چاپ

آریا بانو - خبر ورزشی / این روزها صحبت از بازگشت طاهری و گرشاسبی دو مدیر اسبق پرسپولیس به این باشگاه است.
اگر وزارت ورزش برای پرسپولیس امثال طاهری و گرشاسبی را انتخاب کند که خب این مدیران قبلاً هم بودند و این سؤال در اذهان عمومی شکل می‌گیرد که چرا رفتند که حالا بخواهند برگردند؟! اگر آنها خوب بودند، پس باید می‌ماندند و اگر خوب نبودند که قاعدتاً نباید برگردند.
مدل انتخاب‌های وزارت ورزش نشان می‌دهد که باید منتظر یک سورپرایز جدید باشیم. شاید کسی انتخاب شود که هیچ‌کس او را نشناسد اما به عقل جور درنمی‌آید گزینه وزارت برای پرسپولیس مدیری خارج از بدنه وزارت ورزش باشد. مشکل هم دقیقاً از همین‌جا شروع می‌شود؛ اینکه مدیران منصوب وزارت بدون هماهنگی هیچ کاری انجام نمی‌دهند و «استقلالِ کاری» ندارند. درست مثل همان ماجرای فتحی و افتخاری و افشارزاده و سعادتمند در استقلال و یا علی کفاشیان در فدراسیون فوتبال که حداقل صادقانه گفت هیچ لیوانی در دست من نیست که تصمیم بگیرم! قطعاً در دست مدیرعامل جدید باشگاه پرسپولیس و استقلال هم لیوانی نیست و مادامی که این دو تیم به طور واقعی (نه در حرف) خصوصی نشوند، نباید انتظار داشته باشیم مدیران مستقل باشند. در نتیجه حالا که باز هم قرار است وزارت مدیرعامل انتخاب کند، خیلی فرقی نمی‌کند چه کسی انتخاب شود چون سیستم همان است و تصمیمات (درست یا غلط) از جایی دیگر گرفته می‌شود. دقیقاً ریشه این که استقلالی‌ها می‌گویند وزیر پرسپولیسی است و پرسپولیسی‌ها می‌گویند استقلالی است هم به همین مسئله برمی‌گردد و جای دیگری نباید دنبالش گشت.