چاپ

آریا بانو - سلامانه: اگر صاحب فرزند هستید و نمی‌دانید که برای بازی با کودک خود چه مواردی را مدنظر قرار دهید و چطور کمیت و کیفیت تعامل خود را با فرزندتان حین بازی افزایش دهید، در این مقاله در سلامانه دکتر المیرا رحیم‌زاده روانشناس کودک به 9 اصل اساسی برای تعامل کیفی و بازی با کودک اشاره می‌کند که می‌تواند برایتان مفید باشد. 1.برای فرزندان کوچکتر لازم است وقت از قبل تعریف شده ای را در نظر بگیرید ولی در مورد فرزندان بزرگتر می‌توانید انعطاف پذیر باشید. زمانی را در هر روز پیدا کنید که پیش می آید و به نظر می‌رسد فرزندتان به تنهایی در حال لذت بردن از یک فعالیت سرگرم کننده است. سپس، کاری را که دارید انجام می دهید، متوقف کنید و با دنبال کردن دستورالعمل های زیر، به بازی با کودک بپیوندید. لطفا با مشغولیت ذهنی، همراه با موبایل و یا در حالی که چشمتان به غذاست بازی کردن با کودک را شروع کنید.
2. قرار نیست کودکان دیگر در این وقت‌های بازی شرکت داده شوند! اگر در خانواده تان کودکان دیگری دارید، یا به همسرتان بگویید در حینی که با کودک مورد نظر بازی می کنید، از آنها مراقبت کند و با آنها بازی کند یا زمانی را انتخاب کنید که کودک دیگر خواب است و یا خود مشغول بازی و انجام کاری است. یادتان باشد که باید با همه فرزندانتان بازی کنید.
3. اگر در هر روز زمان معیاری را ویژه بازی قرار داده اید، هنگامی که وقتش رسید صرفا به فرزندتان بگویید: ((الان وقت خاص ما برای بازی با همدیگر است. دوست داری چه کار کنیم؟)) این زمان نباید به تماشای تلویزیون بگذرد چون در تماشای تلویزیون ارتباطی میان والد و کودک وجود ندارد. هر فعالیت سرگرم کننده ی دیگری خوب است. اگر زمان مشخصی را ویژه ی بازی قرار نداده اید، در حینی که فرزندتان دارد به تنهایی بازی می کند، صرفا به او نزدیک شوید و بپرسید که آیا می توانید به او بپیوندید؟ در هر صورت، والد نباید کنترل بازی را در دست گیرد یا آن را هدایت کند-کودک باید فعالیت سرگرم کننده و بازی را خودش انتخاب کند.
4. آرام باشید! چند دقیقه به طور اتفاقی آنچه را کودک انجام می دهد را تماشا کنید. زمانی که ناراحت یا بسیار مشغول هستید یا قصد دارید خانه را ترک کنید، سعی در برگزاری این وقت خاص بازی نداشته باشید چرا که ذهن شما با این موضوعات مشغول است و کیفیت توجه شما به فرزندتان بسیار پایین خواهد بود.
5. بعد از تماشای بازی فرزندتان، شروع به توصیف کار او با صدای بلند کنید. این کار برای آن انجام می شود که فرزندتان ببیند شما بازی او را جالب یافته اید. این کار شبیه گزارش بازی فوتبال است که باید برانگیزاننده باشد. به عبارت دیگر، گه گاه بازی فرزندتان را روایت کنید. این کار را برای بچه های کوچکتر لذت بخش تر است، لذا باید به دفعات بیشتری نسبت به بچه های بزرگتر انجام شود.
6. هیچ سوالی نپرسید و هیچ فرمانی ندهید! این موضوع مهم است. تا آنجا که امکان دارد از هر نوع سوال کردن از کودک بپرهیزید، چرا که اغلب غیر ضروری است و مسلما بازی فرزندتان را مختل می کند. اگر مطمئن نیستید که کودک در حال انجام دادن چه کاری است، پرسیدن یک سوال برای روشن شدن نحوه بازی کودک اشکالی ندارد. در غیر این صورت، از هر سوالی اجتناب کنید. همچنین، هیچ فرمان یا دستورالعملی ندهید و سعی نکنید در طی این بازی به کودک چیزی یاد بدهید. این وقت، مخصوص کودک شماست تا راحت باشد و از بودن با شما لذت ببرد، نه زمانی برای یاد دادن یا به دست گرفتن بازی کودک. شما 23 ساعت و 40 دقیقه دیگر برای دستور دادن، یاد دادن و سوال کردن وقت دارید!
7. گاه گاه به فرزندتان جملاتی حاکی از تحسین، تایید یا بازخورد مثبت از جنبه های خوشایند بازی اش ابراز کنید و صادق باشید، مبالغه نکنید. برای نمونه: ((واقعا از وقت مخصوصمان که با همدیگریم لذت می برم.)) یا ((ببین آن را چقدر خوب درست کردی)) همگی اظهارنظر های مثبت و مناسبی هستند.
8. اگر فرزندتان شروع به بدرفتاری کرد، فقط روی خود را برگردانید و لحظاتی به جای دیگری نگاه کنید. اگر بدرفتاری ادامه یافت، آنگاه به فرزندتان بگویید که زمان مخصوص بازی تمام شده و اتاق را ترک کنید. به او بگویید که بعدا وقتی توانست خوب رفتار کند، با او بازی خواهید کرد. به هیچ وجه تهدید نکنید که دیگر با او بازی نمی کنید.
9. هر والد باید در این زمان مخصوص بازی، 20 دقیقه را با کودک بگذراند.باید به صرف این زمان بازی خاص تا مدت نامحدودی ادامه دهید.