آریا بانو - مشرق / شهید «مهدی علیدوست» در آخرین تماس تلفنی خود با همسرش به او گفت: «توکلت به خدا باشد. غصه نخور. اگر قسمت شد و شهید شدم، آن دنیا با شما هستم و قول می‌دهم که شما را در آن دنیا شفاعت کنم!»
«مهدی علیدوست» پسری نمونه و خوش‌اخلاق متولد 25 مرداد 1365. فرزندی که والدینش در مدت حیات وی هیچگاه از او تندی و بداخلاقی ندیدند و ساده‌زیستی، مهربانی و خوش‌اخلاقی از بارزترین خصوصیات فرزندشان محسوب می‌شود. او همیشه برای رضای خدا کار می‌کرد و تمام تلاشش این بود که همه از او راضی باشند.
مهدی از همان دوران
نوجوانی به بسیج و مسجد علاقه داشت و پای ثابت محافل
مذهبی بود. وقتی 18 ساله که شد، از علاقه‌اش به سپاه گفت. می‌خواست وارد این نهاد نظامی و مقدس شود و
لباس رزم بر تن کند تا به اسلام، کشور و مردمش خدمت کند. او عاشق خدمت‌رسانی به مردم بود.
وی از همان ابتدا به گردان صابرین پیوست؛ چراکه این شیرمردان همیشه در شرایط رزم و جهاد قرار دارند و او خوب می‌دانست که در آنجا به هر آنچه در نظر دارد، خواهد رسید.
هیچکس نمی‌دانست که قهرمان داستان ما جانباز است چراکه همواره در برابر تمام مجاهدت‌هایش می‌گفت، «من هیچ حق و حقوقی نمی‌خواهم، چون برای رضای خدا جهاد کرده‌ام و جانباز شده‌ام.»
او حتی می‌دانست که روزی شهید می‌شود، چراکه قبلاً جایگاهش را در بهشت دیده و شب قبل از عملیات نیز به همرزمش گفته بود، «من جایگاه خود را در بهشت دیده‌ام و آمادگی کامل دارم.»
او آن قدر عاشق حضرت علی‌اصغر (ع) امام حسین (ع) بود که نام تنها پسرش را علی‌اصغر گذاشت و در نهایت چهارمین روز از محرم سال 1394 تنها یادگارش را به آن حضرت سپرد.
شهید مدافع حرم «مهدی علیدوست» پس از سال‌ها مجاهدت در بیست و پنجمین روز از پاییز سال 1394 در سوریه به شهادت رسید و در روز شهادت حضرت علی‌اصغر (ع) در گلزار شهدای قم به خاک سپرده شد.
