بزرگنمايي:

بانو نیوز -

این روزها گمانه زنی‌ها درباره برگزیدگان نودمین دوره مراسم اهدای جوایز اسکار از سوی منتقدان مطرح در حال انجام است؛ مراسمی که در این دوره تحت تأثیر رسوایی‌های اخلاقی اهالی هالیوود قرار دارد.
مهر نوشت: نودمین مراسم اهدای جوایز آکادمی علوم و هنرهای سینمایی (اسکار) در حالی 4 مارس (بامداد دوشنبه 14 اسفند) با اجرای جیمی کیمل، کمدین برجسته آمریکایی در سالن دالبی تیاتر در شهر لس‌آنجلس برگزار خواهد شد که بدون تردید تحت تاثیر رسوایی‌های اخلاقی اهالی هالیوود قرار دارد. موج رسوایی هایی که در اواخر سال 2017 با هاروی واینستین تهیه کننده مطرح سینما آغاز و به سرعت در مدت زمانی کوتاه دامن بسیاری از غول های این صنعت همچون وودی آلن، کوین اسپیسی، کیسی افلک، جیمز فرانکو و ... را گرفت.
این مراسم که هر ساله در اواخر ماه فوریه برگزار می شد امسال به خاطر جلوگیری از همزمانی با مسابقات المپیک زمستانی پیونگ یانگ به اوایل ماه مارس موکول شده است.
حال در این‌جا به بررسی چند بخش‌ از جوایز اسکار و برندگان احتمالی آن می‌پردازیم؛ با این توضیح که پیش بینی برندگان جایزه اسکار به خاطر تعدد جوایزی همچون گلدن گلوب، بفتا، انجمن بازیگران، انجمن کارگردانان آمریکا، انجمن ملی منتقدان و ... که پیش از مراسم اسکار اهدا می‌شوند برخلاف عقیده عمومی کار چندان پیچیده‌ای نیست.
اسکار بهترین موسیقی متن بنا به عقیده منتقدان برجسته‌ای چون پیت هاموند، آن تامسون، ساشا استون، پیتر تریورس و بسیاری منتقد و تحلیلگر سینمایی دیگر به الکساندر دسپلت، آهنگساز مشهور فرانسوی با موسیقی خیال انگیزش در فیلم «شکل آب» تعلق خواهد گرفت. دسپلت در یک دهه اخیر بارها نامزد دریافت جایزه اسکار شده و یک بار نیز در سال 2014 این جایزه را برای فیلم «هتل بزرگ بوداپست» از آن خود کرده است.
در شاخه بهترین فیلمبرداری شاید اگر راجر دیکینز انگلیسی 13 بار در دریافت این جایزه ناکام نمانده بود، پیش بینی برنده اسکار در این بخش کار چندان آسانی به نظر نمی‌رسید. حضور آثاری با فیلمبرداری‌های درخشان هم چون «شکل آب»، «دانکرک» و «مادباند» در کنار «بلید رانر 2049» می‌توانست رقابتی سخت را رقم بزند، با این حال به نظر نمی‌رسد که دیگر اعضای آکادمی به ویژه پس از اعطای جایزه بهترین فیلمبرداری از سوی انجمن فیلمبرداران برای بار چهارم به راجر دیکینز در فیلم «بلید رانر 2049» او را ناامید به خانه بازگردانند.
«یک زن شگفت‌انگیز» محصول کشور شیلی ساخته سباستین للیو در بخش بهترین فیلم خارجی بیش ترین شانس را برای کسب جایزه اسکار در اختیار دارد. این کشور با وجود کارگردانان برجسته‌ای چون آلخاندرو خودورفسکی و رائول روییز تاکنون هیچگاه جایزه اسکار را بدست نیاورده و تنها یک بار نامزد دریافت این جایزه شده است.
گمان می‌رود این بار فیلم «یک زن شگفت‌انگیز» که پیرامون شخصیت مارینا، پیشخدمت یک رستوران که عاشق خوانندگی است می‌گذرد، جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی را سرانجام برای این کشور به ارمغان آورد. البته با وجود شانس فراوان «یک زن شگفت انگیز» می‌توان برای فیلم «بی عشق» محصول کشور روسیه نیز در این بخش شانسی اندک قائل شد.
جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن به احتمال زیاد به آلیسن جینی بازیگر مشهور تلویزیون و کم‌تر شناخته شده سینما در فیلم «من، تانیا» ساخته کریگ گیلسپی می‌رسد.
در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل مرد با وجود اینکه در آغاز فصل جوایز سینمایی به نظر می‌رسید شانس ویلم دفو برای فیلم «پروژه فلوریدا» بیشتر از سایر رقبا است، این روزها هر چه به مراسم اسکار نزدیک‌تر می‌شویم بخت سم راکول برای فیلم «سه بیلبورد بیرون ابینگ، میزوری» بیشتر می‌شود.
در بخش بهترین بازیگر نقش اول زن، از همین امروز می‌توان گفت که قطعا جایزه اسکار به فرانسیس مک‌دورمند، بازیگر مطرح آمریکایی تعلق خواهد گرفت. او که پیش‌تر با فیلم «فارگو» ساخته همسرش این جایزه را دریافت کرده بود، امسال در نقش میلدرد هیز، زنی که پس از گذشت چند ماه از مرگ دخترش، از حل پرونده قتل و تجاوز دخترش توسط پلیس ناامید شده و خود دست به کار می‌شود در فیلم «سه بیلبورد بیرون ابینگ، میزوری» حضوری چشمگیر داشته است.
با توجه به جوایز گلدن گلوب، بفتا و انجمن بازیگران و البته تمایل شدید اسکار به نقش‌های زندگینامه‌ای به ویژه در سال‌های اخیر می‌توان به راحتی پیش بینی کرد که نام وینستون چرچیل هم در کنار نام‌هایی چون استفن هاوکینگ، آبراهام لینکلن، شاه جرج پنجم و ... به عنوان شخصیت‌های واقعی که برای ایفاگران نقش‌های‌شان خوش یمن بوده‌اند اضافه خواهد شد. در بخش بهترین بازیگر نقش اول مرد، اکثر منتقدان، گری الدمن را در فیلم «تیره‌ترین ساعت» در نقش وینستون چرچیل، لایق‌ترین فرد برای کسب این عنوان می‌دانند.
در بخش بهترین کارگردان با وجود مدعیان صاحب نامی چون پل توماس اندرسون و کریستوفر نولان می‌توان گفت گیلرمو دل تورو، کارگردان مکزیکی «شکل آب»، بی‌شک برنده این جایزه با اعتبار است. او که جوایز انجمن کارگردان‌های آمریکا، گلدن گلوب و بفتا را برای این فیلم دریافت کرده است، بعید به نظر می‌رسد در کسب این جایزه ناکام بماند.
در پایان باید به جایزه بهترین فیلم سال اشاره کرد. با توجه به تصمیمات اکثرا غیر سینمایی در این سال‌ها از سوی اعضای آکادمی در بخش بهترین فیلم، پیش بینی این جایزه کار چندان آسانی نیست. بسیاری از منتقدان با قاطعیت فیلم «شکل آب» ساخته گیلرمو دل تورو را شایسته اسکار بهترین فیلم می‌دانند، در صورتی که این اتفاق رخ دهد برای اولین بار در تاریخ، برنده شیر طلای ونیز، جایزه اسکار بهترین فیلم را نیز از آن خود کرده است. هر چند بعید به نظر نمی‌رسد که نام فیلم «سه بیلبورد بیرون ابینگ، میزوری» ساخته مارتین مک دونا با توجه به مضمون اجتماعی‌اش از پاکت بهترین فیلم سال خارج شود.