آریا بانو - خراسان / در این مطلب از وابستگی
سالمندان به فناوری و راهکارهایی برای کاهش آن گفته ایم.
تا چندوقت پیش همیشه بزرگترها بودند که به بچهها و نوههای غرق در تلفن همراه تذکر میدادند: «چیه اون تو که نمیتونی ازش دل بکنی؟» و حالا در خیلی از خانهها جای گوینده و شنونده این جمله عوض شده است. تلفن همراه و اینترنت فایدههای زیادی مخصوصا برای
سالمندان دارد. در همین صفحه هم تلاش میکنیم با پیشنهادهایی کمک کنیم بزرگترها رابطه بهتری با فناوری داشتهباشند اما استفاده بیشازحد از هرچیزی، کفه معایب آن را از مزایایش سنگینتر میکند. خب چه کار کنیم؟
من که وابسته نیستم | نشانههای وابستگی به تلفن همراه را نادیده نگیرید. اطرافیان مدام ازتان خواهش میکنند که زمان کمتری در شبکههای مجازی سپری کنید؟ وقتی تلفن همراه یا تبلت را دست میگیرید، کنار گذاشتنش برایتان سخت است و کارهای روزمره را بهتعویق میاندازید؟ تلفن همراه حواستان را آنقدر مشغول میکند که
دارو یا غذاخوردن را فراموش می‌کنید؟ اگر جوابتان به این سوالها مثبت است، ادامه متن را بخوانید.
توجیه نکنید | حالا که به این نتیجه رسیدهاید رابطه دوستانهتان با تلفن همراه به وابستگی تبدیل شدهاست، حواستان به توجیهها باشد. مثل: «دارم درباره رژیم غذایی مناسب مطالعه میکنم پس اشکالی نداره اگه گوشی، زیاد دستم باشه» و مثل «سرعت تایپم کنده/ اینترنت ضعیفه و فایلها رو دیر باز میکنه».
محدود کنید | سخت است ولی شما این کار را خوب بلدید؛ قبلا بارها برای تعدیل عادتهای ناپسند بچهها، محدودیت تعیین کردهاید و میدانید یک قانون خوب، نه زیادی سختگیرانه است و نه خیلی سهلگیر. بسته به نیازتان به تلفن همراه، مدت زمان مشخصی تعیین کنید و به قانونتان پایبند بمانید.
جایگزین پیدا کنید | برای آنکه راهکار بالایی عملی باشد، باید بتوانید برای زمانهایی که قبلا با تلفن همراه پر میشده و حالا خالی ماندهاست، برنامه بریزید. پیادهروی سبک، نرمش در خانه، رسیدگی به گلدانها، پختن
کیک و دسرهای
سالم و دوبارهخوانی کتابهای قدیمی پیشنهادهای ماست. شما حتما میتوانید جایگزینهای بیشتری پیدا کنید.
نویسنده : الهه توانا | روزنامه نگار