بزرگنمايي:
آریا بانو - «نون خ» و یا بهتر است بگوییم شخصیت دوست‌داشتنی نورالدین خانزاده، باز هم مانند دو فصل قبلی توانست مخاطبان خود را راضی نگه دارد و در شب‌های نوروز لبخندی بر لب مخاطبان بنشاند.
برترین‌ها: حالا حدودا یک هفته‌ای از تعطیلات عید نوروز و پخش سریال‌های نوروزی می‌گذرد. امسال باز هم با تعدادی سریال ضعیف و کم‌طرفدار روبه‌رو بوده‌ایم که مانند سال‌های قبل، مخاطبان تلویزیون را ناامید کردند. سعید آقاخانی اما با فصل سوم «نون خ»، نور امیدی شد در میان دیگر سریال‌های بی‌کیفیت تلویزیونی. «نون خ» و یا بهتر است بگوییم شخصیت دوست‌داشتنی نورالدین خانزاده، باز هم مانند دو فصل قبلی توانست مخاطبان خود را راضی نگه دارد و در شب‌های نوروز لبخندی بر لب مخاطبان بنشاند.
چرا «نون. خ» (نورالدین خانزاده) دوست داشتنی است؟
کمتر کسی است که نورالدین خانزاده سریال «نون. خ» را نشناسد. مردی با گویش شیرین کردی که تاجر تخمه بود و صاحب سه دختر دم بخت که با یک اتفاق ورشکسته شد و در طول دو فصل قبلی ماجرا‌هایی برای خود، خانواده، دوستان و همسایه هایش پیش آمد که داستان‌های جذابی را برای مخاطبان شبکه یک رقم زد. از ماجرای شیرین خواستگاری و ازدواج دخترانش و خرید هواپیما و سکونت در آن گرفته تا حادثه تلخ زلزله کرمانشاه و سرپل ذهاب که بااین وجود گروه سازنده سعی کردند با این اتفاق غم انگیز کام بیننده‌ها را تلخ نکرده و موقعیت‌های کمدی شیرینی را برای مخاطبان خود خلق کنند. اما ماجرا‌های آقای خانزاده تمامی نداشت و همچنان در فصل سوم این مجموعه با داستان‌ها و شخصیت‌های این مجموعه همراه شدیم.
کاوه معین‌فر درباره‌ی این سریال در عصر
ایران نوشت: سعید آقاخانی با ساخت سریال «نون. خ» و البته آفریدن شخصیت نورالدین خانزاده به جایگاهی واقعی و البته رفیعی در حرفه‌ای دست یافت که از سال 1372 با بازیگری در برنامه "پرواز 57" (مهران مدیری) و سال بعد "ساعت خوش" آن‌را آغاز کرده بود.
نورالدین خانزاده نقش اصلی سریال نون، خ در این ایام عید به یک بخش ثابت از برنامه‌های دیداری مخاطبان درآمده است. علاوه بر خود سریال، فیلمنامه ساده، اما جذاب و استفاده از فضای بومی کردستان و ... یکی از ارکان
دوست داشتن سریال نون خ شخصیت نورالدین خانزاده
پسر نور محمد است. شخصیتی که با بازی درخشان سعید آقاخانی یک چهره به یاد ماندنی در تلویزیون را به تصویر کشیده است.
در شخصیت پردازی فیلمنامه روشی وجود دارد به اسم خلق "شخصیت معصوم انرژیک" که آقا نوری مصداق بارز چنین شخصیتی است. صادق و ساده است، و با شور و حالی مثال زدنی کار و زندگی‌اش را پیش می‌برد. نمونه کارکرد این قانون در
کودکان و شخصیت‌های
کودکان بسیار نمود دارد و آقا نوری با وجود سن و سالش، اما انگار هنوز یک کودک معصوم انرژیک است.
شاید بسیاری ندانند و فکر کنند سعید آقا خانی با سریال نون. خ به عرصه ساخت سریال روی آورده است، اما آقاخانی در زمینه سریال سازی کارنامه پرباری دارد و قبل از نون، خ سریال‌های زیادی را کارگردانی کرده است، چون:
روزگار خوش حبیب آقا (کارگردانی مشترک با مهدی مظلومی/ 1386)، عید امسال (1388)، زن‌بابا (1389)، خوش‌نشین‌ها (1389)، راه دررو (1389)، نقطه سر خط (1390)، دزد و پلیس (1391)، خروس (1392)، روز‌های بد، به‌در (1393)، بیمار استاندارد (1394)، شب عید (1396) و عاقبت در سال 1397 فصل اول سریال نون، خ را ساخت که در عید نوروز 1398 از تلویزیون پخش شد و با استقبال مخاطبان به عنوان پربیننده‌ترین سریال آن سال انتخاب شد.
در میان سریال‌های ذکر شده قبل از نون، خ آنچه که بیشتر به
چشم آمد سریال «دزد و پلیس» با بازی بهنام تشکر و هومن برق نورد بود و البته نویسندگان آن پیمان و مهراب قاسم خانی بودند.
اگرچه آقاخانی در سال 1393
فیلم سینمایی «لامپ 100» را هم کارگردانی کرد، اما انگار ترجیح داد در زمینه ساخت سریال فعالیتش را ادامه دهد و دیگر فیلمی نساخت.
حال بعد از این همه تجربه سعید آقا خانی سریال نون، خ را ساخت که با توجه به کُرد بودن خود او (متولد شهر بیجار در کردستان) و شناخت دقیق از روحیه و فرهنگ مردم کُردستان یک مجموعه قابل قبول و دلنشین را ارائه کرده است و شخصیتی خلق کرده که مخاطبان با او ارتباط برقرار می‌کنند و اصطلاحا بسیار شیرین و
دوست داشتنی است. مانند خود نورالدین یک سادگی در سریال نون، خ وجود دارد که این سادگی حاصل تجربه و شناخت از مدیوم مد نظر است.
نورالدین مرد میانسالی است با قلبی پاک، امیدوار، صادق و معصوم. او اهل کار و تلاش است و به شکلی
سالم و درست می‌خواهد گره از کار خود و اطرافیانش باز کند ولی برخی اوقات اتفاقات به گونه‌ای رقم می‌خورد که این خیر خواهی و نیت پاک، مشکلاتی برای خودش و
خانواده اش بوجود می‌آورد.
هر آنچه که در دل دارد را به زبان می‌آورد و اهل نیرنگ، ریا، دور زدن آدم‌ها و
قلب واقعیت نیست. مثلا در همین فصل سوم در جمع اطرافیان و اهالی روستا به سادگی اعلام می‌کند که برای مراسم عروسی دخترش شیرین دست و بالش تنگ بوده و مجبور شده زمینش را به 4 میلیون تومان به سلمان بفروشد.
او دل هیچ کسی را نمی‌شکند و هر کسی هر چه می‌گوید حق را به او میدهد و می‌گوید تو هم راست می‌گویی. مانند کودک‌ها صاف و ساده است و با کوچکترین اتفاقات خوشحال و شاد میشود و از هر نکته مثبتی گل از گلش می‌شکفد و غرق در شادی و لذت میشود و از همان طرف ناراحتی و غم دیگران به سرعت او را تحت تاثیر قرار میدهد.
در خانه اش باز است و اگرچه شاید خیلی پولدار نباشد، اما سفره اش همیشه بر روی مهمانان گسترده است و در هر شرایطی او مهمان نواز است. احترام بزرگ و کوچک را نگاه می‌دارد و عمه‌هایی که در خانه او هستند را همیشه تکریم کرده و اعتقاد دارد که عمه‌ها
چشم و چراغ خانه او هستند. عاشق دخترانش است و هر آنچه در توان دارد برای بهتر شدن زندگی دختران و
خانواده اش به کار می‌گیرد.
او اهل تسامح و تساهل است. قصد ندارد در برخورد با ناملایمات قهر کند و یا رویکردی انتقامی و خشن داشته باشد بلکه بیشتر سعی در حل و گذشت از مصائب را دارد.
در همین فصل سوم سکانس درد دل کردن او با خدا جالب توجه بود. از خدا خواست که او را موقع خواب از این دنیا ببرد، چون به نظرش او دیگر آدم به‌درد نخوری شده بود که نمی‌توانست کمک حال دخترانش باشد و مشکلات آن‌ها را حل کند، ولی با دیدن
عکس کودکی دخترانش سریع نظرش عوض شد و از خدا خواست که آن درخواستش را لغو کند.
استفاده از کلمات انگلیسی در مکالمه هایش مانند «اوه، یس» و یا تکیه کلام‌هایی ساده، اما به موقع شخصیت او را دلنشین‌تر می‌کند جملاتی مانند: آییی باریک الله، عروسک‌های کوکی بابا، عرض شود به حضور انور شما، یا ایزد منان، بابا گیان (بابا جان) و یا سوال: دختران بابا
دوست دارید
پدر شما همین جا
سکته کند بمیرد؟ و ...
اگرچه شخصیت نورالدین یا آقا نوری خیالی و ساخته ذهن است، اما همه ما
دوست داریم جهان اطراف ما پر از انسان هایی، چون «کاک نوری گیان» باشد. جدا از نورالدین خانزاده، تمامی شخصیت‌های این سریال دارای جذابیت منحصربه‌فردی هستند، از شخصیت جدی روناک گرفته تا دختران ساده و دامادهای پرحاشیه‌ی آقانوری که همگی باعث پرطرفدار شدن این سریال شده‌اند.
واکنش‌ها به این سریال در شبکه‌های اجتماعی
کاربران در شبکه‌های اجتماعی نیز درباره این سریال نظراتی داشته‌اند که در ادامه تعدادی از آن‌ها را خواهید خواند.
