آریا بانو - روزنامه شهروند / جوانی به فکر
ازدواج افتاد، پس به پیرزنی از اهالی فامیل سفارش کرد برای او دختری درخور بیابد.
پیرزن به جستجو پرداخت و پس از مدتی دختری را به جوان معرفی کرد.
پیرزن به جوان تاکید کرد این
دختر از هر جهت سعادت مردش را در زندگی فراهم خواهد کرد. جوان چند روزی را در احوالات
دختر تحقیق کرد و سپس به دیدار
پیرزن رفت و گفت: «هرچه در خصوص او گفتی درست ولی شنیده‌ام قد او کوتاه است!»
پیرزن گفت: «اتفاقاً این صفت بسیار خوبی است، زیرا لباس‌های خانم کوچک تر و ارزان‌تر تمام می‌شود!» جوان گفت: «شنیده‌ام زبانش هم لکنت دارد!»
پیرزن گفت: «این هم دیگر نعمتی است زیرا عیب بزرگ زن‌ها پرحرفی است، اما این
دختر چون لکنت دارد پرحرفی نمی‌کند و سرت را به درد نمی‌آورد!» جوان گفت: «از خانم همسایه شنیدم که چشمش هم معیوب است!»
پیرزن گفت: «درست است و این هم یکی از خوشبختی‌هاست که کسی مزاحم آسایش شما نمی‌شود و به او طمع نمی‌برد.» جوان گفت: «شنیده‌ام پایش هم می‌لنگد و این عیب بزرگی است!»
پیرزن گفت: «شما تجربه ندارید، نمی‌دانید که این صفت، باعث می‌شود که خانم‌تان کمتر از خانه بیرون برود و هر روز از خیابانگردی خرج برایت نتراشد!» جوان گفت: «این همه به کنار، ولی شنیده‌ام که عقل درستی هم ندارد!»
پیرزن گفت: «ای وای، شما مردها چقدر بهانه‌گیر هستید، پس یعنی می‌خواستی
عروس به این نازنینی، این یک عیب کوچک را هم نداشته باشد!؟»