چاپ

آریا بانو - آی اسپورت / این روزها یکی دو چهره سیاسی کشور درباره عادل فردوسی‌پور حرف‌هایی زده‌اند. مثلا علی شکوری راد نماینده سابق مجلس و دبیرکل حزب اتحاد ملت در جریان دیدار سیاسیون با رئیس جمهور و خطاب به ایشان گفته: «ما بخش بزرگی از سرمایه اجتماعی خود را که همانا اعتماد و رضایتمندی مردم است از دست داده‌ایم و سرمایه‌های نمادین خود را که مقوم جامعه هست، از کار انداخته‌ایم. در خصوص سرمایه نمادین از محصورین یاد کردم و گفتم با این که امروز در حصر هستند و ظاهرا کسی به آنها کاری ندارد ولی این مساله به مثابه یک زخم در پیکر مردم باقیمانده است و آزار دهنده است. تاکید کردم اینکه این افراد در حصر باشند و شخصی مانند آقای خاتمی به حاشیه رانده شود و حتی به چهره‌های هنری و ورزشی محبوب مردم مانند آقایان شجریان و فردوسی‌پور بی‌اعتنایی شود، برای جامعه دردناک است و مردم نسبت به این مسائل حساس هستند.» عزت‌الله ضرغامی رئیس اسبق سازمان صدا و سیما هم به تازگی در مصاحبه‌ای اینترنتی بعد از دیدن تصویر عادل فردوسی پور گفت: «من واقعا دوست دارم عادلو. عادل خیلی بچه باکلاس و باپرنسیبیه. الانم با هم ارتباط داریم. بعضی موقعا شبا خوابش نمی‌بره یا من خوابم نمی‌بره رو واتساپ حال می‌کنیم! چتای خوبیم داریم. او سالم کار کرده و همیشه برای رسانه، در زمانی که من بودم یک فرصت بود.» ضرغامی البته تعریف و تمجیدهای بیشتری هم از عادل کرد اما رضا رفیع که با او مصاحبه می‌کرد به ضرغامی گفت: «همین ویژگی‌های خوبی که از عادل برشمردین برای کنار گذاشته شدنش کافیه دیگه؟» او البته این جمله را به شوخی گفت اما واقعیتی تلخ بود که نمی‌شد آن را نادیده گرفت. نکته دیگر این که بعد از حذف برنامه نود از تلویزیون، کم نبودند کسانی که از او حمایت کردند و حذف برنامه‌اش را تصمیمی اشتباه دانستند اما مساله این جاست که این دوستان یا قدرتی نداشتند که حمایت‌شان باعث تغییر در تصمیم مدیران صدا و سیما داشته باشد یا این که دلیل حمایت‌شان، کسب محبوبیت برای خودشان بوده! وگرنه آنهایی که قدرت دارند، هیچ حمایتی از عادل نکرده‌اند. نمونه بارز این ماجراها هم تعطیل شدن سایت رسمی نود بعد از سال‌ها فعالیت بود که مسئولیتش بر عهده عادل فردوسی‌پور بود.