بزرگنمايي:

آریا بانو - به گزارش خبر فوری، در زبان فارسی مقالات نسبتا کمی درباره زندگی نامه عجیب و فعالیت های این زن نوشته شده است. در آثار مکتوب نیز کمتر به این اندیشمند و زیست شناس و روان شناس تکامل گرا پرداخته شده است.
کتاب " یاد جنگ دور" ( نوشته گوردون اوراینز و ترجمه کاوه فیض اللهی) از کتابهایی است که در یک صفحه به زندگی عجیب این اندیشمند پرداخته است.
متن زیر برگرفته از این اثر و در رابطه با حیات و اندیشه‌های مارگی پروفت است.
نابغه ای که بدون مدرک دانشگاهی دانشمندی مشهور شد
مارگارت پروفت در فاصله 1988 تا 1993 سه مقاله دوران ساز درباره تبیین تکاملی ویار بارداری، قاعدگی و آلرژی منتشر کرد که تا یک دهه در جامعه علمی سر و صدای زیادی به پا کرد و مباحثش مورد بحث و اختلاف بود.
ایده اصلی او این بود که نقش این فرایندها (ویار، قاعدگی و آلرژی) خارج کردن عوامل بیماری زا، مواد سرطان زا و سمهای جهش یافته از بدن زن حامله است.
با وجود تحقیقات و مقالات او، مارگی در زیست شناسی تکاملی نه مدرکی داشت و نه آموزش رسمی دیده بود. او چند مدرک در رشته‌های فلسفه (سیاسی) (از دانشگاه هاروارد)، فیزیک (از دانشگاه برکلی) و ریاضیات (از دانشگاه واشنگتن و هاروارد) دارد و در سال 1993 نیز برنده ی جایزه "مک آرتور" شد که اصطلاحا به "کمک هزینه نبوغ" مشهور است.
بسیاری از نشریات آمریکا از پیپل (people) و نیویورک تایمز گرفته تا ساینتیفیک امریکن (Scientific American) و تایم زندگی نامه مفصلی از این نابغه 35 ساله منتشر کردند و زیبایی چهره و سادگی ظاهرش به نماد نبوغ زنان تبدیل شد.
پروفت با نوشتن دو کتاب جنجالی پرفروش با عناوین "محافظت از کودک آینده" (1995) و "ویار بارداری" (1997) به شهرتی روز افزون رسید.
مقالات استراسمان و نقد شدید بانوی نابغه
در سال 1996 سه سال پس از انتشار مقاله اش درباره قاعدگی، مقاله دیگری توسط بورلی استراسمان (B.Strassmann) استاد انسان شناسی دانشگاه میشیگان در همان ژورنال منتشر شد که فرضیه پروفت را نکته به نکته رد می کرد. استراسمان که خودش در این باره در قبلیه ای در غرب آفریقا تحقیق کرده بود، نشان می داد که ادعاهای پروفت از جمله در مورد کاهش عفونت در نتیجه خون ریزی قاعدگی نه منطقی است و نه با شواهد تجربی سازگار است.
جورج ویلیامز (G.C.Williams)، تکامل دان مشهور آمریکایی (1926 تا 2010) در این مورد حق را به استراسمان داد و با حکم او پژوهش درباره فرضیه پروفت کمابیش متوقف شد. اما ویلیامز دو مقاله ی دیگر او درباره آلرژی و تهوع بارداری را به پژوهشگران توصیه می‌کرد.
انزوا، افسردگی و سرانجام ناپدید شدن جنجالی
این اتفاقات و شکست‌ها باعث شد مارگی نتواند مدرک دکتری بگیرد. او همچنین موفق نشد در جامعه ی دانشگاهی جایگاه مشخصی برای خود پیدا کند. مبلغ جایزه نبوغش نیز داشت ته می‌کشد. سرگردان، تنها، منزوی و بهانه گیر شده بود و نمی خواست با کسی در ارتباط باشد.
از سال 2002 تماس با مادرش که به او بسیار نزدیک بود را قطع کرد. در اواخر سال 2004 به استاد فلسفه دوره کارشناسی‌اش، که با او تزی درباره نیچه نوشته بود در خیابان روبه رو شد و به او گفت که گورش را گم کند.
از سال 2005 بدون آنکه ردی از خود به جا بگذارد گم شد. در سال 2009 یک خبرنگار که با پروفت درسی در فیزیک گذرانده بود، متوجه شد کسی از او خبر ندارد. ارتباطش را با خانواده، همکاران، دوستان و هرکس دیگری که می شناخت، قطع کرده بود.
جست و جوهای این خبرنگار تا سه سال بی نتیجه ماند. همکارانش می‌گفتند شاید دچار فروپاشی روانی شده است. مادرش گم شدن او را به پلیس گزارش کرد تا خیابان‌ها و پناه‌گاه‌های افراد بی خانمان را جست و جو کند و یک کارآگاه خصوصی استخدام کرد تا رد خونش را پیدا کند.
پیدا شدن نابغه‌ی رنجور در فقر و بی خانمانی
سرانجام در سال 2012 کسانی که با مارگی پروفت زندگی می کردند خبر دادند که او زنده است و می خواهد نزد خانواده اش بازگردد. او بیمار و در هم شکسته بود و با اعانه مذهبی در فقر زندگی می کرد.
پس از پیدا شدن پروفت، بسیاری سعی کردند با او ارتباط برقرار کنند. اما او رنجورتر و منزوی تر شده بود و ترجیح داد از همه دوری کند. از آن زمان تا کنون هیچ خبری از او منتشر نشده و کسی نمی داند او چه سرنوشتی پیدا کرده است.