چاپ

آریا بانو - تسنیم / مجلس حاج محمد اسماعیل دولابی: خدا، از تمام مکَارها زیباتر و قشنگ‌تر است. مکر، خیر ندارد ولی من نمی‌دانم چرا مکر خدا، خیر دارد. مکر و حیله خوب نیست اما برای تقرّب به خدا خوب است. مکر خدا، خیر مکّارهاست. خیر یعنی چه؟ یعنی من تقلا می‌زدم از گیر خدا در بروم، اما هر جا می‌رفتم خدا به من مکر می‌زد. عوضی که می‌رفتم، می‌دیدم جلوی من است و همه جا مکر او بالاتر بود. با خدا قهر کردم و گفتم گناه می‌کنم – هر کاری شد می‌کنم – عقب گناه رفتم، اما همان جا جلوی من علم شد. مکر خدا، بالای مکرهای خلقت است. وَ الله خیرُ الماکرینَ. خیر دارد. شما همه لفظ خیر را می‌دانید. گفت آیا خدا به کارها، خوب مکر می‌زند؟ گفت آری. یک خورده آن، همان گلی بود که به دهان فرعون زد.
هرچه حضرت موسی(ع) به فرعون وعده داد، او هیچ قوت نمی‌گفت که خدایی هست. اما وقتی داشت در آب، غرق و هلاک می‌شد گفت تُبتُ الانَ نگفت من توبه کردم یعنی ظاهراً توبه می‌کنم. توبه‌ای که نائب شده باشد نبود. اما خدا همین لفظ توبه می‌کنم را برای او قیمتی شمرد. این برای فرعون خیلی قیمتی بود که بگوید تُبتُ الانَ. لااقل نصف ایمان است. همان قوت که گفت، حضرت احدیّت لطف فرمودند و به جبرئیل گفتند از این گِلِ دریا به دهان او بزن! یعنی حیف است، مبادا توبه‌اش را خراب کند. این حرف در روایات و تاریخ نیست اما در حُسن ظنّ آدمی است. بگرد تا ان‌شاءالله حسن ظنّت به خدا، پیغمبر(ص) و ائمه(ع) زیاد شود. انی معنا که گل را به دهان فرعون بزن، در حسن ظنّ، خوابیده است. چون فرعون اگر دهانش باز باشد دبّه می‌کند و توبه را خراب می‌کند. می‌گوید من توبه نمی‌کنم، من کی گفتم توبه می‌کنم؟ اما ببین خدا چه مکری به او زد. سرش را به زیر آب رفت و بالا آمد، حضرت جبرئیل، گل را به دهانش زد.
کتاب طوبی محبت؛ جلد چهارم - ص 78