بزرگنمايي:

آریا بانو - سیناپرس /دانشمندان آمریکایی در تلاش هستند تا با تحقیقات و بررسی های گسترده خود مدل های آزمایش شده از نحوه انتقال ویروس ها از طریق هوا را نشان دهند تا برای جلوگیری از گسترش بیشتر همه گیر کرونا مورد استفاده قرار گیرد.
 دانشمندان اعلام کردند که از تجربیات گسترده خود در زمینه مطالعه حرکت مخاطره آمیز ویروس ها در هوا استفاده می کنند تا حرکت ذرات ویروس کرونا را بهتر درک کرده و اقدامات متقابل موثر را شناسایی کنند.
در حالی که محققان گنجایش بیماری هایی که از طریق هوا منتقل می شوند را شناخته اند اما گفته می شود همواره دامنه واقعی این مساله دست کم گرفته شده است. به گزارش سیناپرس،بر همین اساس، پژوهشگران آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور موارد برجسته ویروس های موجود در هوا، باکتری ها و عوامل بیماری زای قارچی را که باعث ایجاد بیماری در گیاهان، حیوانات و انسان می شوند، در مقیاس های مختلف از چند متر تا فاصله قاره ای را در نظر گرفته اند.
مایکل دیلون (Michael Dillon)، از دانشمندان حیطه جو و هوا در این آزمایشگاه، که سرپرستی این تیم پژوهشی را نیز برعهده دارد در این رابطه گفت: «ما با درک انتقال بیماری های قابل انتقال از هوا، امیدواریم اطلاعات علمی را ارائه دهیم تا مردم بتوانند برای محافظت از خود و دیگران از این دانش استفاده کنند.»
محققان آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور به دنبال مطالعه فیزیک پراکندگی ذرات، نحوه حرکت ذرات در داخل ساختمان ها و مسافت پیموده شده که ممکن است بیش از 182 متر باشد، را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. آنها همچنین در حال بررسی عوامل کلیدی هستند که ممکن است بر حرکت این گونه ذرات در طیف وسیعی از محیط ها از جمله مدارس، دفاتر، فروشگاه ها، رستوران ها و خانه ها تأثیر بگذارد.
بر اساس تحقیقاتی همچون بررسی خطرات رادیولوژیکی و شیمیایی، دود آتش سوزی و تهدیدهای بیولوژیکی که محققان همین آزمایشگاه در گذشته انجام داده بودند، پژوهشگران پیش بینی می کنند که استفاده مناسب از سیستم های فیلتراسیون هوا می تواند باعث کاهش قرار گرفتن در معرض ذرات کووید 19 شود.
دیلون در تکمیل توضیحات خود گفت: «ما در حال مدل سازی هستیم که بدانیم چگونه فناوری های موجود در بازار مانند سیستم های گرمایش و سرمایش، فن های خروجی و تمیز کننده های هوای قابل حمل، می تواند بر الگوی قرار گرفتن در معرض بیماری تأثیر گذاشته و به کاهش شیوع این همه گیری کمک کند.»
یکی دیگر از جنبه های اصلی تحقیقات آنها شامل اعتبارسنجی مدل های انتقال و اقدامات محافظتی از طریق کار تجربی، با استفاده از فناوری توسعه یافته در آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور است که می تواند برای درک حمل و نقل هوایی تهدیدهای بیولوژیکی استفاده شود.
این ابزار تشخیصی شامل ذرات قند است که برای شناسایی منحصر به فرد با یک بارکد دی ان ای غیر بیولوژیکی برچسب گذاری شده است. ذرات DNATrax می توانند به عنوان یک جایگزین بی ضرر مورد استفاده قرار گیرند و از حرکت عوامل بیماری زا در هوا تقلید کنند. به گزارش سیناپرس، در آزمایش های گذشته، دانشمندان با استفاده از DNATrax مطالعات میدانی گسترده ای را انجام دادند و ذرات قند را در داخل ساختمان های دولتی و سیستم های مترو آزاد کردند.
در طول این آزمایش های میدانی، دانشمندان میزان انتقال ذرات قند توسط جریان هوا را اندازه گیری کرده و مناطقی را که ذرات در فضاهای بسته جمع می شوند را مشخص کردند.
محققان این تیم پژوهشی با هدایت الیزابت ویلر، مهندس شیمی و ماتیاس فرانک، فیزیکدان با دیگر آزمایشگاه های ملی طرح آزمایشی همکاری می کنند و آزمایش هایی را با استفاده از ذرات DNATrax طراحی کرده و استقرار دهند تا حرکت ذرات قند در هوا بیشتر ارزیابی شود.
برخلاف بسیاری از ردیاب های دیگر، ذرات DNATrax به دانشمندان اجازه می دهد تا حرکت غلظت های کم این ذرات قند را که می تواند میزان شیوع بیماری عفونی را روشن کند، مطالعه کنند. این مزیت، تیم پژوهشی مذکور را قادر به مطالعه احیای مجدد ذرات DNATrax از سطح، به عنوان راهی برای مدل سازی انتقال بیماری در محیط داخلی می کند.
از این نوع آزمایش ها می توان برای پاسخ به این سوال که آیا حرکت افراد می تواند ذرات بیماری زایی که در ابتدا در یک اتاق قرار گرفته اند را به جنبش درآورده یا اینکه این ذرات می توانند با لباس افراد بین اتاق ها حرکت کنند، استفاده کرد.
این تحقیقات در مورد انتقال هوایی کووید 19 به عنوان بخشی از تلاش های گسترده پژوهشگران آزمایشگاه ملی زیست فناوری ملی مجازی وزارت انرژی ایالات متحده آمریکا و یک کنسرسیوم از آزمایشگاه های ملی DOE انجام شده است.
بر اساس گفته های سرپرست این تیم، اگرچه مدل های معتبر آزمایش شده که از طریق تحقیق این تیم انجام شده اند، می تواند بلافاصله در مورد همه گیری فعلی استفاده شوند، اما می تواند همچنین به عنوان منبعی برای شیوع بیماری های آینده مورد استفاده قرار گیرد.
شرح این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله میکروبیولوژی کاربردی و محیطی (Applied and Environmental Microbiology) به چاپ رسیده و قابل دسترس است.