام‌اس را در خود دنبال کنید
ثبت و یادداشت علائم بیماری و شرایط جسمی ‌‌خود، می‌تواند به پزشک در تشخیص و کنترل این بیماری کمک کند؛ پس اگر تصور می‌‌کنید که علائم ام‌اس در شما وجود دارد، آن‌ها را به‌همراه زمان بروزشان یادداشت کنید.
6. از عوامل تشدیدکننده بیماری ام‌اس اجتناب کنید
خستگی مفرط، نشانه رایج بازگشت قریب‌الوقوع این بیماری است که می‌‌تواند برای روزها، هفته‌ها و یا ماه‌ها ادامه یابد؛ همین‌طور استرس، استعمال دخانیات، تب، حمام بسیار گرم و قرارگرفتن درمعرض نور آفتاب، از عواملی هستند که در بدتر‌شدن این بیماری و بازگشت آن نقش دارند.
7. برای خود، پزشک خوب و مناسبی را انتخاب کنید
ام‌اس یک بیماری مادام‌العمر محسوب می‌شود، بنابراین بسیار مهم است که شما تحت مراقبت و درمان یک پزشک متخصص ام‌اس که با روحیات و اخلاق شما سازگار باشد، قرار بگیرید. درحقیقت الزاما متخصص اعصابی که برای اولین‌بار بیماری ام‌اس را در شما تشخیص داده است، نمی‌تواند برای همیشه و درطول درمان، همراهتان باشد. انجمن بیماری ام‌اس فهرستی از پزشکان اعصاب دارد که همگی متخصص بیماری ام‌اس هستند یا با یافتن بیماران مبتلا به ام‌اس که فهرست اسامی ‌‌آنان ازطریق بیمارستان‌ها و یا انجمن مربوطه در دسترس است، می‌‌توانید فهرست مرجعی از پزشکان متخصص این بیماری را به دست آورید.
8. استفاده از طب مکمل و جایگزین را نیز در درمان خود درنظر داشته باشید
برای درمان این بیماری، علاوه‌بر مصرف داروهایی جهت کنترل علائم بیماری ام‌اس در خود، می‌‌توانید از طب مکمل یا جایگزین، مانند بیوفیدبک که نوعی متد آموزشی است و به افراد یاد می‌‌دهد چگونه به‌طورارادی، اعمال غیرارادی طبیعی بدن مانند تنفس، ضربان‌قلب، فشارخون و … را تنظیم کنند، بهره ببرند؛ همچنین از طب سوزنی، مدیتیشن، ماساژ، ورزش تای‌‎چی، یوگا و مکمل‌های غذایی هم نباید غافل شد. براساس بررسی‌ها و مطالعات منتشرشده در نشریه تخصصی «آکیوپیشنال تراپی اینترنشنال»، بیش از 30درصد از افراد مبتلا به بیماری ام‌اس برای کاهش علائم بیماری خود، از طب مکمل استفاده می‌کنند. اغلب بیماران مبتلا به ام‌اس از درمان‌های طبیعی، جهت تسکین درد و کاهش خستگی و استرس، کمک می‌گیرند.
9. ابتدا فکر کنید باید بیماری خود را با چه کسی در میان بگذارید
اطلاع کارفرمایتان از بیماری شما ممکن است برروی امنیت شغلی، گزینه‌های استخدامی ‌‌و مسیر شغلی‌تان تاثیر منفی داشته باشد؛ پس بهتر است قبل از اینکه درمورد بیماری‌ خود در محل کارتان صحبت کنید، از قوانین معلولیت و نقص‌عضو و نیز حق‌وحقوق خود در این زمینه مطلع شوید. مسلم است که شما می‌‌خواهید بیماری خود را با نزدیک‌ترین افراد خانواده و دوستان، به‌خصوص اشخاصی که به‌واسطه شناخت کامل از شما از مشکلاتتان باخبر می‌‌شوند، در میان بگذارید، اما ملزم نیستید در این مورد با همه افراد صحبت کنید و بهتر است به‌جای آن، افرادی را انتخاب کنید که درطی این دوره، حامی و پشتیبان شما باشند.
10.هرگز امیدتان را از دست ندهید
گرچه درمان و مداوای قطعی برای بیماری ام‌اس وجود ندارد، اما داروها و درمان‌های جدید و نیز پیشرفت‌ در پژوهش‌ها در آینده می‌‌تواند این بیماری را کاملا بهبود ببخشد. ازآنجا‌که بیماری ام‌اس، بسیاری از افراد را در عنفوان جوانی مورد حمله قرار می‌‌دهد، دانشمندان درحال پژوهش جهت یافتن درمانی برای این بیماری بوده و همچنین درحال بررسی چند نمونه از داروهای ساخته‌شده هستند.