آریا بانو - مجله دلگرم / کنترل خشم کودکان یکی از اصلی‌ترین دغدغه بیش‌تر والدین است. زیرا مشاهده خشم کودک معمولا برای پدر و مادر یکی از زجرآورترین صحنه‌های دنیا است.
از این رو در این مطلب از دلگرم قصد داریم شما را با راه‌های کنترل خشم کودکان آشنا کنیم. برای آشنایی با روش‌های کنترل خشم کودکان و جلوگیری از بهانه گیری آن‌ها همراه ما باشید.
برای این که اهمیت کنترل خشم در کودکان آشکار شود، بحث خود را با مثالی آغاز می‌کنیم. تصور کنید شما در راهرو تنقلات سوپرمارکت ایستاده اید. کودک نوپای شما که به او گفته‌اید که نمی تواند اسنک میوه ای سیندرلا را بخورد، زیر پای شما دراز کشیده است.
رنگ چهره او چیزی بین قرمز و بنفش شده است. مشت‌هایش را به شدت به زمین می‌کوبد و جیغی می‌کشد که در دورترین نقطه پارکینگ هم شنیده می‌شود. مشتریان دیگر به این منظره خیره شده اند. در چنین شرایطی شما عمیقاً آرزو می کنید که سوراخی در زمین باز شود و شما را ببلعد.
بسیاری از والدین سناریویی مانند این را پشت سر گذاشته اند، اگر چه بروز عصبانیت و خشم ممکن است شکلی متفاوت تری داشته باشد. گریه کردن، لگد زدن، پایکوبی، پرتاب اجسام و نگه داشتن نفس از جمله تکنیک های معمول عصبانیت در کودکان هستند.

کج خلقی در کودکان، به ویژه در سنین 1 تا 4 سالگی، و به ویژه در 2 سالگی که بچه ها هنوز در حال یادگیری نحوه برقراری ارتباط موثر هستند، بسیار شایع است. بیش از نیمی از کودکان خردسال، با تخلیه ناکامی ها و اعتراض به نداشتن کنترل خود، در هفته یک یا چند بار کج خلقی و خشم دارند.
اگرچه این ها بخش طبیعی ازخصوصیات کودک نوپا هستند، اما کج خلقی و خشم می تواند برای والدین ناراحت کننده باشد. زمانی که عصبانیت به ندرت اتفاق بیافتد، مسئله مهمی محسوب نمی شود و بهتر است نادیده گرفته شود.
اما هنگامی که آنها به طور منظم یا شدید روی می دهند، والدین باید به دنبال عامل ایجاد کننده آن ها باشند و راه هایی برای جلوگیری از بهانه جویی و کنترل خشم کودکان پیدا کنند. شاید بهترین راهکار این باشد که با یک روانشناس حرفه‌ای در این زمینه مشورت کنید.
کنترل خشم کودکان : شناخت محرک‌های کج خلقی
برخی از کودکان، به ویژه کودکانی که حساس، بیش فعال یا دمدمی هستند، یا کودکانی که با محیط های جدید سازگار نیستند، بیشتر در معرض بروز کج خلقی و ابراز خشم هستند.
در بیشتر کودکان نوپا، عصبانیت درست مثل راهی برای از بین بردن ناکامی ها و ارزیابی محدودیت ها است. یعنی به تصور کودک اگر من خیلی بلند بلند جیغ بزنم آیا مامان آن اسباب بازی را برای من می خرد؟ بنابراین آشنایی با راه‌های کنترل خشم کودکان یکی از ضروریات است.
کوچکترین چیزها از درخواست حمام کردن، در حالی که وسط تماشای برنامه تلویزیونی دلخواهشان هستند، تا درخواست اینکه عروسک پشمالوی مورد علاقه شان را با خواهر و برادر کوچکتر به اشتراک بگذارند، می تواند کودکان کم سن و سال را بر انگیزد.
هر موقعیتی که دربردارنده تغییری باشد، ممکن است کج خلقی را در پی داشته باشد. خستگی یا گرسنگی را به این معادله اضافه کنید. البته آستانه تحمل آنها برای بروز کج خلقی احتمالاً حتی پایین تر از حد ممکن است. بنابراین همین امروز باید برای کنترل خشم کودکان تصمیم جدی بگیرید!
کودک بهانه گیر | لطفاً منو ببین!
یکی از مهم‌ترین عوامل بهانه گیری کودک درخواست توجه از اطرافیان و والدین است. حتماً تجربه کرده‌اید مواردی را که والدین در حال انجام کاری مثل مطالعه یا تماشای سریالی بوده‌اند و کودکشان اصرار می‌کرد که آن‌ها نقاشی‌اش را ببینند یا بهانه گیری می‌کرد که می‌خواهد کارتون تماشا کند. این بهانه‌گیری‌ها می تواند معلول حس نیاز به توجه والدین باشد. در این شرایط هرچقدر که در طول روز توجه سالم و مؤثرتری به کودک داشته باشید بهانه‌گیری‌های او برای نیاز به توجه کاهش خواهد یافت.
کلام آخر در مورد بهانه گیری کودک
بهانه گیری در هر کودکی اتفاق می‌افتد و تا حدودی می‌تواند طبیعی باشد چرا که کودک به اندازه بزرگسالان به رشد شناختی و اجتماعی کافی دست نیافته است تا بتواند همه رفتارهای خود را کنترل کند. با این حال این بهانه گیری باید به درستی توسط والدین مدیریت شود تا به رفتاری مخرب و آسیب رسان تبدیل نشود. علاوه بر رفتار والدین شرایط روانی کودک نیز بسیار اهمیت دارد چرا که کودکان قابلیت کم‌تری برای تحمل استرس دارند و در نتیجه ممکن است بهانه گیری‌هایشان بازتابی از وضعیت نامناسب روانی‌شان باشد.
به همین خاطر اگر بهانه گیری فرزندتان آزاردهنده و ادامه‌دار شده است حتماً برای بهبود اوضاع به یک روانشناس مراجعه کنید. علاوه بر استرس و اضطراب برخی از اختلالات رفتاری در کودکی نظیر نافرمانی مقابله ای نیز می تواند منجر به بروز بهانه گیری های افراطی در کودک شود. روانشناس در صورت تشخیص این اختلالات برنامه درمانی مناسبی برای فرزندتان تنظیم خواهد کرد.