بزرگنمايي:

آریا بانو - آژیرهای هشدار درباره ایمنی کودکان در خانه‌نشینی با شروع بیماری همه‌گیر کرونا به صدا درآمد. برخی از خانواده‌ها بر این باورند که خانه‌نشینی باعث شده تا کنار فرزندان وقت بیشتری داشته باشند، اما خانواده‌هایی بر این باورند که همه‌گیری آشفتگی گسترده اقتصادی را به ارمغان آورده است. والدین به‌طور ناگهانی از شرکت در جمع‌های بزرگ خانوادگی، دوستان و مراکز مراقبتی کودکان و کودکان نیز از مدرسه، دوستان و نظارت معلمان دور شدند.
محققان دریافتند که معمولا بعد از بلایای طبیعی و رکودهای بزرگ اقتصادی بدرفتاری با کودکان افزایش می‌یابد. بیماری همه‌گیر کووید- 19 در ارتباط با بدرفتاری، مشکلات بی‌سابقه و کم‌نظیری را نمایان کرده است. این بیماری منجر به افزایش نرخ بیکاری تاریخی شده و از زمان رکود بزرگ (رکود گسترده اقتصادی جهان، یک دهه پیش از آغاز جنگ جهانی دوم) بالاترین نرخ را ثبت کرده است.
بیکاری، عدم امنیت غذایی و استرس مالی خطر بدرفتاری والدین با کودکان را افزایش می‌دهد. چنین فشار اقتصادی می‌تواند سلامت روان والدین را تحت‌فشار قرار دهد و عاملی برای کودک‌آزاری و بی‌توجهی بیشتر شود.
استرس به‌عنوان عاملی برای افزایش خطر کودک‌آزاری شناخته‌شده است. همچنین والدینی که حمایت اجتماعی کمتری می‌شوند، نسبت به کودکان خود بدرفتاری و بی‌توجهی بیشتری خواهند داشت.
با تعطیلی مدارس، تغذیه برخی از کودکان با مشکلاتی مواجه شد و افرادی که وابسته به وعده‌های غذایی مدرسه بودند، ناگهان در میان مشکلات اقتصادی با این مورد نیز درگیر شدند. والدین با رعایت خانه‌نشینی هم‌زمان با مشکلات اقتصادی مقابله می‌کردند و واکنش آنان نسبت به کودکان با توجه به اختلالات و مشکلاتشان بوده است.
با شیوع بیماری کووید، معلمان، پزشکان و متخصصان بهداشت روان که بدرفتاری نسبت به کودکان را گزارش می‌کردند با عدم دسترسی به کودکان مواجه شدند و گزارش‌های رسمی بهزیستی کودکان در بسیاری از مناطق کاهش یافت و خبرها حاکی از افزایش موارد مراجعه به بیمارستان و بستری ناشی از کودک‌آزاری بود.
در دو بررسی جدید از اوایل بیماری همه‌گیر کووید محققان به نتایجی دست یافتند. در بررسی اول با شرکت 450 پدر و مادر، محققان دریافتند، والدینی که نگران امور مالی خود بوده‌اند، نسبت به گذشته دو برابر بیشتر گزارش کردند که در این ایام بیشتر اوقات بر سر فرزندان خود فریاد می‌زنند و آنان را مورد غفلت قرار می‌دهند.
همچنین، والدینی که تنهایی بیشتری احساس می‌کنند، تقریبا سه برابر بیشتر، کودکان را مورد غفلت قرار می‌دهند و از زمان شیوع بیماری همه‌گیر، بیش از 2.5 برابر درگیری بیشتر را گزارش کرده‌اند و والدینی که نگرانی بیشتری تجربه می‌کنند، دو تا سه برابر بیشتر احتمال دارد که بر سر کودکان فریاد زده و آنان را کتک بزنند و از آنان غافل شوند.
بررسی دوم که بر اساس گزارش 106 مادر در یک مطالعه طولی ثبت‌شده است، نشان می‌دهد، مادرانی که هنگام شیوع این بیماری برخورد، فریاد یا بی‌توجهی بیشتری نسبت به کودکان داشتند و مادرانی که آسیب ناشی از تغییر شغل را تجربه کردند با توجه به معیارهای تعیین‌شده کودک‌آزاری، بالاترین امتیازها را دریافت کردند.
مادران گزارش کردند: اگر خانواده برای تغذیه کودکان در تلاش باشد با کودکان درگیری بیشتری دارد و مادرانی که احساس تنهایی بیشتری دارند، برای تربیت کودکان با مشکلات بیشتری مواجه می‌شوند و گزارش‌هایی از آسیب، کتک، فریاد و غفلت را ارائه کردند.
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که موارد کودک‌آزاری افزایش و درک صحیح والدین نسبت به کودکان کاهش‌یافته است. البته مهم است که گزارش‌های مادران در همه‌گیری می‌تواند با موارد گذشته مقایسه شود و اگر والدینی با این مشکلات مواجه هستند با متخصص مشورت کنند.