بزرگنمايي:

آریا بانو - جام جم / راستش را بخواهید حس دایره ای در دوردست را داریم که خالی وسطش کشیده اند و قرار است هرازگاهی تیر غیبی از دور بیاید و بنشیند درست آن وسط؛ بی نقص و دقیق و حساب شده... بعد تیر که خورد توی خال بنشینیم تا چندی دیگر که دوباره بیاید بنشیند سر جایش. همین قدر مستاصل و تنبل و سهل انگار. ما خبرنگارهای گروه فرهنگ روزنامه جام جم، سه بار در این دو سال درباره چند اثر خواننده ای به نام ساسی مانکن نوشته ایم؛ اولین بار روز معلم سال گذشته بود که یکی از آهنگ های این خواننده، موردتوجه دانش آموزان قرار گرفت و ماجرا تا آنجا بالا گرفت که صدای او از بلندگوی برخی مدارس هم پخش شد و کودکان معصوم، شعر مبتذل و بی مایه آن اثر را شنیدند و با آن بالا و پایین پریدند. او بچه ها را خطاب قرارداده و به آنها گفته بود به جای فلان ارزش تحصیلی به بهمان ضدارزش اخلاقی بپردازند. کارش آنقدر گرفت که چندی بعد به فکر حمله ای اساسی تر افتاد و این بار آهنگی دیگر خطاب به بچه ها خواند. ما هم دوباره دنبالش راه افتادیم و گزارشی در مذمت کارش نوشتیم. حالا یکی دو روز است ترکش های سومین حمله اساسی ساسی به ما رسیده و او این بار نسخه کوتاهی از آهنگ جدیدش را منتشر کرده و وعده داده در فلان روز نسخه کاملش را منتشر خواهد کرد و طی فراخوانی هم اعلام کرده دیگران با این آهنگ دابسمش بسازند و بفرستند تا او در موزیک ویدئوی این اثر استفاده کند؛ این در حالی است که با توجه به سوابق این خواننده، مشخص است که کودکان بیشتر از باقی افراد از این فراخوان استقبال خواهند کرد؛ بنابراین به نظر می رسد این بار خلاف چند آهنگ قبلی این خواننده که مشخصا کودکان را خطاب قرار داده بود و حواس آنها را به خود جلب می کرد، این بار حواس بزرگ ترها باید جمع باشد تا نگذارند این آهنگ به گوش بچه ها برسد و در آن که با ایفای نقش یکی از بازیگران زن فیلم های غیراخلاقی-که البته بعید هم نیست غیرواقعی و ساخته نرم افزارها باشد- نیز همراه بوده، مشارکت جویند. ساسی مانکن در پروژه تخریب فرهنگی اش تنها نیست؛ این روزها متاسفانه فضای مجازی پر است از اینفلوئنسرهایی که کودکان و نوجوانان را هدف گرفته اند و آنها را با ناهنجاری های اخلاقی خود همراه می کنند. کاش حرکت ما نیز در این میان صرفا واکنشی نباشد. در این گزارش به آنها نیز پرداخته ایم.
غریزه ساسی
آدمی است دیگر. از لحظه ای که سیب را خورد و هبوطش آغاز شد، باید فکر چاله چوله ها و دره های عمیق و سیرنشدنی سرشت و طبیعت و غریزه سرکشش را هم می کرد. شهوت و غریزه جنسی یکی از پرشر و شورترین تکانه های طبیعی و غیرقابل پیش بینی است که در صورت مهار نشدن و به جز موارد شرعی، قانونی و عرفی، آدم سیب خور از عرش افتاده را به فرش ترین حالت ممکن اش می رساند و صدای طبل رسوایی اش، بدجور طنین انداز و دردسرساز می شود. با این حال در جهانی که سال هاست پرشتاب به سمت خودویرانگری پیش می رود و هیچ ملاحظه و مراعاتی را در دستور کار قرار نمی دهد و بی شرم و خجالت، با دست فرمان خداناباوری و بی اعتقادی پیش می تازد، غریزه جنسی و هرزه گرایی و پرده دری، بیداد می کند و طرفداران پرشماری دارد. این میل و گرایش البته از ابتدای بشریت وجود داشته و تاجران هوس با تکیه بر آن سودها بردند اما با مدرن و صنعتی شدن جهان، کاسبان جنسیت به طریقی دیگر و البته گسترده تر و جهانی تر به تکاپو افتادند و انواع و اقسام بهره برداری ها و سودجویی ها را از این میل بی مهار آدمی انجام دادند. شکل گیری صنعت خوش آب و رنگ پورنوگرافی یا هرزه نگاری، ماحصل چنین نگاهی بود که به تدریج در قالب های مختلف و متنوع و فریبنده همچون نقاشی، کتاب، مجسمه سازی و عکس و مجله شکل و قوام گرفت و بعد با ظهور پدیده سینما در اواخر قرن نوزدهم تثبیت شد و با محکم شدن جای پای هنر سینما در قرن بیستم، به اوج خود رسید که همچنان به پیشروی خود و حمله به اخلاقیات جامعه ادامه می دهد.
فیلم پورنو تقریبا قدمتی به اندازه خود تاریخ سینما دارد و بازیگوشی های جنسی از همان اوایل، آن روی سکه این هنر- صنعت را هم نشان داد. به جز خود فیلم های این بخش از سینما که تماما با اهداف تحریک کننده تولید می شود، همواره بخش هایی از فیلم های جریان اصلی و داستانی سینمای دنیا (چه فیلم های تجاری و سرگرم کننده و چه فیلم های هنری)، هم سال هاست با تمرکز روی صحنه های اروتیک، قصه هایشان را روایت می کنند. این روند جذب مخاطب به هرقیمتی و با هرصحنه ای در سال های اخیر سروشکل بی پرواتری هم به خود گرفته و گاه حتی سکانس های «اسمش را نبر»، کاملا بی ضرورت و فارغ از بار دراماتیک قصه، در فیلم جانمایی می شود.
از سوی دیگر و همگام با سینما، گسترش فضای مجازی و فراگیری اینترنت و شبکه های اجتماعی هم به اپیدمی اروتیک و تاخت و تاز کمک موثری کرده است و اخلاقیات جوامع جهانی، بیش از گذشته در معرض تهدید قرار دارد؛ به ویژه این چالش برای کشورهای مذهبی و معتقد به شرع و عرف و اخلاق بیشتر هم خواهد بود.
با وجود رشد قارچ گونه صنعت پورنوگرافی و سوار شدن کاسبان بر موج میل های مبهم هوس آدمی، نمایندگان اخلاق و آدمیت (به معنای حقیقی و درستش)، به سهم و توان خود از جامعه در مقابل حملات هرزه گرایانه دفاع می کنند، ممنوعیت دسترسی کودکان و نوجوانان و افراد زیر 18 سال به جلوه های مختلف این صنعت و آگاه سازی آنها یکی از راهکارهاست.
از این نظر، کاری که علی الظاهر خواننده ماجراجوی پاپ ایرانی خارج از وطن انجام داده و پای یک بازیگر مشهور فیلم های پورنوگرافی را به کلیپ تازه اش کشانده و فراخوان یک دابسمش داده (که طبیعتا با مشارکت بسیاری از نوجوانان 18 سال همراه خواهد بود)، به طور مستقیم یا غیرمستقیم، افراد کم سن و سال ایرانی را هدف قرار می دهد و در صورت آشنا نبودن این بچه ها و نوجوانان با یک ستاره فیلم های جنسی، فتح باب آشنایی آنها را در طرفه العینی فراهم می کند و این شاید مقدمه ای بر گشوده شدن درهای دیگری در دنیای غرایز پرشروشور باشد. عجالتا و تا فروکش کردن حاشیه های اخیر، مسکن احتمالی ماجرا، شکستن کاسه کوزه ها بر سر آدمی است، چون اگر آن سیب را نمی خورد و هبوطش آغاز نمی شد، کار واقعا به این جاهای باریک نمی کشید.