چاپ

آریا بانو - ایسنا / علی براتی که به تازگی فیلم سینمایی «قاموس» را در ژانر وحشت و آخر زمانی جلو دوربین برده است، درباره ایده شکل‌گیری این فیلم به ایسنا گفت: سال گذشته مستندی را با نام «هفاف» ساختیم که نامش هم از این باور می‌آید که شیطان بچه، شرکا و همدستانی دارد و نام یکی از بچه‌های شیطان هفاف است که کارش ناپدید کردن مومنان در صحراها، دریاها و بیابان‌ها است. برای این مستند حدود 40 روز با افرادی که مدعی جن‌گیری و ارتباط‌های خاص بودند، مصاحبه کردیم. زمانی که مستند کامل شد متوجه شدم حیف است که در قالب مستند باقی بماند چراکه تعداد مخاطبان مستند از مخاطبان فیلم سینمایی کمتر است. پس تصمیم گرفتم آن را در قالب فیلم تولید کنم به همین دلیل «قاموس» را کلید زدم و در حال حاضر مشغول فیلمبرداری این کار هستیم.
او درباره لوکیشن‌های انتخاب‌شده در ابرکوه یزد و اقلید فارس بیان کرد: برای من مهم بود که فیلم لازمان و لامکان باشد. به همین دلیل مناطق کویری مانند یزد و شمال استان فارس را انتخاب کردم چراکه ما از قدیم زمانی که می‌خواستیم موجودات این‌چنینی را تصور کنیم خانه‌ها و قلعه‌های متروک در مناطق کویری را به یاد می‌آوردیم. برای انتخاب لوکیشن‌ها حتی به قزوین، اصفهان، اطراف تهران و... هم سر زدم، اما مکان مورد نظر را پیدا نکردم. البته در ابتدا قرار بود همه فیلم را در استان یزد تصویربرداری کنیم ولی از آن‌جاکه در زمان شروع فیلمبرداری هوای آن منطقه گرم بود به این نتیجه رسیدیم منطقه‌ای را انتخاب کنیم که به لحاظ آب و هوایی بهتر باشد و در نهایت به سراغ ابرکوه یزد و اقلید فارس رفتیم.
براتی با اشاره به حضور بازیگر شناخته‌نشده در این فیلم اظهار کرد: اگر به کارهایی که در ژانر وحشت در کل دنیا ساخته شده است، نگاهی بندازیم متوجه می‌شویم که جز معدود کارهایی که از بازیگران چهره استفاده شده است بقیه کارها از بازیگران شناخته‌نشده بهره برده‌اند. ما نیز از روز اول با بازیگران چهره گفت‌وگو کردیم و در حقیقت آن‌ها هم برای بازی در این فیلم رضایت داشتند و ما هم راضی بودیم اما جلوتر که رفتم متوجه شدم یک بازیگر چهره نقش‌هایی را که بازی می‌کند برای مخاطب قابل حدس است و مخاطب همیشه تصور خاصی از کاراکتر او دارد؛ به همین دلیل تصمیم گرفتم حداقل در اپیزود اول از بازیگر غیرچهره که البته کار سختی هم هست، استفاده کنم.
او با اشاره این‌که فیلم در سه اپیزود و با یک اسپانسر ساخته می‌شود و نیز بخشی از مراحل فنی همزمان با تصویربرداری در حال انجام است ادامه داد: در ایران ژانری با نام آخر زمانی وجود ندارد در حالی که در همه دنیای علم، منطق، مورخان و محققان به این معتقد هستند که دنیا روزی به پایان می‌رسد و اتفاقاتی قرار است در برهه‌ای از تاریخ رخ بدهد که بسیار مهم است. این اتفاق که به آخر زمان معروف است و همه ادیان ابراهیمی آن را قبول دارند در واقع باعث در هم پیچیدن عوالم می‌شود. فضای «قاموس» در حقیقت این‌چنینی است.
براتی درباره چالش‌های ساخت فیلم در ژانر وحشت گفت: اگر یک فیلمساز قرار باشد فیلمی را بسازد که در چارچوب متداول و معمول است، وزارت ارشاد بسیار راحت‌تر همکاری می‌کند. همچنین اگر فیلمساز با هر عنوانی مانند شاخ اینستاگرام، موزیسین و...معروف شده باشد، راحت‌تر پروانه ساخت می‌دهند اما کسانی که فیلمساز هستند و تازه فعالیت خود را آغاز کرده‌اند کارشان سخت‌تر است. باوجود آن‌که دوستان ما در وزارت ارشاد کار اول من یعنی «ماهی و برکه» را دیده‌اند، اما برای پروانه ساخت بسیار مرا اذیت کردند تا در نهایت مجبور شدم با کشور ثالثی وارد قرارداد شوم و قرار است فیلم را پس از پایان کار به آن‌ها بفروشم. در حقیقت شرکتی که من با آن‌ها قرارداد بسته‌ام اصلا ایران نیست.
کاگردان «قاموس» تاکید کرد: این کار را انجام دادم چراکه می‌دانستم با اوضاع نامناسب اکران، پخش‌کنندگان سینما و مجوزهای وزارت ارشاد وارد چالش خواهم شد همان‌گونه که برای فیلم قبلی خود یعنی «ماهی و برکه» با مشکل مواجه شدم.
براتی افزود: چرا کارگردانان بنام ایرانی که در بسیاری از فستیوال‌ها برای فیلم‌های خود جایزه می‌گیرند کارهای‌شان هیچ وقت در ایران پخش نمی‌شود؟ شاید گاهی سیاست‌ها و محتوای فیلم‌ها با نظر دوستان سازگار نباشد و جلو پخش فیلم را بگیرند اما در بسیاری از مواقع بی‌عدالتی‌ها و دست‌اندازهایی که اتفاق می‌افتد باعث می‌شود توجه فیلمساز به سمت کشورهای دیگر برود.
او در پایان درباره درخواست‌ها برای لغو پروانه ساخت بیان کرد: به نظر من یک فیلمساز نیازی به پروانه ساخت ندارد، چراکه اگر فیلم خوب بسازد مردم آن را تماشا می‌کنند و اگر هم مناسب نباشد مخاطب ندارد. این چارچوب‌ها به نظر من یک شوخی بیش نیست و فکر می‌کنم هنرمندان باید به دنبال حذف این پروانه باشند.