بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / مسئول تست‌گیری از افراد مشکوک به کرونا در یک مرکز بهداشت از سختی‌های کارش می‌گوید
 «هانیه مسرت» پرستار ازخودگذشته‌ای است که در یک مرکز بهداشت از افراد مشکوک به کرونا تست می‌گیرد. او مدرک کارشناسی پرستاری دارد و 15 سال است که صادقانه و فداکارانه به خلق خدا خدمت می‌کند. «مسرت» گفت‌وگویش با زندگی‌سلام را با این مقدمه که از ابتدای شیوع کرونا به شکل داوطلبانه وارد عرصه کمک به همنوعانش شده آغاز می‌کند و می‌گوید: «قبل از ورود کووید 19 به کشور در بخش اورژانس داخلی و آی‌سیوی یک بیمارستان مشغول خدمت بودم و هم اکنون در یکی از مراکز بهداشت در قسمت تست‌گیری از افراد مشکوک به کرونا مشغول کار هستم. بعد از شیوع کرونا نسبت به تمام هم‌میهنان احساس وظیفه می‌کردم و خود را موظف می‌دانستم که از علم و اطلاعاتی که در این زمینه دارم متناسب با نیاز مردم استفاده کنم بنابراین الان این‌جا هستم.»
خانواده‌های‌مان بیشترین آسیب را می‌بینند | او درباره سختی‌های کاری که در طول مدت یک سال بر شانه‌هایش بوده است ، می‌گوید: «فشار کاری که در این 14 سال متحمل شدم با این یک سال برابری می‌کند. دیدن مرگ و میر تعداد زیادی از هموطنان در طول شیوع این بیماری بر روح و روان من و تمامی همکارانم تاثیر مخربی گذاشته‌است. علاوه بر آن نگرانی بابت آسیب خانواده‌های‌مان نیز فشار مضاعف و استخوان شکنی به ما وارد می‌کند. اگرچه خانواده مشکلی با حضورم در بخش پرخطر مرکز بهداشت نداشتند اما من با هیچ‌کدام از اعضای خانواده‌ام در ارتباط نزدیک نیستم و حدود یک سال می‌شود که پدر و مادرم را نبوسیدم. این را هم بگویم همکارانی که دارای فرزند هستند از لحاظ روحی بیشتر تحت فشارند. یکی از همکارانم به‌ دلیل شیفت‌های فشرده و پی در پی و از ترس ابتلای فرزندش او را در آغوش نمی‌گرفت و به تازگی شنیده ام که پسر 11 ساله‌اش دچار افسردگی شده است».
8 ساعت بدون یک قطره آب! | «شیفت‌های ما در کانکس مخصوص نمونه‌گیری، بین 6 تا 8 ساعت مداوم است. لباس‌های محافظ که مجبور به پوشیدن شان هستیم بسیار دست‌وپاگیر است به خصوص در فصل تابستان که به‌‎علت گرما تعریق زیاد کلافه‌مان می‌کرد . همچنین استفاده از عینک و ماسک چند لایه موجب شده تا دچار نفس تنگی شدید شوم. 
من و همه همکارانم به کرونا مبتلا شدیم | او در پاسخ به سوالی که درباره ابتلایش به کرونا مطرح می کنم ، می‌گوید: «زمانی‌که مبتلا شدم، خودم را سختگیرانه قرنطینه کردم تا کسی را مبتلا نکنم چون در صورت ابتلای نزدیکان،انسان به شدت دچار عذاب وجدان می‌شود. من بیماری سختی داشتم که سه هفته طول کشید و بعد از دو ماه بهبودی کامل پیدا کردم.»
آقایان بیشتر می‌ترسیدند | او درباره عکس العمل متفاوت مردم در زمان انجام تست می‌گوید: «بیشتر افرادی که در این مدت برای انجام تست آمدند، خوش برخورد و قدردان ما بودند. درباره رفتارهای متفاوت افراد در زمان نمونه‌گیری، چیزی که برایم جالب‌ است ترس آقایان از انجام تست بود! البته کاملا طبیعی است چون خودم تست دادم و می‌دانم حس خوشایندی به آدم دست نمی‌دهد و روند چندش‌آوری دارد .»
مردم قدردان زحمات کادر درمان نیستند | او می‌گوید: «برخی از مردم قدردان زحمات و وقتی که کادر درمان می‌گذارند، نیستند و دل‌شان برای افرادی که در این بازه کوتاه از بین‌مان رفتند نمی‌سوزد چراکه اگر ذره‌ای احترام قائل بودند، پروتکل‌های بهداشتی را با دقت و وسواس بیشتری رعایت می‌کردند.» «مسرت» گفت‌وگویش با ما را با این جمله به پایان می‌رساند: «با این‌که مدتی تعداد جان باختگان سیر نزولی به خود گرفته‌بود اما با شروع موج جدید این بیماری با وجود خستگی زیاد، خودمان را برای عیدی وحشتناک آماده کردیم با این حال با کمک مردم امیدوارم مشکلی برای هموطنان‌مان پیش نیاید.»
نویسنده : مهدیس مرادیان | خبرنگار