آریا بانو - خراسان / یک پرونده شاد و شنگول برای پدر، قهرمان زندگی
 سلام و خدا قوت، فردا روز پدره و انصافاً الان نخوایم از پدرها تقدیر و تشکر کنیم دیگه بعداً عمراً مجالش پیش بیاد، پس اسکارهای روز پدر رو به انتخاب هیئت داوران تقدیم می‌کنیم به:
اسکار بهترین صدای تلیک دنیا تعلق می‌گیره به صدای کلید انداختن پدر تو در خونه!
دیگر کاندیدای این بخش صدای تلیک باز کردن در ترشی بود که خیلی راحت شکست خورد!
اسکار بهترین صدای ضربه به در دنیا هم تعلق می‌گیره به لگد پدر به در خونه، وقتی تو دستش هندوانه است.
دیگر کاندیدای این بخش ضربه سر شهاب حسینی به در تو فیلم «جدایی نادر از سیمین» بود.
اما اسکار بهترین نقش اول مرد زندگی همه ما تعلق می‌گیره به خود پدر که پررنگ‌ترین نقش رو تو زندگی ما داشت.
دیگر کاندیدای این بخش متاسفانه اون آقاهه هست که تلگرام رو راه انداخت و ما رو از زندگی انداخت!
اسکار بهترین دیالوگ دنیا هم تعلق می‌گیره به این دیالوگ پدرها: «باشه ایشالا تا اون موقع جور می‌کنم» که هر وقت پول برای یک چیزی می‌خواستیم و پدر نداشت، این جمله رو می‌گفت اما نه نمی‌گفت!
در این بخش باز هم شهاب حسینی با دیالوگ «یه پایان تلخ بهتر از یک تلخی بی‌پایانه» کاندیدا شد که این بار هم طفلکی اسکار نگرفت!
اما اسکار بهترین کمپین دنیا تعلق می گیره به کمپین «بوسیدن دست پدر» و انتخاب تصویر این لحظه به عنوان عکس پروفایل!
دیگر کاندیدای این بخش کمپین «جانِ ما دیگه مختارنامه از آی فیلم پخش نکنین» بود که دیپلم افتخار رو گرفت!
اما اسکار بهترین پدرهای دنیا تعلق می‌گیره به پدرهایی که در ظاهر سایه شون بالای سر بچه‌هاشون نبود اما کاری کردن که سایه پدر بالای سر بقیه بچه‌ها باشه.
با افتخار دیپلم افتخار و لوح زرین در این بخش تعلق می گیره به همه پدرهای زحمت کش و مهربان دنیا، راستی پدرم روزت مبارک. تو بایرن مونیخ قلب منی، در صدر و دست نیافتنی، دوستت دارم.

برنامه تون برای روز پدر چیه؟
وقت کمی دارین تا برای روز پدر، بابا یا شوهر یا پدرشوهر یا پدرخانم تون رو غافل گیر کنین، ما برای شما یک بسته فوق العاده عالی داریم:
به روش دوران کودکی | درسته که ارزش هدیه روز پدر به قیمتش نیست اما قبول کنین که همچین جالب نیست با این قد و هیکل و سبیل تو 30 سالگی به پدرتون نقاشی هدیه بدین! نقاشی نهایتش تا وقتی مهد بودین جواب می داد! حالا بازم اگه می خواین به خاطر روز پدر برای باباتون نقاشی کنین از خودش بپرسین، چون شاید کاغذ دیواری رو به نقاشی ترجیح بده! رنگ روغن هم بزنین. اتاق خوابشون رو هم صورتی رنگ بزنین.
به روش صدا و سیما | دیدین تلویزیون توی اعیاد هر وقت می خواد مخاطب رو خوشحال کنه چی کار می‌کنه؟ به همون سبک یه پکیج نفیس از لورل وهاردی و سریال های رضا عطاران رو روی دی وی دی رایت کنین و بدین به پدرتون و زود محل رو ترک کنین تا حاجی چیزی سمتتون پرتاب نکنه!
نامزد کردن| الان که وقت ثبت نام شورای شهر نیست اما اگه پدرتون رو نامزد شورای شهرتون می‌کردین خیلی خوب بود. اولاً که الان همه ثبت نام می کنن، ثانیاً این که پدرتون تو این سن و سال امکان تجربه نوع دیگه ای از نامزدی رو نداره!
اگه دانشجوی دانشگاه آزاد هستین فقط درستون رو بخونین تا زودتر تموم بشه، این بهترین هدیه برای پدر شماست.
اگه پدرتون تو زندگی خیلی شکست خورده و به اون جایی که می خواسته نرسیده فقط و فقط بشینین پای حرف هاش تا براتون از روزهای خوبش بگه . از روزهایی که سری تو سرها داشته. کاری کنین بدونه برای شما مهمه، قهرمانه، بهترینه.
اگه هر جا هستین، هر کسی هستین و در هرشرایطی، اون غرور لعنتی رو بذارین کنار، جلوی جمع، به خصوص وقتی که بچه های خودتون هم باشن تا ببینن خم بشین، با احترام، با حوصله، با ادب، با تواضع، پاش رو ماچ کنین و بدونین یه روز پدری پیر می شین، دل نازک و حساس، اون روزهاست که حال امروز پدرتون رو می فهمین و ...

روح و روان پدرها رو دریابین!
 حالا که در آستانه روز پدر قرار داریم بنده فکر کردم خوبه درباره مسائل روحی‌روانی پدرها بنویسم که مطلقا بهش توجهی نمی‌شه. پدرها در معرض انواع خطرات روحی قرار دارن اما انگار همه معتقدن پدرها سرکیف‌اند بد هم سرکیف‌اند فقط ادای حال بدها رو درمی‌آرن. مثلا هر کی از یه نفر ناراحت می‌شه سریع مسئله رو به پدر اون ربط می‌ده. این چه کاریه؟ چرا هر چی می‌شه می‌خوای پدر یک نفر رو از یه جایی دربیاری؟ اصلا از کجا؟
یه پدر وقتی ماشینش رو می‌ذاره پارکینگ هر لحظه باید استرس این رو داشته باشه که بچه‌اش بگه ماشین رو بده برم بیرون. بعد که ماشین رو می‌‌ده هر لحظه باید منتظر باشه یه قوطی مچاله شده تحویل بگیره درحالی‌که بچه‌اش می‌گه فقط یه ذره سمت شاگرد خط برداشت. یا وقتی یه پدر کارت خودش رو می ده خونواده برن خرید، با دریافت پیامک‌های برداشت حساب تحت شدیدترین شکنجه‌های روحی قرار می‌گیره. شما اپراتورها کی وقت کردین این‌قدر بی‌رحم بشین؟ چرا هیچ‌کی به اپراتور نمی‌گه این‌جور موقع‌ها نباید پیامک بده؟
یه پدر هروقت شتاب‌زده وارد اتاق بچه‌ نوجوونش می‌شه فقط باید صفحه دسکتاپ رو ببینه که پشت هم داره رفرش می‌شه. چرا هیچ‌فردی حاضر نیست مانیتورش رو به پدرها نشون بده؟ اینم خیلی عجیبه که آدم با پدر خودش دو دقیقه نمی‌تونه یه چیزی تماشا کنه چون تا می‌شینی حتما یه چیزی نشون می‌دن که نباید بدن.
بعد یه پدر باید به فکر پرورش استعداد همه اعضای خانواده باشه اما هیچ‌کی به استعدادهای خودش توجهی نمی‌کنه. مثلا هیچ‌کس به استعداد پدرها در آواز توجهی نمی‌کنه. هیچ‌کس یه آفرین نمی‌گه. پدر مدنظر باید بره تو توالت و حموم استعدادش رو به اجرا دربیاره. تازه از اون‌جا هم که دربیاد تا دو ساعت هیچ‌کی نمی‌ره داخل. این خشونت علیه پدرها رو متوقف کنید. فقط به تنها چیزی که به نظر می‌رسه دقت شده سایز کفش داخل توالت و حمومه که به پای هیچ‌کس نمی‌خوره جز باباها. 

نامه به پدری که هرگز ضایع نشد
پدرهای فامیل ما با وجود اختلاف‌های فراوانی که در اسم، شغل، شکل، سایز و سایر موارد دارن، در یک مورد با هم مشترکن؛ به هیچ عنوان ضایع نمی شن. یعنی چی؟ یعنی همه‌شون از یک کنار بوی سیگاری که راننده تاکسی کشیده و روی لباس پسرهاشون نشسته رو از بوی سیگار واقعی تشخیص می دن! همه‌شون بلدن که چه‌جوری توی گروه‌ها استیکر اشتباه‌شون رو طوری پاک کنن که قبل از دو تیک، برای بقیه اعضا هم پاک بشه. اصلا استیکر اشتباهی نمی‌فرستن و ممکنه فقط به‌جای گل‌های چشمک‌زن «جمعه زیبایی داشته باشین»، گیف قوی سفید «جمله زیبایی بود» بفرستن. همه‌شون جهت صحیح ماسک رو بلدن که کدوم طرفش بیرون و بیلبیلکش کدوم‌ور باشه. حتی زمانی که مدرسه‌ها حضوری بود، همه پدرهای فامیل ما می‌دونستن بچه‌هاشون کلاس چندم هستن، اسم معلم‌هاشون چیه، تعداد واحدهای ترم دانشگاه‌شون رو بلد بودن و حتی می‌دونستن کدوم یکی از بچه‌هاشون ورزش، هنر و انشا داره و اگه دیر بیاد خونه، رفته کدوم گیم‌نت کال‌آف‌دیوتی زده! پدرهای فامیل ما علاقه خاصی به اخبار تلویزیون دارن ولی هروقت هرکس کانال رو عوض کنه، بازم علاقه‌شون رو به اون مسابقه یا سریال یا مشاعره یا حتی روش پخت میرزاقاسمی در وگ هشت‌پارچه نشون میدن و کسی نمی‌تونه حرص‌شون رو دربیاره. از همه عجیب‌تر، پدرهای فامیل ما به شدت سرشون تو قیمت‌هاست و هیچ‌وقت از دیدن عدد 500 روی برچسب یک شلوار دچار رعشه یا تعجب نمی شن و با جمله «چقدر مفته، بریم یه دوری بزنیم» خیلی طبیعی صحنه رو خالی می‌کنن.
پدرهای فامیل ما هیچ‌وقت ضایع نمی شن، به جز روز پدر. پدری تو فامیل ما نیست که از کادوی این روزش تعجب نکنه. هرقدر هم خودشون رو برای یک کمربند یا زیرپوش آماده کنن، بازم با دیدن یه گوشی پرچم‌دار نسل جدید یا یک جفت لاستیک برای ماشین‌شون، یا همون کفشی که سه ساله دوست دارن بخرن ولی نمی‌خرن، جا می‌خورن!
علیرضا کاردار | طنزپرداز
نویسنده : سیدمصطفی صابری | روزنامه نگار