بزرگنمايي:

آریا بانو - طرفداری / رییس اسبق فدراسیون تیر و کمان بی پرده از مشکلاتی که سال ها از آن صحبت نکرده مقابل دوربین طرفداری می گوید. کریم صفایی صحبت هایی بی پرده و جنجالی را در خصوص مشکلاتی که پس از شکایت به دادگاه CAS برایش به وجود آمد و اختلافش با عباسی، وزیر وقت ورزش در زمان ریاست او در فدراسیون تیر و کمان می گوید. دیدن این گفتگو خالی از لطف نیست.
 در گفتگوی ویژه این هفته به سراغ کریم صفایی، رییس اسبق فدراسیون تیر و کمان رفتیم. کریم صفایی که روز 8 آذرماه 1391 بازداشت شده بود، روز 28 فروردین 1400 پس از 3062 روز حکم تبرئه او از طریق رسانه طرفداری و دیگر رسانه ها منتشر شد، ناگفته های زیادی را در این گفتگو بیان کرد.
کریم صفایی صحبت های جالبی را در خصوص ماجرای پولی که وزارت به او داد و دیگر پس نداد، شکایتش به CAS و مشکلاتش با وزارت ورزش وقت مقابل دوربین طرفداری مطرح کرد.
رییس اسبق فدراسیون تیر و کمان پس از سال ها سکوتش را شکسته و بی پرده از اتفاقاتی که در آن زمان رخ داده و ابهاماتی که ایجاد شده می گوید.
این گفتگو قرار است در دو قسمت تقدیم تان شود. اکنون قسمت اول گفتگوی ویژه رسانه طرفداری با کریم صفایی را می خوانید و می بینید:
 گفتگوی ویژه طرفداری امروز یک میهمان ویژه دارد. آقای کریم صفایی، رییس اسبق فدراسیون تیر و کمان. آقای صفایی خوش آمدید.
آقای صفایی امروز می خواهیم گفتگویی با شما انجام دهیم و دلیل اصلی این گفتگو حکمی است که از طریق رسانه طرفداری و دیگر رسانه ها منتشر شد و شما سرانجام تبرئه شدید. اهالی ورزش خیلی خوب می دانند در حال صحبت در مورد چه پرونده ای هستیم اما برای کسانی که نمی دانند، زمانی که رییس فدراسیون تیر و کمان بودید، مشکلاتی با دولت وقت و وزارت ورزش داشتید و شکایتی از شما مطرح شد که شما طی این سالها خیلی تلاش کردید ثابت کنید هیچ جرمی انجام نداده اید و تبرئه شوید و سرانجام این اتفاق افتاد. حالا می خواهیم در خصوص ابهامات این ماجرا صحبت کنیم. شاید ابهام اول این باشد که گفته می شد وزارت ورزش به شما پولی داده بود و گفته مبلغی را خودتان بردارید و مبلغی را به دولت پس دهید اما گویا گفته شد شما این مبلغ را برنگردانده اید. ماجرا از چه قرار بود؟
 باید عرض کنم زمان دولت دهم، رسم بود فدراسیون های ورزشی این کار را بکنند. در واقع فدراسیون های ورزشی مبلغ تقریبا 300 میلیون را می گرفتند، از هر 300 میلیون 20 تا 50 میلیونش را می توانستند خودشان بردارند بقیه را برگردانند برای مخارج خارج از قانون دولت. مثلا به من گفتند پول بریزیم به حسابت، معاون آقای عباسی هم حمید سجادی بود و به من گفت پولی می آید به حسابت و فردا بریز به حساب نهاد ریاست جمهوری. من گفتم اگر بریزید پس نمی دهم چراکه نزدیک شش ماه است حقوق کارمندهایم و تیم ملی را نداده ام و این کار را نکردم و این یکی از گاف هایی بود که دادم.
پس واقعا پس ندادید.
 نه پس ندادم و حقوق بچه ها را با آن دادم.
ابهام دوم در مورد جمله خیلی معروفتان است. کمتر کسی است که آن را نشنیده باشد، زمانی که شما با رییس مجلس دیدار داشتید، فکر می کنم به شما گفته شد، آقای عباسی، وزیر وقت ورزش قرار است استیضاح شود و وقتی این اتفاق بیفتد دولت آقای احمدی نژاد نیاز دارد دوباره رای اعتماد جمع کند. شما گفتید وزیر را می زنم، شاه را هم مات می کنم. جدا از این جمله، به هرحال شما آن زمان رییس فدراسیون تیر و کمان بودید و این صحبت برای رییس فدراسیون مقداری تند نبود؟
 ما رفته بودیم کنار برج میلاد آن موقع، شروع کردیم برای بازی های آسیایی. نزدیک چهار هکتار زمین گرفتیم، زمین هم نه خرابه، خدا رحمت کند برادر مرحوم ترکان، مسئول برج میلاد ایشان بودند من روزی 300 کامیون خاک بردم و خرابه را صاف کردم و تبدیل به فیلد مسابقه شد. چمن مسابقه آوردیم و دو هکتار پهن کردیم و استادیوم آماده شد، تیم ملی کره در امارات اردو زد، ما تیم ها را می خواستیم ساپورت کنیم برای بازی های آسیایی که یکباره به ما گفتند حق برگزاری بازی ها کنار برج میلاد را ندارید. آن موقع رییس دفتر عباسی، ساکی زاده بود و گفت شما پول ها را برده اید بغل برج میلاد تبلیغ می کنید برای فرد خاصی. من گفتم شما اصلا 2 سال است به من پول داده اید که من پول ببرم؟ این پول های خود شهرداری است و من هم دنبال این کارها نیستم، دنبال این هستم تا یک نماد ملی برود در سایت های جهانی و آن موقع خیلی از ایران بد می گفتند، می گفتند در کشورشان 4 – 5 طبقه بیشتر وجود ندارد و من می خواستم برج میلاد را ببینند و جهانیان با این برج میلاد ما هم ارتباط برقرار کنند. متاسفانه به یکباره برای من شروع به لجبازی کردند، می دانستم به هر صورت چه من بازی های آسیایی را برگزار کنم چه نکنم، چه قهرمان آسیا شوم یا نه، سر از زندان در می آورم. چون آن موقع تعارف نبود هرکاری می کردی امنیتی می شد، بعد گفتم بالاخره در بازی بازنده به بازنده بین بد و بدتر، بد را انتخاب می کنم. من گفتم ایران را قهرمان آسیا می کنم و اجازه خواستم این کار را کنم و آنها هم هیچ کمک مالی هم نکردند و ما بازی های آسیایی را برگزار کردیم و 5 کانال جهانی هم پخش مستقیم داشتیم و هیچ کمکی هم از طرف دولت به ما نشد. بعد از آن هم ما رفتیم به سمتی که کمکی کنید و این حرفا، آقای لاریجانی آن موقع رییس مجلس بود، کلمه خاصی گفت که پخمه تر از این آقا ما در دولت نداریم، من این پخمه را ده روز دیگر برایت استیضاح می کنم. آقای دکتر کامران یک سری مدراک از ما خواست و من دادم و آقای کفاشیان هم رییس فدراسیون فوتبال بود و ایشان هم مدارکش را داد و بقیه هم جا زدند. نشان به آن نشان که 5 روز مانده بود به استیضاح تمام امضاها را پس گرفتند، آمدند جوی ساخت خصوصا امنیتی ها و گفتند اینها دنبال این هستند تا با ورزش جمهوری اسلامی را کیش و مات کنند در صورتی که ما دنبال این بودیم آقای عباسی نباشد. پیغامی دادیم و گوش هم نکردند، آقای عباسی، اینکاره نبود فقط دانشگاه دیده بود البته در این دولت هم همینطور است. نگاه کنید نه آقای سلطانی فر نه آقای گودرزی را که گذاشته اند با ورزش ملموس نیستند و همه دارند از این ها فرار می کنند، نه اینکه بخواهم شخصی را حمایت کنم، هیچکدام از این هایی که به ورزش آمدند ارتباطی به آن ندارند یعنی همه آمدند یک جورهایی از ورزش گنده شوند. صندلی ورزش برای آنها صندلی موشک پرتاب بود، آمدند که بنشینند روی صندلی ورزش تا بروند بالا در صورتی که ورزش خاصیت خودش را می خواهد، کسی که راس ورزش می آید باید انسان جوانمردی باشد. از ابرام چرخی فوتبال تحویل بگیره تا مایلی کهن مذهبی و علی پروین فنی که آن موقع با دست خالی تیم ملی را قهرمان می کرده، تا علی جباری که گوشه گیر بوده تا روسای فدراسیون هایی که واقعا زحمتشان را برای ورزش کشیدند و شاید الان نباشند. آقای یزدانی خرم، کاری ندارم آقای داورزنی والیبال رفیقم است اما یزدانی خرم در این کشور واقعا زحمت کشید اما الان کجاست؟ یا مثلا آقای مشحون بسکتبال، آقای طالقانی. این ها کسانی بودند که زحمت کشیدند. یک موضوعی را عرض کنم من یک چیزی در ژاپن آقای نوربخش، خدا رحمتش کند رییس بانک مرکزی بود، می گفت رفتم ژاپن و گفتم می خواهم بروم خزانه شما را ببینم. طرف رییس بانک مرکزی ایران بود و می خواست برود خزانه ژاپن را ببیند. زد طبقه بیست و سوم. گفت ما منفی سه است می گوییم امنیت ندارد چجوری برویم بیست و سه. گفتند شما بیایید. رفتند طبقه 23 و لابی باز شد و دیدند یک سری پیرمرد و پیرزن نشسته اند همه مو سفید، گفت خزانه ما این است. آقای نوربخش گفتند که ما داریم راجب به پول صحبت می کنیم پاسخ به ایشان دادند که این ها کاغذ پاره اند این ها هستند که ژاپن را ژاپن می کنند. ما کجای مملکتیم؟ آمدیم در این دولتی که تدبیر است، دولت تدبیر و امید و الان دولت ناتدبیری و ناامیدی را علم کرده ایم. کجای این دولت تدبیر است؟ ورزش بازنشستگی دارد، شما سن ورود به ورزش کشور باید چهل سالش باشد، بعد از اینکه دوره قهرمانی اش تمام می شود مدتی در کارهای ستادی قرار می گیرد و بعد می آید می شود 40 سال. 40 تا 50 سال رئیس ورزش کشوری است تا بیاید جهان را بشناسد ده سال می گذرد، 50 تا 60 سال رئیس فدراسیون قاره ای است و 60 تا 70 سال رئیس فدراسیون جهانی می تواند شود. ما آمدیم تمام این ها را کات کردیم و رفت. متاسفانه کشور ما دست یک سری آدم کارنابلد است که متاسفانه موضوعا قانونی هم می گذارند. بعد از جلسه لاریجانی که من آمدم خبرنگار گفت چه چیزی شده که شما رفتید مجلس. من گفتم راستش را بخواهید با این روندی که دارد پیش می رود مطمئنا من وزیر را می زنم و شاه را مات می کنم چون اگر رنج در واقع استیضاح ها بالا می رفت و یکی دیگر اضافه می شد، دولت باید دوباره رای اعتماد می گرفت و آن موقع من حرف سنگینی زدم و پای حرفم هم ایستادم و سختی اش را هم کشیدم.
اما ابهام سوم، زمانی که شما رئیس فدراسیون تیر و کمان بودید خیلی این موضوع شنیده می شد که به شما گفته اند به فوتبال برو. این موضوع خودش هم ابهام دارد یعنی اینکه رئیس فدراسیون فوتبال قرار بود شوید یا مدیر یکی از باشگاه های لیگ برتری. بعد چه کسی این صحبت را مطرح کرد؟
 من یک نامه زدم به وزارت ورزش و گفتم می خواهم انتخابات بگذارم، بعد گفتند خبر می دهیم. یک شب قبلش من رفتم حراست و من را خواستند، گفتند شما خودت از ورزش برو و گفتم چرا بروم گفتند به خاطر اینکه ما می گوییم و گفتم چه کسی این را می گوید؟ یک نامه از نهاد ریاست جمهوری آمده بود که آقای احمدی نژاد اعلام کرده بود، همین داماد، پروین احمدی نژاد بروید این آقای کریم صفایی و قایقرانی را از ورزش بیرون کنید. من گفتم چرا بروم و گفتند اینکه ما می گوییم، گفتم چرا تو نمیری؟ گفت من آمدم اینجا مدیر شدم، پاسخ دادم که تو را از یک روستا آورده اند اینجا شدی مدیر حراست، اما من مال این ورزش هستم و از 16 سالگی در ورزش بوده ام و از 19 سالگی قهرمان کشور شده ام و ارتش های جهان بوده ام و این همه کار در ورزش تیراندازی کرده ام بروم؟ بعد شب معاون آقای عباسی زنگ زد و گفت شما تشریف ببرید از ورزش و ما برای شما جایگاهی گذاشته ایم. گفتند شما بروید فدراسیون فوتبال. من گفتم نمی دانم توپ گرد است، بیضی است، فوتبال توپش چند تیکه است اصلا من فوتبال ندیدم، در تلویزیون می بینم هم رد می شوم البته خودم بازیکن باشگاهی بوده ام اما به خاطر اینکه این آدم باید می نشست سر جایش باید این جواب را دادم. گفت نه آقای کفاشیان نایب رئیس ندارد، آن موقع هم هنوز انتخابات برگزار نشده بود شما برو نایب رئیس کفاشیان شو. من گفتم کفاشیان به عنوان الگوی خنده قبولش دارم. ایشان یک مدیر خنده بود و هرکاری میکرد می آمدند سوال می کردند، می خندید و می گذشت. خیلی با حال بود و همیشه هم می گفتم که حاج علی الگوی خوبی هستی و هرکاری میکنی و می خندی. گفتم که من با کفاشیان دوستم ولی آدم اینطوری شب نمی خواد صبح بشود نایب رئیس، ناراحت شدند و من گفتم قهرمان تیراندازی بوده ام و فدراسیون را از صد و بیست و نهم جهان آورده ام پنجم. بعد هم خودم قهرمان این رشته ام الان که تیر و کمان به اینجا رسیده الان یک کارهایی دارم بعد نمی توانم رها کنم و گفتند اینکه ما می گوییم. من گفتم اینکه شما می گویید زور است، زور که نمی توانی به من بگویی و گفت همین که هست. فردا معارفه است، گفتم هرکس را می خواهید بگذارید، دو ماه بگذاریدش دست من، شما پول های مرا که نمی دهید. گفت که تلفن روی اسپیکر است و آقای وزیر هم دارد می شنود، شما تشریف ببری ما پول شما را می دهیم، گفتم جدی می گویی؟ گفت بله. گفتم جک نگویی، گفت نه، راست می گویم. گفتم تا کِی می دهی؟ گفت تا چهارشنبه چهار میلیارد می دهیم. گفتم بدهی هایم را هم می دهی؟ گفت بله. گفتم که آقای عباسی ما دو سال است رئیس فدراسیون هستیم یک قرانی هم به ما ندادی چجوری دو روزه می خواهی 4 میلیارد بدهی. گفت همینی است که هست من می دهم وحرفی می زنم می دهم. گفتم تضمین بده این کار را می کنی، یک دفعه حمید سجادی گفت ایشان به وجدانش قسم خورده می دهد، گفتم آدم به چیزی که دارد قسم میخورد به چیزی که ندارد قسم نمیخورد. ما رفتیم دعوا و یک روز اینها زنگ زدند و گفتند تشریف بیارید. من دو نفر از اعضای تیم ملی ام را بدون اینکه اینها بدانند فرستادم رفتند لندن، امضای من هم معرفی شده بود. اینها زور زدند با افشارزاده دبیرکل المپیک و همه بسیج شدند که نگذارند اینها بروند. پلاکارد های اینها آمد پایین و پلاکاردهای بچه ها آمد بالا. من به آنها گفته بودم این کاررا می کنم. ببینید یک کار زشتی که آنها کردند، این را جهت اطلاع مردم می گویم کار زشت شان این بود که هرموضوعی را امنیتی می کنند.
 من بچه این نظام هستم، از نظام سیاسی کشور هیوقت شکایتی ندارم، نظام سیاسی کشور را برادر من و امثال برداران من تیر خورده اند و جنازه آنها مانده است. برای این نظام خون دادیم، خودم تیر خورده ام شیمیایی هستم برای چه بروم از نظام سیاسی شکایت کنم. از نظام فساد ورزش من شاکی هستم الان نه صد سال دیگه هم هست و قبل هم همینطور. ما آمدیم از این آقایان برای اینکه این بچه ها را حذف کردند یک نامه نوشتم بسمه ای تعالی. آقای دبیر کل فدراسیون جهانی، خانم زهرا دهقان ورودی المپیک آورده و آقای میلاد وزیری، خدا شاهد است به خاطر همین هم استخاره دادم، آدم استخاره ای هم نیستم ولی گفتم بگذارید ببینیم چه خبر است آخرش. زد روزگارت سیاه می شود، من به میلاد گفتم به زهرا دهقان گفتم می دانم دارم با زندگی و آینده و آبروی همه چی خودم بازی می کنم ولی مجبورم چون این بچه ها آمده بودند خانه من جلوی هفتاد میلیون اینها را خط زده بودند چرا چون میلاد وزیری مصاحبه کرده بود، البته مصاحبه هم نکرده بود یک پیام در فیسبوکش گذاشته بود که مثلا آقای پارک، تو که رفتی کلاغ ها آمدند گردوهای درختت را خوردند و از این حرفها. انقدر ظرفیت ندارید یعنی یک ورزشکار در صفحه شخصی اش چیزی بنویسد؟ بنویسد کریم صفایی فلان، من باید بگویم نرو المپیک؟ به آقای افشارزاده زنگ زدم گفتم آقای افشارزاده این بچه دوازده سال است پوست صورتش در آفتاب ها کنده شده، این باید برود المپیک اگر نرود من امروز، گفتم چندشنبه است، گفت سه شنبه، گفتم تا پنچشنبه وقت داریم اسامی را عوض کنیم اگر نرود من چهارشنبه در سوییس می روم اسم اینها را عوض می کنم فکر کرد شوخی می کنم. ما یک سه شنبه نامه نوشتیم، چهارشنبه روز 15 شعبان، تولد امام زمان آمد، گفتند آقای صفایی ما شما را قبول داریم که رئیس فدراسیون هستی، انتخابات را هم شما باید برگزاری کنی که آنجا میلاد وزیری و زهرا دهقان بیلبوردشان در لندن بالا رفت. آقا شاکی شدند و ریختند ما را در خیابان و دم میدان سعادت آباد دو تا زانتیا و دو تا پرشیا کلت کشیدند روی ما. دو دوربین هم روی ما آمد، دوربین آوردند که نحوه دستگیری را فیلم برداری کنند، من گفتم این بچه بازی ها چیست انجام می دهید و چرا این کارها را می کنید. گفتند به ما گفته شده این قهرمان تیراندازی است اگر شما بخواهید بگیریدش کلت می کشد و همه را می زند، گفتم این خل و چل که این حرفها را به شما زده چه کسی بوده. خلاصه برای ما پرونده ساختند از جاسوسی، سگ داری، چون ما دو تا سگ داشتیم این دو سگ 5 6 هکتار فیلد ورزشی را محافظت می کردند، به اصطلاح بالاترین رقم فیزیکی حفاظت از اماکن بزرگ، دوربین است و سگ. معاون وزیر، رسول نژاد با 6 دوربین تلویزیونی رفتند آنجا و با حضور رسانه باشگاه خبرنگاران جوان که بگویند رئیس فدراسیون سگ باز بوده است. حالا قرار است صدا و سیما یک چیز چالشی بگذارد که بابت این کارها عذرخواهی کنند. آقا چه سگ بازی؟ اینها مال استادیوم هستند و حفاظت می کنند و یک کارهایی. نزدیک به 28 مورد از این کارها برای ما درست کردند که الحمدالله از همه این ها تبرئه خوردیم و الان هم در خدمت اسلام و مسلمین و کشورمان و جهانیم. من برگردم حتما برای فدراسیون جهانی اقدام می کنم، آقای اردنر جایش آنجا نیست چون کارهای خیلی بدی کرده با فدراسیون ایران. اگر شما شکایتی دارید از فدراسیونی، قانونش این است که به فدراسیون مربوطه مراجعه کنی بعد دادگاه cas. اصلا این موضوع روال قانونی و حقوقی برای یک ورزشکار است که اول می گوید نباید بروی کلانتری 21 یا 10 در میدان شهدا و شکایت کنی، باید بروی خارج از کشور. بعد گفتند این دستش در دست بیگانگان بود، شما وقتی به فدراسیون جهانی زیرمیزی می دهی، قالی می دهی، دلار می دهی، بلند می شوی می روی دست بوس وزیر ورزش ترکیه، عکس دارم و همه چیز را هم دارم که این فساد را اجرا کردی، این دست در دست بیگانگان نیست اما اگر کسی بگوید دزدی کردی و زیر میزی دادی و چرا این کارها را کرده ای، این دستش در دست بیگانگان نیست. چون می دانم سایت شما سایت خیلی خوبی است، از سایت طرفداری تشکر می کنم خیلی رفقای درواقع هم چپ هم راست قبول دارند و این را بدون تعارف عرض می کنم، آن کسانی که ده سال پشت این ها سینه زدند که کریم صفایی نباید از ایران می رفت خارج از کشور، خب فدراسیون جهانی است، آدمی که ادعایت می شود و می نشینی در فدراسیون فوتبال، می خواهی عضو هیات رئیسه شوی و جای رئیس فدراسیون بنشینی، هنوز عقل حقوقی را بلد نیستی هنوز هیچی سرت نمی شود از حقوق ورزش که در ورزش اینجور است، شما اگر در خیابان یک لگد به ساق پای کسی بزنی برود شکایت کند 6 ماه زندانی دارد. شما در تکواندو لگد می زنی در گیجگاه حریف طرف می رود روی برانکارد و بعد بهشت زهرا. اجازه ندارند از تو سوال کنند چون این حقوق ورزشی ات است. من به عنوان یک ورزشکار اجازه دارم به شما بگویم حق مرا بدهید، ندادید به عنوان یک باشگاه می توانم بروم به فدراسیون جهانی شکایت کنم. ما هم همین کار را کردیم و گفتیم این نفر که شب بردند و حالی به او داده اند و صبح آمده صورت جلسه ها را امضا کرده، این آدم باید محاکمه شود. خب من باید به کجا شکایت می کردم؟ بروم سر محل مان کلانتری 21 شکایت کنم؟ می گویند برو فدراسیون جهانی. می روم فدراسیون جهانی گفتند به ما ربطی ندارد برو به cas شکایت کن. حالا این آقایان داغ تر از کاسه آش که همیشه از آب گل آلود ماهی گرفته اند و سنگ روی سنگ در این مملکت نگذاشته اند، می آیند عضو مثلا انتخابات شده، قیافه خیلی مذهبی هم می گیرند و با ادا و اطوار و شو، می گوید آره ما مثل خیلی ها نیستیم برویم به فدراسیون جهانی و بیرون از کشور شکایت کنیم. اصلا این حرف نشان می دهد تو ورزشی نیستی و خداراشکر امثال شما رئیس فدراسیون فوتبال نشدند. خداراشکر آدمی آمد که آدم خودشان بوده اما بهتر از 100 تای شماست که سیاه کنید مردم را.