بزرگنمايي:

آریا بانو - ایسنا / پژوهشگران دانشگاه "ام.آی.تی"، لباس‌های هوشمندی طراحی کرده‌اند که می‌توانند به بررسی وضعیت بدن کاربر بپردازند و در عین حال مانند لباس‌های معمولی نرم و راحت هستند.
به نقل از انگجت، فناوری پوشیدنی اغلب مفید است اما به ندرت می‌تواند به راحتی لباس‌های مورد علاقه کاربران باشد.
پژوهشگران دانشگاه "ام.آی.تی"(MIT) سعی دارند میزان راحتی این فناوری را افزایش دهند. آنها لباس‌های هوشمندی طراحی کرده‌اند که تجهیزات الکترونیکی آنها می‌توانند حتی حرکات ظریف‌تر بدن را ردیابی کنند و در عین حال، احساس پوشیدن یک لباس نرم و راحت را به کاربر بدهند.
پارچه‌های این لباس‌ها که به کمک ماشین و با استفاده از مواد معمولی و نیمه‌رسانا بافته می‌شوند، می‌توانند نسبت به فشار واکنش نشان دهند و به شکل‌های سه‌بعدی دلخواه درآیند. یادگیری ماشینی، به تنظیم و اصلاح حسگرها کمک می‌کند تا خروجی ثابتی داشته باشند.
در همین حال شبکه‌های عصبی، ورودی‌های خام را به داده‌های قابل استفاده تبدیل می‌کنند و به پیش‌بینی وضعیت می‌پردازند. نتیجه این فرآیند، سیستمی است که نه تنها می‌تواند بسیاری از داده‌ها را بدون سر و صدا ثبت کند، بلکه بدون نیاز به حسگرهایی که در سراسر بدن قرار می‌گیرند، به درک آنچه که کاربر انجام می‌دهد، می‌پردازد.
نمونه‌های نخستین این فناوری، طیف گسترده‌ای از امکانات را پوشش می‌دهند. دستکش می‌تواند آنچه را که کاربر لمس می‌کند، تشخیص دهد و جوراب می‌تواند به تشخیص چمباتمه زدن یا ایستادن روی نوک انگشتان بپردازد. جلیقه هوشمند می‌تواند حالت‌های نشستن و حتی بافت کاناپه‌ای را که روی آن نشسته‌اید، تشخیص دهد. آستینی که با این پارچه تهیه شده است، در برابر فشار وارد شده به بازوی کاربر واکنش نشان می‌دهد.
این فناوری با استفاده از مواد مقرون به صرفه تولید شده است و می‌تواند به سادگی به تولید انبوه برسد.
افرادی که تحت مراقبت قرار دارند، در صورت مشاهده نشانه‌های مبنی بر افتادن می‌توانند از این فناوری کمک بگیرند. این فناوری حتی می‌تواند به ربات‌ها کمک کند. می‌توان به ربات‌ها یاد داد که از وظایف تقلید کنند یا این که می‌توان آنها را به یک پوست با حس لامسه پیشرفته مجهز کرد که معمولا فاقد آن هستند. به عبارت دیگر، این فناوری حتی اگر بخشی از کمد لباس‌های شما نباشد، باز هم می‌تواند مفید واقع شود.