بزرگنمايي:

آریا بانو - ورزش 3 / جدایی برخی از مربیان از باشگاه ها و حضور آنها در تیم های جدید در حالی که از مدت زمان قرارداد آنها باقی مانده است موجب اعتراض تیم ها شده است. 
برخی از مدیران عامل باشگاه ها این پرسش را مطرح می کنند چرا نباید قانون مربی و بازیکن یکی باشد؟ همان طور که بازیکن در شرایط تحت قرارداد باید برای حضور در تیم جدید رضایتنامه بگیرد مربی هم باید این چنین باشد در غیراینصورت جابجایی مربیان موجب هرج و مرج و بی تعهدی و بی ثباتی در باشگاه ها می شود. 
یکی از مدیران تصمیم گیرنده در این زمینه در فدراسیون فوتبال که تمایلی به افشای نام خود نداشت در این زمینه به خبرنگار ما می گوید: قوانین نقل و انتقالات در فوتبال ایران از کدهای فیفا الگو برداری شده است و شما می بینید حتی مدت زمان تعیین شده در نقل و انتقالات تابستانی و زمستانی بر اساس مدت زمانی است که فیفا مشخص کرده اما به هیچ وجه نمی توان قوانین نقل و انتقالات برای بازیکن را عینا برای مربی پیاده کرد به این خاطر که شرایط ها متفاوت است. اما این به این معنی نیست که مربی هیچ تعهدی نسبت به قرارداد ندارد و می تواند براحتی قرارداد خود را نادیده بگیرد. چالش های به وجود آمده در این مسیر یا به دلیل عدم قرارداد محکمی است که از سوی باشگاه ها با مربیان بسته می شود یا عدم اجرای تعهدات از سوی باشگاه ها نسبت به مربیان است و گاها این جابجایی ها در فضای دوستانه صورت می گیرد. اگر مربی ای نسبت به تعهدش بی تفاوت باشد باشگاه مربوطه می تواند با طرح شکایت به کمیته تعیین وضعیت پیگیر حق و حقوقش باشد. نمونه اش درخواستی که باشگاه نساجی به کمیته تعیین وضعیت ارایه داده است و هم اکنون این پرونده با اعتراض باشگاه نساجی از سوی کمیته استیناف در حال پیگیری است. به نظرم در قرارداد باشگاه نساجی با محمود فکری قید شده بود در صورتی که پیش از پایان قرارداد باشگاه را ترک کند باید 5 برابر غرامت را به باشگاه نساجی پرداخت کند. به هر صورت قانون را نمی توان در مورد بازیکن و باشگاه یکی کرد اما باشگاه می تواند در عقد قرارداد با مربی همه این موارد را پیش بینی و بندهایی به قرارداد اضافه کند که حقوق باشگاه در مسیر همکاری ضایع نشود.