آریا بانو - خراسان / در آیات 10 و 11 سوره حجر می خوانیم:
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ فِی شِیَعِ الْأَوَّلِینَ وَ ما یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاّ کانُوا بهِ یَسْتَهْزؤُنَ
و همانا ما پیش از تو در میان اقوام و گروه های پیشین(نیز پیامبرانی) فرستادیم و هیچ پیامبری برایشان نمی آمد، مگر آن که به استهزای او می پرداختند.
استاد قرائتی در تفسیر این آیات می گوید:
هدف از استهزا، یا شکستن ابهت انبیا بود تا مردم حق جو، گرد آنان جمع نشوند؛ یا جبران ضعف و ناتوانی خودشان در برابر منطق انبیا. آن چه دستاویز تمسخر قرار می گرفت،
زندگی ساده انبیا، پیروان محروم آنان و شکستن سنت های خرافه ای بود.
در برابر سیل استهزا، باید افراد را تقویت کرد.
توجه به تاریخ و مشکلات دیگران، تحمل مشکلات را بر انسان آسان می کند.
هیچ یک از انبیا از مسخره شدن به دست کفار، مصون نبوده اند.
استهزا، سیره و روش همیشگی کفار در برابر انبیا بوده است.

http://www.banounews.ir/fa/News/335502/تفسیر-قرآن--استهزای-حقیقت