آریا بانو - آی اسپورت / درست است که بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی استقلال دلیل اصلی توقف عملیات تقویت این تیم و قطع خریدهای تازه بوده است اما باید پذیرفت که آبی‌ها در بازار نقل‌وانتقال‌های امسال لااقل تا این لحظه بسیار منفعل کار کرده و نه تنها چیز زیادی به اندوخته‌های خود نیفزوده‌اند بلکه نیروهای کلان و گرانی را از دست داده‌اند و یا در آستانه از کف دادن آنها هستند. این در حالی روی داده که استقلال امشب در خاک قطر دیداری حیاتی با الشرطه عراق در لیگ قهرمانان آسیا دارد که چنانچه پیروز این میدان نباشد صعودش به مرحله حذفی این پیکارها به‌طور جدی به خطر خواهد افتاد.
البته تا پایان مدت نقل و انتقالات زمان زیادی مانده اما
خرید نفرات تازه و قدرت و مشروعیت استفاده از آنها فقط در
صورتی ممکن می‌شود که آبی‌ها با طلبکاران بزرگ‌شان که آندره‌آ استراماچونی و وینفرد شفر هستند، تسویه حساب کنند ولی اگر قرار بود توان پرداخت این پول‌های نجومی را داشتند، اینک دچار چنین مخمصه‌ای نبودند. استمرار وضعیت فعلی سبب خواهد شد سران استقلال تا اواسط آبان که زمان انقضای مهلت نقل و انتقال‌ها است کاری از پیش نبرند و اگر هم خریدی صورت بدهند، عملاً قادر به استفاده از آنها نخواهند بود و مثل اسباب و اشیایی خواهند بود که در ویترین گذاشته می‌شوند تا به لطف چشم‌نواز بودن مشتریان را به سوی مغازه بکشند بدون اینکه دارنده کالا حق استفاده از آنها را داشته باشد.
اگر دیاباته و قایدی هم بروند
استقلال در هفته‌های اخیر امثال مرتضی تبریزی، محسن کریمی و عبدالعظیم گوگ را از دست داده و به نظر می‌رسد علی دشتی را هم دیگر به خدمت نگیرد و به رغم تکذیب شدن چندباره انتقال روزبه چشمی به ام‌صلال قطر وی نیز یک گزینه بسیار محتمل برای جدایی و کوچ به لیگ‌های عربی است، به آنها اضافه کنید علی کریمی هافبک محوری و کلیدی آبی‌های
تهرانی را که امکان همراهی آنها را در مسابقه یکشنبه شب برابر الشرطه عراق از دست داده است و پیشنهادات خارجی خوبی دارد و سکناتش نشان می‌دهد بیشتر میل به جدایی دارد و مایل نیست در
تهران بماند و معطل ارتباط‌ها و پروسه‌هایی در استقلال شود که به کمتر کسی وفا کرده و کلی طلبکار روی دست این باشگاه گذاشته است. فراموش نکنیم که شیخ دیاباته هم با دادن اولتیماتوم به استقلال و نگرفتن پولش در آستانه جدایی از این تیم است و اگر مهدی قایدی هم که پرخواستار است، قصد رفتن کند (و پول زیاد حاصل از لژیونر شدن وی می‌تواند استقلال را تا حدی احیا کند و مدیران این باشگاه را هم طبعاً وسوسه کرده است) دیگر چیز قابل توجهی از آبی‌ها برجا نخواهد ماند.
مهره‌های صوری
طبق اخبار و اتفاقات و مشاهدات تا این لحظه بابک مرادی، سیداحمد موسوی، متین کریم‌زاده، محمدحسین مرادمند و البته رشید مظاهری آبی‌پوش شده‌اند اما استقلال به سبب محرومیت مقرر از سوی FIFA حق استفاده از آنها را ندارد و بنابراین آنها فقط مهره‌های صوری تیم هستند و تا وقتی نتوانند به میدان آیند، فایده‌ای برای تیم نخواهند داشت و به درد مربیان نمی‌خورند و این چالش بزرگ و واقعیت تلخی است که آبی‌ها هر روز با آن مواجه‌اند و لمس مکرر آن، خاطرشان را آزرده می‌کند.
ظاهر و باطن
ساده‌ترین کار در این ارتباط نشانه گرفتن مدیران سال‌های اخیر استقلال و افرادی است که خارجی‌‌های گران و نامدار و کمال‌طلبی مثل شفر و استراماچونی را به
ایران آوردند و تعداد قابل توجهی بازیکن خارجی هم جذب کردند و پول هیچ‌یک را هم به طور کامل ندادند و سبب‌ساز شکایت آنها به FIFA و صدور احکامی شدند که اینک اجازه نمی‌دهد آبی‌ها در نقل و انتقال‌های فصل تازه تحرکی از آن دست داشته باشند که به فراخور نام و اعتبارشان است و کیفیت تیم را چنان بالا ببرد که بتوان با آن به عناوین قهرمانی
چشم دوخت و پای ثابت و بزرگ افتخارات بود.
تجربیات سال‌های اخیر می‌گوید عوض کردن دائمی اعضای هیأت مدیره استقلال و گسیل دائمی افراد تازه که متخصصان امر
ورزش نیستند به باشگاه «آبی» سبب بی‌ثباتی بیشتر اوضاع و خریدهای غلط و بی‌سرانجامی شده است که وصف آنها را آوردیم و بنابراین آینده باشگاه لزوماً چندان روشن‌تر از وضعیت فعلی آنها نیست که براساس آن به ظاهر (و حتی باطناً و به طور واقعی) مظاهری و مرادمند را در جمع نفرات خود دارند اما به سبب محرومیت‌های مقرر از سوی FIFA حق بهره‌گیری از آنها را ندارند و فقط باید تماشایشان کنند!
این صرفنظر از مشکلات ویژه‌ای است که جذب مظاهری از تبریز موجب شده و تراکتور آن را به‌رسمیت نمی‌شناسد زیرا آبی‌های شتابزده بدون جلب توافق طرف تبریزی با فردی قرارداد بستند که هنوز با تراکتوری‌ها قرارداد دارد و نفر دوم دروازه‌بانان
ایران در سال‌های اخیر تلقی شده است.
پایان این صبر کجاست؟
فصل جدید لیگ برتر دیر یا زود آغاز خواهد شد و چنانچه محدودیت‌های فعلی برطرف و استقلال قادر به استفاده از نفرات جدیدش نشود و در هفته‌های پیش رو خریدهای درشت تازه‌ای نداشته باشد، دوران کم رونق استقلال که هفت سال اخیر را در بر گرفته، از این هم طولانی‌تر خواهد شد و تیمی که فتح مجدد لیگ برتر تبدیل به یک حسرت برایش شده، به آرامی آن را آرزویی در دوردست خواهد دید.
شکی نیست که بزرگی و اعتبار استقلال در حدی است که سرانجام روزی به این حسرت پایان داده و دوباره قهرمان خواهد شد اما اینکه با این سوء‌مدیریت‌ها و تصمیم‌های غیرعقلایی پایان این صبر ناگوار کجاست، هیچ‌کس نمی‌داند.
ایران ورزشی