آریا بانو - خراسان / یکی از دغدغه‌های والدین به ویژه مادرها، این است که در حضور فرزندان چطور با همسرشان بحث کنند یا مخالفت خودشان را درباره مسئله‌ای ابراز کنند؟ نکته این‌جاست که شما به عنوان یک والد نباید اختلاف نظرتان را در حضور کودک به نمایش بگذارید. شما
پدر و مادری هم نظر محسوب می‌شوید و به هیچ عنوان کودک نباید شاهد اختلافات و تعارضات شما باشد. در ادامه نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.
فرزندان نباید شاهد تعارضات جدی شما باشند
در تمام کتاب های فرزندپروری مبتنی بر علم روان شناسی و مطالعات در این زمینه اشاره شده است که والدین به عنوان یک
پدر و
مادر همواره باید در یک تیم باشند. به هیچ عنوان فرزندان نباید شاهد تعارضات جدی شما باشند. هرچند بهتر است شاهد تعارضات اندک هم نباشند اما گاهی ممکن است اختلاف نظرهای جزئی پیش بیاید. مثل این موقعیت: «من مهمانی نمیام، خودت تنها برو». این موقعیت پیش آمده(تمایل نداشتن به شرکت در مهمانی با همسر) مسئله جدی محسوب نمی‌شود، مادامی‌که حاوی پیام محترمانه و نقطه نظر معقول و شخصی باشد. به نحوه بیان دیگر این موضوع توجه کنید: «می‌دونم چقدر رفتن به این مهمانی برایت مهم است و
دوست داری در کنارت باشم، اما بنا به دلایلی ترجیح می‌دهم نیایم و حتما درباره اش باهم صحبت خواهیم کرد.» والد در این نحوه بیان ضمن تاکید بر اهمیت ماجرا و پررنگ کردن نقش والد دیگر، به صورت محترمانه درخواست او را رد و تاکید می‌کند درباره دلایل اش برای مخالفت با مهمانی رفتن بعد با خودش صحبت خواهد کرد نه در حضور فرزندان. با این شیوه
فرزند در هر سنی که باشد دچار تنش یا اضطراب به دلیل مشاهده بحث و مخالفت‌های جدی نمی‌شود و در عین حال یاد می‌گیرد چطور با احترام و حفظ ارزشمندی والدین با آن‌ها تعامل داشته باشد. همچنین متوجه می‌شود بحث‌ها و صحبت‌های دونفره والدین به خودشان مربوط است نه به نقش والدگری.
نقش همسرتان را در
چشم فرزند خراب نکنید
البته همه موقعیت‌ها به همین سادگی پیش نمی‌رود. گاهی اوقات ما فراموش می‌کنیم یک
مادر و
پدر خوب هرگز والد دیگر را در مقابل فرزندش زیر سوال نمی‌برد، او را مقصر جلوه نمیدهد و به او توهین نمی‌کند. هر کدام از این برخوردها نقش والد را در
چشم فرزند خراب می‌کند، برای مثال مادرانی که در حضور
فرزند مدام درباره نحوه ارتباط پدر و
فرزند به پدرِ
خانواده می‌گویند: «چرا این‌طوری بغلش می‌کنی؟ مگه عروسکه؟»، «چرا براش وقت نمی‌ذاری؟» یا پدرانی که در مقابل فرزندشان به همسر خود می‌گویند: «تو هم اصلا تو باغ نیستی ها!»
کودکان مشاهده‌گران بسیار خوبی هستند حتی زمانی‌که تصور می‌کنید حواس‌شان پرت است! پیام‌هایی که به کودک در این مکالمات منتقل می‌شود اغلب حاوی این نکات است: «چه پدر/مادر دست و پا چلفتی دارم!»، «چه مادر/پدر ایرادگیری دارم» و در نهایت بر اساس شواهد دریافتی در طول تجربیاتش این تصمیم را می‌گیرد که کمتر با چنین والدینی در ارتباط باشد یا مثل خودشان با آن‌ها رفتار کند.
بحث و انتقادها را دور از
چشم فرزندان انجام دهید
سعی کنید حداقل در حضور فرزندان همیشه در یک تیم باشید. هر بحث و انتقاد و مخالفتی را به خلوت خودتان ببرید. وقتی جلوی کودک‌تان مدام رفتارهای همسر خود را تصحیح یا مخالفت و انتقاد می‌کنید، انتظار نداشته باشید که کودک در آینده، چنین کاری را با پدرش انجام ندهد.
نویسنده : عطیه تقوی بجنوردی | روان شناس