چاپ

آریا بانو - روزنامه شهروند / امروز شنبه است و مثل همه شنبه‌ها همه‌ چیز طبق روال عادی خودش جریان داره؛ فقط این وسط یک کرونا هم هست که پیک خودش را رد کرده و سیر نزولی دارد و همزمان احتمالا تا پایان امسال و سال‌های دیگر ما را درگیر خودش می‌کند. البته اینها مشکلی نیست، مشکل اصلی ما احتمالا از چند وقت دیگر شروع می‌شود، چون کرونا به فرهنگ زبان ما وارد شده و تا مدت‌های زیادی قرار است این چیزها را بشنویم:
الف) از این به بعد مدیران ما وقتی می‌خواهند بگویند یک چیزی خیلی بد شده، می‌گن «کرونای فلان» و فکر می‌کنن چقدر باهوشند که توانستند با یک واژه‌سازی هوشمندانه تمام اطرافیان‌شان را مبهوت خودشان سازند. کرونای عاطفی! کرونای سیاسی! کرونای توانمندی نیروهای داخلی با بهره‌گیری از دانش فنی روز دنیا!
ب) «بدتر از کرونا» هم واژه جدیدی است که به‌زودی قرار است ما را به محاق ببرد، البته بیشتر در اینستاگرام. به‌زودی یک‌سری کت‌‌شلوار براق‌پوش که سعی می‌کنند با صدای جذاب به ما بگویند که چقدر هوش مالی بالایی دارند، قرار است دست‌هایشان را به هم بچسبانند و بگویند «بدتر از کرونا اینه‌که ندونی سرمایه‌ات داره از بین می‌ره.» بعد هم بگویند «من فلانی‌ام و قراره بهتون یاد بدم که روزی آن‌قدر پول دربیارین!» درحالی‌که این آنقدر‌ها همه‌اش الکی است، ما خودمون امتحان کردیم، اصلا هم آن‌قدر نیست.
ج) برجام که آمد یک‌سری آمدند و با گفتن «پسا برجام» کلی همایش برگزار کردند. بعد دیدند جواب می‌دهد، گفتند بیاییم پسا یک چیز دیگر هم بسازیم. دوران «پسا کی‌روش»، «پسا فوق‌لیسانسه‌های دو»، «پسا چیپ علیپور» الان هم که بازار حسابی داغ شده است و «پسا کرونا» خیلی جواب می‌دهد و به‌زودی شاهد مصاحبه‌های جنجالی با موضوع «نقش دوغ‌آب در اقتصاد پسا کرونایی» یا «کرونا و پساکرونا؛ چالش‌های فراروی آن با رویکرد بهبود وضع کسب‌وکارهای خرد و کلان» خواهیم بود.
د) موضوع دیگری که قرار است ما را زخم کند، تبلیغات تلویزیونی است. حالا کاری نداریم که امسال چقدر تبلیغات تلویزیونی ما شعرگونه شده بود و تنها دغدغه زن و مرد ایرانی این است که روغن بخورند و از اینکه در خانه روغن دارند خیلی خوشحالند. مسأله ما این است که از فردا با خروار خروار بیسکویت و آدامس و ماست و کفش و تیرچه بلوک و لوله‌های تمام اتیلن روبه‌رو می‌شویم که به خاطر «حفظ جان شما مردم عزیز» ضدکرونا شده است. البته که این تیزرسازها خیلی خلاق و هنرمند و شیطون‌بلا هستند و یک جوری زیر پوستی تبلیغ می‌کنند که ما اصلا نفهمیم چه شده است.
ه‍) مورد آخر هم به شوخی‌ها برمی‌گردد. خواهر من! برادر من! تازه زخم «نهار نخردمه!» خوب شده است، هنوز تهش یک ذره هم سوزش دارد، جان هرکسی که دوست داری فکر نکن «من استند‌بای حاجی‌ام» از زبان شما بامزه است. چند بار در سریال پایتخت پخش شد، همه خندیدیم و رفت پی‌ کارش. بی‌خیال شو! ما قول می‌دهیم که هرجا رفتیم بگوییم فلانی خیلی بامزه و شوخ‌طبع است و استوری‌های بامزه می‌گذارد، فقط شما بی‌خیال شو!
شهاب پاک‌نگر طنزنویس