چاپ

آریا بانو - شور و شیرین/ همان‌طور که می‌دانید، تک‌تک شهرهای ایران، دارای غذاهای سنتی و شیرینی‌های مخصوص به خود هستند.
تعداد شیرینی‌هایی که در تبریز پخته می‌شود، بسیار متنوع است.
شیرینی «قرابیه» یا «قُورابیه»، نوعی شیرینی سنتی و گرانقیمت تبریز است که با بادام معمولی و بادام تلخ، آرد سفید شیرینی‌پزی، شکر، سفیده‌ی تخم‌مرغ و وانیل تهیه می‌شود.
البته در«قرابیه‌ی پسته‌ای» به جای بادام، مغز پسته به‌کار می‌رود و بجز این دو نوع قرابیه، قرابیه‌ی نارگیلی هم، نوع دیگری است که طرفداران زیادی دارد.
شیرینی قرابیه، بیش‌تر در عیدها و مهمانی‌ها همراه با چای خورده می‌شود.
«نوقا» یا «نوگا»، یکی دیگر از شیرینی‌های محلی تبریز است، که از شکر، سفیده‌ی تخم مرغ، گردو و وانیل درست می‌شود و انواع مختلف آن، شامل وانیلی، کاکائویی و شکلاتی می‌باشد.
اما یکی دیگر از شیرینی‌های محلی تبریز، «اریس» یا «ریس» است که از شیر، شکر، وانیل، پسته و کاکائو تهیه می‌شود و دارای انواع کاکائویی و تسبیحی می‌باشد.
اما ببینیم « لوز» چیست؟ و مواد اولیه‌ی آن چه می‌باشد؟ لوز، یکی دیگر از شیرینی‌های سنتی تبریز است که در انواع بادامی، پسته‌ای و زعفرانی، تهیه می‌شود و مواد اولیه‌ی آن شکر، وانیل، بادام، پسته و زعفران است.
حتماً شما تاکنون اسم راحت‌الحلقوم را شنیده‌اید و با خود فکر کرده‌اید که چیست و چرا به این نام خوانده می‌شود؟
«راحت‌الحلقوم»، یکی دیگر از شیرینی‌های سنتی تبریز است که اصل آن از کشور ترکیه می‌باشد و با نشاسته، شکر، گلاب و عطرمایه (اسانس)‌های میوه‌ای، در رنگ‌های مختلف تهیه و در آخر، به شکر آغشته می‌شود.
البته از آن جهت به این نام خوانده می‌شود که بسیار نرم و لطیف، و خوردنش بسیار راحت است. «باقلوا» هم، شیرینی دیگر شهر تبریز می‌باشد.
البته باقلوا، شیرینی سنتی ترکان آسیای میانه است که به دیگر کشورها راه یافته‌است.
باقلوائی که در تبریز پخته می‌شود، به سبک باقلوای کشور ترکیه است و از بادام، گردو، گلاب، شکر، هل، آرد شیرینی‌پزی، بیکینگ‌پودر، زرده‌ی تخم مرغ، خاکه‌قند، شیر و روغن، درست می‌شود.
آنچه همیشه از قدیم تاکنون در سفره یا روی میز غذای خانواده‌های تبریزی به چشم می‌خورد، مرباست که همانند دسر، بعد از غذا مصرف می‌شود و حتا در مهمانی‌ها نیز، برحسب سلیقه‌ی افراد، از یک یا چند نوع مربا استفاده می‌شود.
اما خالی از لطف نیست که کمی هم راجع به «حلوای گردوئی» بدانیم.
حلوای گردوئی از تنقلات اصلی مردم آذربایجان در شب یلدا و روزهای سرد زمستان است که سر سفره‌ی صبحانه، با نان لواش تازه و شیر میل می‌شود.
حلوای گردوئی، حلوای بسیار خوشمزه‌ای است که در کارگاه بزرگ حلواپزی در تبریز تهیه می‌شود.
نان‌های سنتی تبریز
نان‌ها، در تبریز متنوع هستند. بعضی از آن‌ها مانند نان بربری که در تبریز «کوکه»، و لواش که «لاواش» خوانده می‌شود و نان سنگک، از جمله‌ی نان‌هائی است که در تبریز هم مانند اکثر نقاط ایران مصرف می‌شود.
اما در شهر تبریز، نان‌های کشور ترکیه مانند پیده، اکمک و سیمیت، طرفداران زیادی دارد.
ولی نان‌های روغنی «یاغلی کوکه» و نان‌های مغزدار «ایشلی کوکه» نیز، نان‌های سنتی و محلی تبریز هستند که در صبحانه و ماه رمضان مصرف می‌شوند.
غذاهای سنتی تبریز
تبریز هم، مانند بسیاری از شهرهای دیگر کشورمان، غذاهای سنتی متنوعی دارد؛ اما کوفته‌ی تبریزی، کباب تابه‌ای، کوکو، دلمه‌ی برگ و پیچاخ‌قیمه (قیمه‌ی کاردی)، از معروف‌‌ترین غذاهای سنتی تبریز است.
«پیچاخ قیمه»، نوعی خورش است که با گوشت، پیاز، خلال بادام، زعفران و ادویه، تهیه می‌شود.
کوفته تبریزی نیز، با گوشت چرخکرده، لپه‌ی پخته، پیاز، تخم مرغ و آلو، آماده می‌شود. مواد اولیه‌ی کوکوی سنتی تبریز هم، شامل هویج، فلفل دلمه‌ای، سیب زمینی، لوبیاسبز،
تخم مرغ، پیاز و گوشت چرخکرده، می‌باشد.