بزرگنمايي:

آریا بانو - فارس / پرونده مادر 24 ساله افغانستانی، با 4 فرزند با همت دادستان و انجمن حمایت از زندانیان فردیس ختم به رضایت اولیای دم شد.
آزادی 137 زندانی جرایم غیرعمد، نتیجه تلاش‌های انجمن حمایت از زندانیان فردیس با استفاده از کمک‌های خیرین در سال گذشته بوده است. اما پیگیری انجمن برای رهایی زندانیان محکوم به قصاص یا جرایم عمدی بی ثمر نبوده که پرونده مادر 24 ساله از اتباع افغانستانی، با 4 فرزند از جمله این پرونده هاست. 
اولین روزهای کاری سال 1400 ساعت 8 صبح در دفتر دادستان فردیس زنی میانسال از اتباع افغانستانی با دو دختر نوجوان و دو کودک وارد شدند. همه ماسک زده بودند و چهره هایشان زیاد مشخص نبود. اما چشم‌های درخشان و مشکی دختر کوچک، مثل دو تیله گرد از بالای ماسک هم در صورت زیبایش می‌درخشید و تا با کسی چشم در چشم می‌شد، خودش را به زن میانسال می‌فشرد.
یلدا 4 و نیم ساله، از دوسال پیش که پدرش کشته شده و مادرش در زندان است، همراه با خواهرش سمیرا و برادرش صمد، با مادر بزرگ و پدر بزرگش زندگی می‌کند.
همه چیز از یک اتفاق تلخ شروع شد
ماجرا از این قرار است که دو سال قبل با مشاجره حسنیه (نام فرضی) و شوهرش، شوهر برحسب اتفاق کشته می‌شود و حسنیه به جرم قتل همسر، به زندان می‌افتد. از همان موقع نگهداری 3 فرزندش که همزمان از نعمت داشتن پدر و مادر محروم شدند، به گردن والدین حسنیه می‌افتد. در زمان وقوع قتل، حسنیه باردار بوده و فرزند آخرش را در زندان به دنیا می آورد که حالا یک و نیم ساله است.
حسنیه دختر افغانستانی، فقط با 24 سال سن، زنی بیوه است با 4 بچه قدو نیم قد که به اتهام قتل شوهرش در زندان منتظر قصاص است. 
مادر حسنیه با همان لهجه شیرین مردم افغانستان، با بغض وگریه می‌گوید: شوهرحسنیه پسرعمه اش بود. چون پدر نداشت درخانه خودم بزرگش کردم و وقتی قد کشید دخترم را به عقدش درآوردم. همدیگر را خیلی دوست داشتند نمی‌دانم چه شد که این اتفاق افتاد! 
سرپرستی بچه های حسنیه و نبود مادرو پدرشان از یک طرف و تامین مخارج بچه ها از طرف دیگر، فشاری چند برابر بر دوش خانواده حسنیه است و حقوق ماهی یک میلیون و 300هزار تومانی پدر حسنیه کفاف زندگی خودش را هم نمی‌دهد.‌ مادرش با اشاره به یکی از دخترهای نوجوان می گوید: این دخترم ناراحتی اعصاب دارد و دوسال است که از دکترش جاماندم. بسیار روزگارم خراب است. بچه ها گرسنه اند. دست و پایم درد می‌کند و مریضی قلبی دارم؛ اما در خانه‌های مردم تمیزکاری می کنم و فرش می‌شویم تا خرج بچه ها را بدهم. همه وسایل را فروختم، دیگر چیزی هم برای فروختن نداریم. دختر 14 ساله حسنیه، افسردگی گرفته وفقط یکبار دارویش 170 هزار تومان شد و دیگر نتوانستم دکتر ببرم.
خانه شان در یکی از شهرهای اطراف کرج است. مادر حسنیه از ته دلش با بغض برای دادستان و مسؤولان انجمن حمایت از زندانیان فردیس دعا می‌کند و می گوید: هرجا رفتیم به ما گفتند؛ بیرون شو! چون کد فرهنگی نداری نمی‌توانیم کمکی کنیم و حتی اجازه ملاقات با دخترم را به ما ندادند. اما در فردیس بسیار به ما کمک کردند. 
در همان لحظه چه چیزهایی که از ذهنم نمیگذرد؛ خون یک انسان ریخته شد، سرنوشت نامعلوم 4 کودک و یک زن جوان وسختی های پدرو مادری که بابت شوهر دادن دختر10 ساله شان حالا باید جور زندگی 5 نفر دیگر را بکشند. 
سرنوشت تحصیلی بچه ها چه می شود؟
سوال دادستان از بچه ها توجهم را جلب می کند. دکتر ناصرخاکی از درس بچه ها می پرسد و مادربزرگ می‌گوید که دختر بزرگ حسنیه و پسرش امسال چون گوشی هوشمند نداشتند از درس جاماندند.
دادستان فردیس یک دستگاه گوشی هوشمند به بچه ها هدیه می دهد و خانم افشار از پرسنل انجمن حمایت از زندانیان فردیس که بسیار پیگیر این پرونده است، به ما اطمینان می دهد که با مدرسه بچه ها صحبت کرده که درس های جامانده را برسانند و وقفه ای در تحصیل بچه ها نیافتد.
حسنیه از قصاص رها می شود
تلاش دادستان برای حرف زدن با یلدای کوچک بی‌فایده است و پشت چادر مادربزرگ قایم می شود. سمیرا اما از دیدار روز گذشته با مادرش می گوید و اینکه با کمک انجمن حمایت از زندانیان فردیس، هر دو سه ماه یکبار اجازه دیدار با مادر را دارند. اما این دیدارها گویا برای پسر 10 ساله کافی نیست و میگوید: از دوسال پیش مادر کنارم نبوده است و ندیدمش. 
دادستان به بچه ها اطمینان می دهد که به زودی مادرشان برمی گردد و اشک‌های مادرحسنیه این بار از سر شوق جاری می‌شود. تلاش انجمن حمایت از زندانیان فردیس تا خارج از مرزهای ایران برای رهایی زندانیان.
حسین ناصرخاکی دادستان فردیس در خصوص این پرونده می‌گوید: با تلاش و پیگیری انجمن حمایت از زندانیان فردیس پس از 2 سال، تنها ولی دم مقتول این پرونده که مادر او و ساکن در کشور افغانستان است، شناسایی و حاضر به رضایت شده است و در سال جدید اقدامات قانونی برای سفرولی دم پرونده به ایران و اخذ رضایت انجام می شود. همچنین برای رضایت از سوی ولی دم مبلغ 50 میلیون تومان درخواست شده که توسط انجمن حمایت از زندانیان فردیس و از منابع خیرین پرداخت خواهد شد تا هر چه زودتر حسنیه بتواند به آغوش خانواده و برای سرپرستی فرزندانش برگردد.‌
دادستان فردیس به عنوان رئیس هیئت مدیره انجمن حمایت از زندانیان فردیس از تلاش های نادری نژاد مدیرعامل و پرسنل انجمن برای آزادی زندانیان و کمک به خانواده های آنها ابراز رضایت می کند و می گوید: فعالیت های انجمن حمایت از زندانیان فردیس منحصر به مرزهای ایران نیست واقدامات موثری در راستای آزادسازی زندانیان ایرانی خارج از کشور از جمله کشورهای چین، آذربایجان، ترکیه و غیره نیز توسط انجمن حمایت از زندانیان فردیس در حال انجام است.
نادری نژاد مدیرعامل انجمن حمایت از زندانیان فردیس هم می گوید: هر جا بشود برای خانواده زندانیان کاری انجام داد، دریغ نمی کنیم. با همه جا مکاتبه می‌کنیم تا شاید بتوانیم برای آزادی زندانی یا کمک ‌به خانواده های آنها کاری انجام دهیم‌. در موردی که فرزند 13 ساله یکی از زندانی ها به جرم کتک زدن بچه همسایه، به زندان و پرداخت دیه محکوم شده بود؛ با پرداخت مبلغ 10 میلیون تومان، پیگیری و مذاکره با خانواده شاکی، رضایت گرفتیم و نگذاشتیم بچه به زندان برود.
نادری نژاد اضافه می کند: گاهی یک اتفاق موجب وقوع جرمی می شود که زندانی شدن فرد، آسیب های بیشتری به دنبال دارد. انجمن حمایت از زندانیان فردیس تلاش می کند، ضمن رفع مشکلات خانواده های زندانیان، حجم آسیب های وارده به این خانواده ها که اغلب قربانی گنته نکرده شده اند، را کم کند. 
چشم های زیبا و نگاه معصوم یلدای کوچک مرا مجذوب کرده. دلم می خواهد با تمام وجود بغلش کنم اما بخاطر شرایط کرونایی نمی توانم. دلم میخواهد صحبت های بچه ها را در مورد کشته شدن پدرشان یا حداقل دوری از مادرشان بشنوم، اما نمی توانم روحیه بچه ها را فدای جذابیت گزارشم کنم. چقدر این بچه ها معصومند و چقدر حجم آسیب، به این خانواده زیاد است!
صدای بغض دار مادر حسنیه که از انبوه غم بر شانه های دردمندش خبرمی داد؛ هنوز توی گوشم هست. خدارا شکر که افرادی دلسوز و پیگیر، بدون هیچ چشمداشتی در انجمن حمایت از زندانیان و خیرین نیکوکار فردیس هنوز قلبشان برای کم کردن درد آدم ها می تپد!