آریا بانو - خراسان / اگر مدام نگرانید که چرا از همه پولدارتر نیستید آدم خسته‌کننده‌ای هستید یا زندگی‌تان راکد و بی‌هیجان شده، احتمالا شما یک FOBO هستید.
شما یک روال روزمره دارید، همه یا برخی قوانین شهروندی را رعایت می‌کنید، بودجه تعریف شده‌ای دارید، روابط و دوستان محدودی دارید، به سطح معمولی از تحصیلات رسیده اید، مسافرت‌های کمی رفته اید و به طور کلی جزو قشر متوسط جامعه‌اید. حالا به نظرتان آیا شما دارید رویای‌تان را زندگی می‌کنید؟ قطعا نه! گاهی اوقات حین روزمرگی‌ها ممکن است از خودتان سوال کنید: شرایط فعلی من، همه آن چیزی بود که می‌خواستم؟ ممکن است بعد از یک روز کاری وقتی روی مبل لم داده‌اید و در گوشی‌تان می‌چرخید یا با اطرافیان‌تان صحبت می‌کنید، از زندگی افرادی مطلع شوید که دارند فعالیت‌ها و کارهای جذاب و جالبی انجام می‌دهند و به خودتان می‌گویید ای کاش من هم می‌توانستم مثل آن ها باشم. به دنبالش احساساتی مثل ترس از این‌که خسته کننده شدید، احساس می‌کنید که پیرتر از سن‌تان هستید، زندگی راکد و بی‌ماجرایی دارید و ... به سراغ‌تان می‌آید. طبق مطالعات، اگر چنین احساساتی را دارید شما یک موردِ FOBO هستید! این اصطلاح مخفف Fear of Being Ordinary یعنی ترس از معمولی بودن یا به عبارت دیگر، بهترین نبودن است. برای شکست دادن هر نوع ترسی، در قدم اول باید آن را بپذیرید و قبول کنید اکنون چنین ترسی به جان شما افتاده است و سپس به سراغ ریشه‌های این ترس بروید.
دامن زدن شبکه‌های اجتماعی به این ترس
آن چه در این فضاها می‌بیند، تنها پیام‌های انتخاب شده‌ای هستند که مجموعه داستان‌های ایده‌آل را به بهترین شکل نشان می دهند. داستان‌های زیادی وجود دارند که هیچ‌وقت گفته نمی‌شوند چراکه خیلی معمولی هستند و ما آن‌ها را لایک نمی‌کنیم! نمایش سلیقه‌های متفاوت در بیشتر جنبه‌های زندگی مثل افکار، ازدواج، لباس، غذا، چیدمان خانه و ... همه تلاش برای مبارزه با معمولی بودن و کاستن از رنج این ویژگی است! پیام ضمنی بیشتر صفحات افراد اینفلوئنسر یکی است: من شبیه بیشتر مردم نیستم، من متفاوت هستم و ... . حقیقت این است که این افراد به جز نمایش خاص بودن، راه دیگری برای جذب مخاطب ندارند اما مسئله این است که دنبال کننده‌های این افراد هم بعد از مدتی، از خاص نبودن خودشان دلگیر یا افسرده می‌شوند.
شمشیر دولبه باورهای اشتباه درباره موفقیت
متاسفانه معنای موفقیت در نظام‌های تربیتی و
خانواده در طول تاریخ به طرز باورنکردنی تحریف شده است و حالا بعضی از ما نیز همان مفاهیم تحریف شده را به فرزندان‌مان منتقل می‌کنیم: «تو باید همیشه شاگرد اول باشی»، «تو باید در بهترین دانشگاه درس بخوانی»، «باید سعی کنی متفاوت از بقیه باشی»، «مثل فلانی زرنگ باش»، «دنبال شغلی برو که پول بیشتری دربیاوری» و ... . این باورهای دیکته شده با محوریت ایده‌آل‌گرایی، شمشیر دولبه‌ای است که هم انگیزه مثبتی می‌شود برای پیشرفت و هم کشنده شور و اشتیاق آدم‌های معمولی و آرام است!
با این ترس چه کنیم؟
روی ارزش‌هایتان تمرکز کنید
هر انسانی در زندگی مسائلی را ارزشمند می‌داند و برای آن‌ها جایگاه خاصی در ایدئولوژی و زندگی خود قائل می‌شود. مثلا ممکن است برای شما احترام به قانون ارزش باشد و در همه جنبه‌های زندگی به این ارزش اهمیت بدهید اما دیگری این مسئله را ارزش نمی‌داند و قطعا مسیرهای متفاوتی از شما را در پیش می‌گیرد. ارزش‌هایتان را مجدد برای خودتان مرور کنید.
عیب‌جویی از خودتان را کم کنید
لطفا دست از توبیخ و بازخواست خودتان بردارید! شما با توانایی‌ها و ویژگی‌های تعریف شده خودتان و در مسیر مختص به خودتان حرکت می‌کنید. عیب‌جویی و انتقادهای ناکارآمد مداوم از خودتان جز این که انرژی و اشتیاق‌تان به ادامه مسیر را از شما بگیرد، کاربرد دیگری ندارد.
اهداف‌تان در زندگی را مشخص کنید
واقعا از زندگی چه می‌خواهید؟ چقدر از خواسته‌های شما در چارچوب شرایط فعلی شما واقع بینانه است و چقدر غیرواقع‌بینانه؟ بعد از مشخص کردن خواسته‌ها و اهداف‌تان به چرایی آن‌ها فکر کنید. چه دلایلی برای تعیین این اهداف دارید؟ این دلایل از درون شما برمی‌آید یا تحمیل شده دیگران است؟ جواب دقیق به این سوالات مشخص کننده اصالت اهداف شماست.
بهترینِ خودتان باشید
در وظیفه و نقشی که به عهده دارید به خوبی عمل کنید. فرقی نمی‌کند قرار است این
ساعت غذا بپزید یا یک مسئله پیچیده ریاضی را حل کنید یا روی یک خودرو برای تعمیرش کار کنید. هر کدام از این وظایف را با توجه به شرایط خودتان و بدون کمال‌گرایی به مطلوب‌ترین شکل ممکن انجام دهید.
شنونده صدای درون خودتان باشید
فارغ از هیاهوی دنیای بیرون، همین لحظه و همین‌جا چه صدایی درون شما بلند شده‌است؟ نیاز به استراحت دارید یا تفریح؟ نیاز به ارتباط دارید یا خلوت؟ تا زمانی که صدای دنیای بیرون، اتفاقات و اخبار و رویدادها را تا آخر بالا برده‌اید صدای خودتان را نخواهید شنید. همه ما انسان‌های معمولی، گاهی به اشتباه افرادی را بیرون از این دایره می‌بینیم. شاید اگر دست از مقایسه خودمان با دیگران برداریم و به حال دل خودمان برسیم، بتوانیم همه را فارغ از جایگاه و مقام و پرستیژ ببینیم. معمولی بودن و معمولی زندگی کردن ضعف نیست، هرچند نباید از تلاش برای موفقیت دست کشید.
نویسنده : عطیه تقوی‌بجنوردی | روان شناس