چاپ

آریا بانو - مجله ایلیاد / تیمی بین‌المللی از ستاره‌شناسان توانسته‌اند اندازه و شکل فضای خالی بین کهکشان‌ها را تعیین کنند. کهکشان راه‌‌شیری در لبه‌ی این فضای خالی قرار دارد.
کهکشان‌ها به‌خاطر انبساط کلی جهان، در حال حرکت به سمت نواحی چگال‌تر و دور شدن از نواحی کم جرم که «فضای خالی» نامیده می‌شود، هستند. اگرچه ما در یک کلان‌شهر کیهانی زندگی می‌کنیم، ولی در سال 1987 «برنت تولی» از دانشگاه هاوایی و «ریچارد فیشر» به‌عنوان ستاره‌شناس «NRAO» ثابت کردند که کهکشان راه‌شیری نیز بر روی لبه‌ی یک ناحیه‌ی خالی به نام فضای خالی محلی قرار گرفته است. وجود این فضای خالی کاملاً پذیرفته شده است، ولی مطالعه درباره‌ی آن کم است، زیرا باید مسافت‌هایی فراتر از مرکز کهکشان راه‌شیری مورد مطالعه قرار گیرد که دور از دسترس محسوب می‌شود.
اکنون دکتر تولی و همکارانش توانسته‌اند حرکات 18،000 کهکشان را اندازه‌گیری کنند و به این ترتیب، مرز بین مکان‌هایی که مواد زیادی در آن وجود دارد با مکان‌های خالی از مواد را ترسیم کنند. در واقع آن‌ها توانسته‌اند مرز فضای خالی را پیدا کنند. آن‌ها با استفاده از همین روش در سال 2014 توانستند گستردگی خوشه‌ی کهکشانی شامل صدهزار کهکشان که کهکشان راه‌شیری نیز در آن قرار دارد را اندازه‌گیری کنند.
محققین می‌گویند: «به مدت سه دهه ستاره‌شناسان در پی این بودند که بفهمند چرا حرکت کهکشان راه‌شیری و بزرگ‌ترین کهکشان نزدیک به آن یعنی «آندرومدا» و دیگر همسایه‌های کوچک‌تر آن به نسبت سرعت انبساط کلی جهان حدود 600 کیلومتر بر ثانیه انحراف دارد. مطالعه‌ی ما نشان می‌دهد که تقریباً نصف این حرکت به صورت محلی از ترکیب کشش ناشی از خوشه‌ی کهکشانی کناری ما به‌نام «خوشه‌ی ویرگو» و حضور ما در انبساط فضای خالی محلی که منجر به خالی‌تر شدن آن می‌شود، تولید شده است.»
نتایج تحقیقات این دانشمندان در مجله‌ی Astrophysical Journal به چاپ رسیده است.