بزرگنمايي:

آریا بانو - اگر دوست دارید فرزندانی شاد و خوش بین داشته باشید، این مطلب را بخوانید و به آن بیندیشید.
آنچه برای تربیت کودکی شاد و خوش بین مهم است در قدم اول، دانستن این موضوع است که سه عامل تعیین کننده که می توانند پایه های خوش بینی را در شخصیت یک کودک ایجاد کنند عبارتند از:
**سبک تبیین
**مثبت اندیشی
** تسلط و چیرگی
سبک تبیین به این معنا است که به کودکان بیاموزیم که برای تجزیه و تحلیل اتفاقات و مسائل روزمره ای که در اطرافشان رخ می دهد، از چه راهها و روش هایی استفاده کنند. توجه داشته باشید که نحوه نگرش و نگریستن به دنیای اطراف را در بسیاری از موارد، پدر و مادر به کودکان می آموزند و این آموزش و تاثیر آن در اغلب موارد به طور نامحسوس و تدریجی اتفاق می افتد. اما این عامل در شکل گیری شخصیتی شاد و خوش بینانه موثر است. اینکه بچه ها بتوانند به افراد دیگر و به شرایط موجود، معنا و مفهوم مطلوب و خوشایندی بدهند، بسیار خوب است.
عامل دیگر، مثبت اندیشی است. مثبت اندیشی مسئله ای مهم است که در کودکی و بزرگسالی افراد، نقش مهمی را در زندگی آنها، ایفا می کند. برای مثبت اندیشیدن، شرایطی لازم است که باید برای کودکان فراهم شود. مثبت اندیشی را می توان با ممارست و تمرین در کودکان، تقویت کرد. والدین باید دقت داشته باشند که همواره درباره مسائل مختلف، مثبت فکر کنند و تفکرات مثبت را به زبان اورند و در حضور کودکان، بیان کنند. مثلا اگر کودکی در بازی با کودک دیگر دچار اختلاف شد، والدین در این شرایط باید به گونه ای با کودک برخورد کنند که اوضاع را بسیار خوب و بدون مشکل برای او ترسیم کنند و تنش ایجاد شده را برای کودک، مسئله ای بی اهمیت جلوه دهند و این می تواند روشی برای آموزش مثبت اندیشی به کودکان باشد. در نظر داشته باشید که تقویت روحیه مثبت اندیشی در کودکان نباید آنها را از واقع گرایی دور کند و این دو مقوله با یکدیگر تفاوتهایی دارند.
اصل بعدی تسلط و چیرگی است. برای کودکانی که والدینشان دوست دارند افرادی شاد و خوش بین باشند، لازم است که در دوران کودکی، احساس تسلط و چیرگی را تجربه کنند. تسلط و چیرگی در نحوه بازیهایی که کودک انجام می دهد، بسیار مهم است. تسلط و چیرگی عاملی است که در نحوه برخورد بچه ها با اسباب بازی هایشان، قابل بررسی است. اصولا اسباب بازی هایی که کودکان می توانند در انها تغییر ایجاد کنند و آنها را دوباره بسازند، اسباب بازیهایی هستند که احساس تسلط را در کودک ایجاد می کنند و این احساس بر ایجاد فعالیت ذهنی و جسمی بیشتری در کودک تاثیرگذار است و او را از احساس انفعال و غمگینی دور می کند. باید به کودکان فرصتی بدهیم تا حق انتخاب داشته باشند. فرصتی برای بیان خواسته ها و نیازهایشان و اینکه دوست دارند چه چیزی بخورند و چه کاری انجام دهند. همه اینها احساس تسلط را در کودکان ایجاد می کنند.
مثبت اندیشی را می توان با ممارست وتمرین در کودکان، تقویت کرد. والدین باید دقت داشته باشند که همواره درباره مسائل مختلف، مثبت فکر کنند و تفکرات مثبت را به زبان اورند و در حضور کودکان، بیان کنند
کودک شاد و خوش بین کودکی است که فرصت انتخاب داشته باشد. مثلا وقتی با والدین به خرید می رود با در نظر گرفتن قوانین خاصی از جانب والدین، این حق را داشته باشد که مثلا دو چیز را برای خود انتخاب کند و مالکیت آن را داشته باشد. در برخی از موارد می توان در انجام امور خانه از بچه ها کمک گرفت. کودکی که توانایی حفظ تعادل را دارد، می تواند در جابه جایی برخی از وسایل منزل به والدین خود کمک کند. یا اینکه در جمع کردن اسباب بازیها به مادرش کمک کند و یا مادری در شستن میوه ها از کودکش کمک بگیرد. به این صورت که او را در کنار خود بر روی چهارپایه ای قرار دهد و در شستشوی میوه ها او را شریک کند.
وقتی قرار است به مهمانی بروید در صورت ابراز تمایل کودک، اجازه دهید کودک خودش انتخاب کند که دوست دارد چه لباسی را بپوشد. این اقدامات کودک را فعالانه تربیت می کند. احساس فعال بودن و تاثیرگذار بودن در کودکان به طور مستقیم بر ایجاد روحیه شاداب و با نشاط در انها موثر است. علاوه بر این اعتماد به نفس کودکان نیز از این طریق افزایش می یابد.
موارد دیگری که می توان از آنها به عنوان عواملی برای ایجاد روحیه شادابی و خوش بینی در کودکان از آن نام برد، این است که کودکان خصوصا تا 3 سالگی، باید شدیدا تحت سایه محبت و مهربانی والدین قرار داشته باشند و پدر ومادر از هر فرصتی برای عشق ورزی به کودکشان استفاده کنند. محبت و عشق ورزی به کودکان همچون اکسیری در وجودشان می نشیند و بر شکل گیری پایه های شخصیتی انها اثر می گذارد.
این روایت می تواند تائید کننده مطالب مذکور باشد. یعنی به نوعی به اهمیت آنچه کودکان در کودکی می اموزند، اشاره دارد و همچنان به تاثیری که این اموزش ها در شکل گیری شخصیت آینده کودکان دارد، مربوط می شود. پس بهتر است بچه ها و تربیت شان را جدی بگیریم.
منبع: تبیان