بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / به دلیل باورهای نادرستی که درباره سلامت روان وجود دارد، بعضی از والدین تصور می کنند که اگر در تربیت فرزندانشان حتی در مواقع بحرانی، از روان شناس کمک بگیرند، این امر نشانه ضعف و ناتوانی آن ها خواهد بود. همان طور که می دانید کودکان در مسیر رشد و زندگی خود، با موانع بسیاری نظیر اضطراب، استرس، غم و ... مواجه می شوند و بسیار دشوار است که بدانیم چه هنگام کودک می تواند به تنهایی مشکلاتش را حل کند و چه زمانی به کمک یک متخصص نیاز دارد. با این حال، اگر در رفتارها و روحیات کودکتان به مواردی که در ادامه به آن اشاره می شود، برخوردید، توصیه می شود به یک روان شناس متخصص مراجعه کنید.
1 - اگر کودکی از لحاظ احساسی با مشکل روبه رو باشد، بسیار بد رفتار خواهد شد و در خانه، مدرسه و اجتماع مشکلاتی خواهد داشت؛ به طور مثال جواب معلم خود را می دهد و خواهر و برادرش را می زند.
2 - اگر کودکتان از دوستان خود دوری می کند، می تواند برای شما زنگ خطری باشد. حواستان به این جملات باشد: «همه از من متنفر هستند»، «من یک بازنده هستم»، «من هیچ دوستی ندارم».
3 - هنگامی که کودکان با یک تغییر عمده در زندگی شان مواجه می شوند نظیر تولد نوزاد جدید، تغییر محل زندگی یا طلاق والدین، ممکن است دچار پسرفت شوند اما رفتارهایی نظیر شب ادراری، وابستگی شدید، ترس بیش ازحد و کج خلقی هایی که به تغییر مربوط نمی شود یا ماه ها پس از تغییر همچنان باقی می ماند، نشانه هایی از مشکلات روانی است.
4 - علامت های نگران کننده مشکلات روانی می تواند شامل اختلالات خواب، کابوس، پرخوری یا کم خوری بیش از اندازه و سردرد و دل درد شدید باشد.
5 - کودکان ممکن است بدون آن که بخواهند به خود آسیب برسانند، مثلاً سر خود را به چیزی بکوبند. رفتارهای خودمخرب تکرارشونده، نظیر جویدن ناخن ها به نحوی که درد بگیرد و با دست به سر کوبیدن از علایمی است که باید بررسی شود.
6 - هنگامی که کودک با مفهوم مرگ آشنا می شود، بسیار طبیعی است که درباره آن صحبت کند اما صحبت کردن مکرر از مرگ می تواند زنگ خطر باشد. همچنین بیان هرگونه جمله ای در مورد خودکشی یا کشتن دیگران، نشان دهنده لزوم مراجعه به متخصص است