بزرگنمايي:

آریا بانو - نمناک / برخی از مردم می گویند که پدربزرگ مادربزرگ ها هرگز کودکان را منضبط نمیکنند . بلکه آنها را لوس و ناز نازی بار می آورند و در دادن هدیه به آنها افراط میکنند. برخی دیگر نیز میگویند که پدربزرگ مادربزرگ ها اقتدار والدین را تضعیف می کنند و سعی می کنند محبت کودکان را بخرند، یا برای ارضای نیازهای شخصی خود آنها را به تملکشان در آورند. این مطلب در مورد برخی از پدربزرگ مادربزرگ ها که واقعاً مشکل آفرینی می کنند، صادق است. اما همه این طور نیستند.
بر اساس یک تحقیق که اخیرا در دانشگاه گلاسکو انجام شده است پدر بزرگ، مادر بزرگ ها قصد مهربانی و دلسوزی دارند اما گاهی برخی از رفتارهای آنها اثر عکس بر روی سلامت فرزندان دارد.
این پژوهش با تاکید بر نقش الگویی پدر بزرگ مادربزرگ ها در شکل گیری شخصیت بچه ها به شکل گیری اصول اولیه در کودکان در کنار این نعمت های زندگی و از رفتارهای آنها خبر می دهد گرچه نقش آنها می تواند کمتر از والدین باشد اما بهر حال قوی است.
گاهی مادربزرگ های مهربان با پذیرایی مفصل شیرینی و شکلات و هله هوله ها یا قرار دادن حجم زیادی از وعده های غذایی در بشقاب بچه ها قصد خوشحال کردن نوه های خود را دارند غافل از اینکه به ضرر سلامتی آنها کار می کنند.
مطالعه همچنین نشان داده است که فرزندان در محدوده سنی 9 ماه تا سه سال که تحت نگهداری و کنترل پدربزرگ مادربزرگ های خود نیز هستند بیشتر از آنهایی که توسط یک والد مراقبت می شوند دچار مشکل اضافه وزن می شوند.
عواقب سپردن کودکان به پدربزرگ مادربزرگ ها
همچنین مطالعات دیگری نشان داده است که استعمال دخانیات پدربزرگ مادربزرگ ها در معرض بچه ها و حتی در خانه به سلامت بچه ها ضرر می زند گرچه نوه ها در این گونه موارد اثر مثبت بر روی آنها می گذارند و به ترک دخانیات تشویق شان می کنند.
و اما واکنش های اراِئه شده به این نتایج حاکی از آن بود که بسیاری از انجمن ها به نقش بیش از نود و سه درصدی پدربزرگ مادربزرگ ها در نگهداری از بچه ها و کمک به مادر پد ها بخصوص آنها که شاغل هستند اشاره می کنند و آنها را نعمت های خدادادی برای بچه ها می شمارند.
بچه ها از اینکه در کنار آنها هستند خرسندند و ایمن.
برخی از پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها نسبت به نوه هایشان بیش از اندازه احساس مالکیت دارند. آنهایی که به عشق و محبت و توجه نیاز دارند، یا تنها هستند. ممکن است از نوه های خود برای پر کردن زندگی خالی شان استفاده کنند. وقتی پدربزرگ یا مادربزرگ برای جلب محبت و وفاداری به رقابت با والدین کودک برمی خیزند، بروز اصطکاک و رنجش اجتناب ناپذیر است. آنها باید این واقعیت را بپذیرند که مسؤلیت نهایی کودکان با والدین انهاست. علاوه براین، آنها نباید از یاد ببرند که پدربزرگ یا مادربزرگ بودن کاری تمام وقت نیست. آنها باید زندگی خودشان را ادامه دهند، نه آن که چنان در زندگی نوه هایشان غرق شوند که چیزی برای خودشان باقی نماند.
در صورت عدم توافق، لازم است که والدینی و پدربزرگ و مادربزرگ دربارهٔ نظرات خود با یکدیگر گفتگو کنند. آنها می توانند از یکدیگر بیاموزند و به نقطه ای برسند که به نظرات و احساسات یکدیگر احترام بگذارند. شکی نیست که امکان مصالحه وجود دارد و بی تردید کودکان به همهٔ محبتی که از یکایک اعضای علاقمند خانواده دریافت میکنند، نیازدارند.
آنچه این تحقیق در واقع نشان می دهد این است که حضور آنها بسیار در کنار بچه ها مفید است اما باید نقاط ضعف و قوت تاثیرات رفتاری آنها در شکل گیری شخصیت کودکان مشخص شود.