بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا / تیم ملی فوتبال زنان ایران دو سال است که تعطیل شده و مسئولان هنوز فکری برای آن نکرده‌اند.
دو سال از روزی که تیم ملی فوتبال زنان در یک مسابقه رسمی به میدان رفت گذشته است، 20 فروردین 1398 بود که ملی‌پوشان ایران با شکست چهار بر یک برابر چین تایپه از صعود به مرحله نهایی مسابقات انتخابی المپیک بازماند و حذف شدند. این شکست برای زنان فوتبالیست بهای سنگینی داشت چرا که تیم ملی تعطیل و پس از آن نیز از رنکینگ فیفا خارج شد.
در این دو سال چیزی به عنوان تیم ملی فوتبال زنان وجود نداشت، قرارداد کادر فنی که تا آخرین دیدار مرحله دوم انتخابی المپیک بود به پایان رسید، بازیکنان در اختیار باشگاه‌های خود قرار گرفتند و در قالب لیگ به رقابت با یکدیگر پرداختند اما هیچ تصویری درستی از وضعیت و آینده تیم ملی نداشتند تا اینکه خروج دوباره از رنکینگ فیفا در 28 آذر 99 نشان داد که بی‌توجهی به زنان بیش از حد تصور است.
هیچ کدام از این اتفاقات باعث نشد مسئولان فدراسیون فوتبال فکری به حال تیم ملی کنند. لیلا صوفی‌زاده که ماه‌های پایانی مدیریت خود در فوتبال و فوتسال زنان را سپری می‌کرد، ترجیح داد بدون انجام اقدامی آشکار میز ریاست را به شهره موسوی نایب رئیس جدید واگذار کند و بدون آنکه پاسخگوی تصمیمات خود باشد و مسئولیت آنها را بپذیرد با خیالی آسوده دوران چهار ساله خود را به پایان برساند.
واکنش‌ها به خروج تیم ملی از رنکینگ فیفا
بسیاری از ملی‌پوشان به خروج تیم ملی از رنکینگ و تعطیلی دو ساله آن واکنش نشان دادند. زهرا قنبری کاپیتان تیم ملی فوتبال در این باره گفت: خروج از رنکینگ شوک خیلی بدی بود. بازیکنان در این ماجرا هیچ تقصیری ندارند چون همیشه در اختیار تیم ملی بوده‌اند و در اردوها و مسابقات شرکت کرده‌اند. این کار ارزش فوتبال زنان را زیر سوال می‌برد، همچنین انگیزه و تلاش بازیکنان را کاهش می‌دهد چون در لیگ خوب کار می‌کنند اما تیم ملی ندارند.
هاجر دباغی ملی‌پوش فوتبال: "وقتی خبر را خواندم فقط تاسف خوردم چون برای دور دوم انتخابی المپیک از اواخر اسفند 97 در اردو بودیم و لحظه تحویل سال هم در اردو حضور داشتیم. تمام آن لحظات و سختی‌هایی که کشیدیم جلوی چشم من آمد. ما همه آن سختی‌ها را به جان خریدیم اما توجه نکردن مسوولان برای برگزاری اردو و مسابقات باعث شد، تمام زحماتمان بر باد برود و جز تاسف خوردن کاری از دستمان برنمی‌آید."
مریم جهان نجاتی مربی سابق تیم ملی و مربی فعلی شهرداری سیرجان: "زحمت زیادی کشیده شده که در رنکینگ قرار بگیریم اما اکنون خارج شده‌ایم و این که فکر کنید هر چه در این سال‌ها زحمت کشیده‌اید از بین رفته باعث بی‌علاقگی، بی‌انگیزگی و دلسردی می‌شود. "
معاون توسعه ورزش زنان و ناظر کناره‌گیر
نه تنها مسئولان فدراسیون فوتبال که معاونت ورزش زنان وزارت ورزش و جوانان هم توجهی به این ماجرا نداشت. دو سال تعطیلی تیم ملی و خروج از رنکینگ فیفا هیچ همتی جدی در مهین فرهادی زاد به وجود نیاورد که به عنوان متولی اصلی ورزش زنان پیگیر وضعیت باشد. او حتی اظهار نظر در این زمینه را به فدراسیون فوتبال واگذار و سکوت کرد. در صورتی که باید نقشی فعال در این زمینه اجرا می‌کرد. 
انفعال فرهادی‌زاد در پستی به اهمیت معاونت توسعه ورزش زنان این ابهام را به وجود آورد که آیا او نیز همچون نواب رئیس فدراسیون‌ها قدرت لازم برای تصمیم‌گیری و اقدام را دارد یا خیر؟ بارها گفته شده ورزش زنان به مدیری جسور نیاز دارد که با قدرت امور مربوط به آنها را دنبال کند اما وضعیت آشفته فوتبال زنان نشان داد که حداقل در این زمینه جدیتی وجود ندارد. 
تبعیض نهادینه در فدراسیون فوتبال
امکانات ضعیف، دستمزدهای پایین، سهم کم در رسانه، تنها بخشی از تبعیض‌هایی است که زنان فوتبالیست تجربه می‌کنند و دو سال بی‌توجهی به تعطیلی تیم ملی و خروج از رنکینگ فیفا نیز روی دیگر این تبعیض است. این موارد در کنار سایر اتفاقاتی که در فوتبال و فوتسال زنان روی می‌دهد، این موضوع را القا می‌کند که گویا تبعیض در این فدراسیون نهادینه شده و مسئولان هم توجهی به آن ندارند. 
این در حالی است که فوتبال بین زنان هم علاقمندان زیادی دارد و اکنون بسیاری از خانواده‌ها فرزندان خود را از کودکی در آکادمی‌های فوتبال قرار می‌دهند تا این رشته را به عنوان مسیر آینده خود دنبال کنند اما بی‌توجهی مسئولان به سرنوشت زنان باعث دلسری خانواده‌ها و جوانان، دوری از فوتبال و پسرفت و افت این رشته می‌شود.
چالش جام ملت‌های زنان آسیا
مرحله مقدماتی رقابت‌های جام ملت‌های زنان آسیا از 21 شهریور تا 3 مهر 1400 با حضور 30 تیم در 6 گروه چهار تیمی و دو گروه سه تیمی به صورت متمرکز برگزار می‌شود که از هر گروه یک تیم به مرحله نهایی صعود می‌کند. مرحله نهایی نیز از 30 دی ماه تا 17 بهمن ماه با حضور 12 تیم برگزار می‌شود. ایران ابتدا باید در مرحله مقدماتی رقابت کند اما سوال اینجاست که با وضعیت فعلی می‌توان امید صعود به مرحله نهایی را داشت؟
فدراسیون فوتبال کمتر از 6 ماه فرصت دارد تا تیم ملی را آماده این رقابت‌ها کند. باید به این موضوع هم توجه کرد که نه کادر فنی مشخص است و نه برنامه‌ای برای اردوها اعلام شده است، یعنی فدراسیون باید تمامی این مراحل را هم پشت سر بگذارد و همه آنها هم زمان‌بر خواهد بود. مگر اینکه صرفا به دنبال حضور در این رقابت ها باشد. در این شرایط باید انتظار داشته باشیم که تیم ایران بعد از چند شکست از دور رقابت‌ها حذف شود؟
پس حرکت تیم ملی برای نزدیک شدن به قدرت‌های برتر آسیا چه زمانی شروع خواهد شد؟ برنامه‌های مقطعی و تشکیل تیم چند ماه قبل از مسابقات چه تاثیری در پیشرفت فوتبال زنان دارد؟ مسئولان جدید فدراسیون که وعده حمایت از فوتبال و فوتسال زنان را داده‌اند مسیر سابق را ادامه می‌دهند؟