بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / خانمی 70 ساله هستم که بعد از شیوع کرونا و قرنطینه‌خانگی، از دوستان و فامیل جدا مانده‌ام. چند ماهی است به شدت دل‌نازک شده و با هر بهانه‌ای و حتی بی‌بهانه گریه‌ام می‌گیرد. هرچند اعضای خانواده در کنارم هستند ولی نیاز به دیدن و صحبت کردن با خانم‌های دوست و همسن خودم را به شدت احساس می‌کنم. چه کنم؟
پاسخ
مخاطب ارجمند، در خصوص سوالی که مطرح کردید باید خدمت‌تان عرض کنم دوران کرونا و قرنطینه‌خانگی شرایط بسیار سختی را برای همه افراد جامعه ایجاد کرده است. از آن‌جا که انسان موجودی اجتماعی است و تنهایی را دوست ندارد پس این تنها ماندن روی روحیه افراد تاثیرگذار خواهد بود، به نحوی که گاهی باعث افسردگی‌های شدید می‌شود؛ و اما چند توصیه به شما:
خود را مشغول کنید
این دل نازک‌شدن و گریه کردن‌های با بهانه و بی‌بهانه شما، ممکن است نشان از شروع دوره افسردگی باشد. بهتر است برای رهایی از این افسردگی خفیف، خودتان را سرگرم کنید و ببینید چه کارهایی حال خوبی را در شما ایجاد می‌کند و دوست دارید. آن‌ها را روی برگه یادداشت کنید و در ساعات روز ، خودتان را به انجام آن کارها مشغول کنید. مثلا اگر به پختن کیک و دسر یا غذا علاقه دارید، حتما آن‌ها را بیشتر پیگیری و حتی خلاقیت و ابتکار خود را برای انجام آن کارها به کار بگیرید. در ضمن شما باید محیط خانه را برای خودتان دلنشین‌تر و دلپذیرتر کنید تا بتوانید خودتان را بهتر با شرایط موجود وفق دهید. مثلا تعدادی گل‌و‌گیاه بخرید و ساعاتی از روز را صرف رسیدگی به آن‌ها کنید.
از فضای‌مجازی کمک بگیرید
داشتن روابط اجتماعی قوی می‌تواند احساس انزوا را کاهش دهد، انزوایی که عامل مهمی در ابتلای افراد به افسردگی است. حالا که شرایط کرونا دوباره بحرانی شده است، نیاز به صحبت کردن با دوستان هم‌سن و سال خودتان و آشنایان را می‌توانید از طریق تلفن‌زدن به آن‌ها یا برقراری ارتباط از طریق فضای‌مجازی و شبکه‌های اجتماعی پاسخ دهید.
با اعضای خانواده درددل کنید
در پیامک‌تان گفته‌اید اعضای خانواده در کنارم هستند. توصیه می‌کنم زمانی از روز را مشخص کنید و با یکی از اعضای خانواده که راحت‌تر هستید، درددل کنید. بهتر است در شرایط فعلی از اعضای‌خانواده بخواهید بیشتر همراه و همدم شما باشند. دیدن و تماشای فیلم‌ها و سریال‌های کمدی در بهبود روحیه شما موثر خواهد بود. 
نویسنده : فهیمه میرزایی| کارشناس‌ارشد روان‌شناسی