آریا بانو - ویرگول/ پرخاشگری در
کودکان اغلب به عنوان یک تظاهر از عصبانیت، حسادت و ناکامی دیده می شود. تعداد خاصی از رفتارهای پرخاشگرانه و یا آمرانه مثل زدن، گاز گرفتن و کشیدن
مو اغلب به عنوان یک جزء طبیعی از تکامل محسوب می شود. ناکامی و تحریک پذیری به دلیل خستگی و تغییرات خلقی بین نوپایان در حدود 15 ماهگی بوجود می آید. در همین سن است که نوپایان محدودیت های بیانی و فیزیکی مثل محدودیت کلام و کند بودن حرکات را تجربه می کنند و این مساله حس ناکامی و تحریک پذیری را در آنها بیدار کرده و به صورت زدن، گاز گرفتن، قشقرق راه انداختن و سایر رفتارهای پرخاشگرانه بروز می کند.
قشقرق
بروز ناگهانی خشم است که طی آن کودک یک بروز ناگهانی گریه، فریاد زدن و تکان دادن دست ها و پاها را تجربه کرده و ممکن است با زدن، گاز گرفتن یا نیشگون گرفتن همراه باشد. قشقرق معمولا حدود 15 الی 18 ماهگی شروع می شود و تا حدود 4 سالگی ادامه می یابد. با این حال در 2 سالگی شایع تر است و به همین دلیل به آن لقب دوساله های وحشتناک داده اند. تداوم قشقرق تحت تاثیر واکنش والدین است.
رفتارهای طبیعی در برابر رفتارهای پرخاشگرانه مشکل ساز
رفتارهای پرخاشگرانه و قشقرق وقتی مشکل ساز هستند که شدت و تواتر آنها افزایش یابد، مثل مواردی که کودک طی روز چندین بار قشقرق راه بیندازد، و هر بار بین 30 الی 60 دقیقه طول بکشد یا وقتی که این رفتارها سبب شکسته شدن حقوق اولیه و قوانین اجتماعی شود. پرخاشگری های شدید نظیر آزار رساندن و رفتارهای خصمانه که طی زمان ادامه می یابند باعث افزایش خطر بزهکاری در مراحل بعدی زندگی می شوند.
بیماری هایی که به صورت اختلالات رفتاری تظاهر می کنند عبارتند از: ناتوانی هوشی زمینه ای، بیماری های طیف اوتیسم، تاخیر گفتار،
خانواده های نابسامان و والدگری ناموثر. اگر رفتار پرخاشگرانه دایمی بوده و بیشتر از 6 ماه باقی بماند، باید والدین جهت مشاوره و ویزیت حرفه ای به یک فوق تخصص مغز و اعصاب
کودکان و یا روانپزشک و یا روانشناس ارجاع داده شوند