چاپ

آریا بانو - سیناپرس / دانشمندان چینی موفق به شناسایی دی ان ای میتوکندریایی انسان دنیسوا در رسوبات اواخر دوره پلیستوسن میانی زمین شناسی غار بیشیا کارست در فلات چینگهای-تبت شدند. این ژنوم در انسان های امروز آسیا دیده می شود که نشان از گسترش انسان دنیسوا در این قاره دارد.
دانشمندان چینی طی تحقیقات جدید خود در مورد یک گروه انسانی منقرض شده که حدود160 هزار سال پیش زندگی می کرده است، پیشرفت چشمگیری داشته اند.
این مطالعه وجود دی ان ای میتوکندریایی انسان دنیسوا را در رسوبات اواخر دوره پلیستوسن (Pleistocene) میانی رسوب داده شده صد هزار تا 60 هزار سال پیش، را که از غار بیشیا کارست (Baishiya Karst) در فلات چینگهای-تبت (Qinghai-Tibet) گرفته شده، نشان می دهد. پیش از این تصور می شد انسان دنیسوا تنها در مناطقی از سیبری زندگی می کرده است.
این تحقیقات دوره اشغال غار بیشیا کارست را بیشتر گسترش می دهد و شواهدی وجود دارد که نشان می دهد، آنها حضور طولانی مدتی در فلات چینگهای-تبت داشته اند. در حقیقت اشغال طولانی مدت این غار توسط انسان دنیسوا نشان می دهد که آنها ممکن است با زندگی در ارتفاعات سازگار شده بودند.
یک تیم بین المللی از باستان شناسان چین، آلمان استرالیا و ایالات متحده به سرپرستی دانشگاه لانژوی (Lanzhou) چین این تحقیقات را انجام داده و به بررسی شواهد ژنتیکی انسان دنیسوا و ارتباط ژنتیکی وی با انسان های امروزی پرداخته اند.
ژانگ دونگجو (Zhang Dongju)، باستان شناس و پژوهشگر ارشد این پروژه تحقیقاتی در رابطه با موضوع فوق گفت: این تحقیقات دوره اشغال غار بیشیا کارست را بیشتر گسترش می دهد و شواهدی وجود دارد که نشان می دهد، آنها حضور طولانی مدتی در فلات چینگهای-تبت داشته اند.
در حقیقت اشغال طولانی مدت این غار توسط انسان دنیسوا نشان می دهد که آنها ممکن است با زندگی در ارتفاعات سازگار شده بودند و احتمالا پس از آن 45 هزار سال پیش زمانی که انسان های مدرن به شرق آسیا روانه شدند، در سازگاری آنها در این فلات سهیم هستند. این غار در شهر گنجیا (Ganjia)، شهرستان شیاهه (Xiahe) استان گانسو در شمال غربی چین واقع شده است.
قدیمی ترین دی ان ای استخراج شده انسان مدرن در آسیا از فسیل 34 هزار و 40 هزار سال پیدا شده از مغولستان فعلی و از منطقه ای در نزدیکی پکن به دست آمده است.
گروه هومینین منقرض شده در ابتدا از توالی ژنوم شناسایی شده از شواهد یافت شده در غار دنیسوا در کوههای آلتای جنوب سیبری به دست آمد.
تیم باستان شناسی دانشگاه لانژو اولین کاوش رسمی خود را در سال 2018 میلادی انجام داد. در سال 2019 دی پی حفاری باستان شناسانه یک فک دنیسوا در شیاهه از زیر خاک بیرون آمد.
این اولین فسیل دنیسوا بود که در خارج از کوه های آلتای کشف می شد. محققان از تجزیه و تحلیل پروتئین باستانی به دست آمده برای شناسایی این فسیل استفاده کردند و نتیجه گرفتند که فک پایین حداقل 160 هزار سال قدمت دارد.
محققان در این پروژه نمونه های رسوبی زیادی را به دست آورده و همچنین زغال چوب سوخته، 1310 ابزار ساده سنگی و 579 قطعه استخوان از حیواناتی از جمله کرگدن و کفتار را شناسایی کردند.
تام هیگام (Tom Higham)، متخصص زمین شناسی دانشگاه آکسفورد ، در مورد این یافته ها اعلام کرد: «حتی اگر استخوان های این انسان ها کم باشد، می توان نتیجه گرفت که دنیسواها در این بخش از کره زمین گسترش پیدا کرده بودند.» وجود دی ان ای دنیسوا در ژنوم افراد زنده حال حاضر در سراسر آسیا نشان از گسترش زیاد این انسان های باستانی در این قاره دارد.
شرح کامل این مطالعات و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله علوم (Science) منتشر شده و قابل دسترسی است.