چاپ

آریا بانو - باشگاه خبرنگاران / در این گزارش مختصری از ویژگی هایی که انسان های رستگار دارند بیان شده است.
با یک نگاه اجمالى به اوصاف رستگاران در قرآن مى‏ فهمیم که آنان اهل عبادت و کار خیرند. «و اعبدوا ربّکم وافعلوا الخیر لعلّکم تفلحون» (حج، 77)
از بخل دورى مى ‏کنند. «و من یوق شُحّ نفسه فاولئک هم المفلحون» (حشر، 8)
غافل نیستند و خدا را زیاد یاد مى ‏کنند. «و اذکروا اللّه کثیراً لعلّکم تفلحون» (انفال، 45)
در راه او جهادگرند. «جاهدوا فى سبیله لعلّکم تفلحون» (مائده، 35)
اهل توبه و استغفارند. «توبوا الى اللّه... لعلّکم تفلحون» (نور، 31)
و در جامعه، اصلاحگر و آمر به معروف و ناهى از منکرند. (آل عمران، 104)
و به پیامبران خدا ایمان دارند و آنان را احترام و یارى مى‏ کنند. (اعراف، 157)
کوتاه سخن آنکه اگر مى‏ بینیم همیشه در طول تاریخ گروهى به دنبال مکتب ‏هاى مختلف و دانشمندان و عُرفا و مصلحان و فیلسوفان و حاکمان و شاعران مى‏ روند، آرزوى همه آن‌ها رسیدن به رستگارى است که هرکسى آن را در چیزى و کسى مى‏ جوید.
یکى رستگارى را (همچون فرعون) در زور و قدرت مى‏ پندارد و مى ‏گوید: «قد أفلح الیوم من استعلى» آن‏کس که پیروز است، رستگار است که این تفکّر هنوز در ابر قدرت‏ ها وجود دارد.
یکى رستگارى را در هنر و صنعت و جمعیت و داشتن منابع طبیعى و پیشرفت تکنولوژى، توسعه سیاسى، اقتصادى، نظامى، علمى و... مى‏ داند.
امّا اسلام رستگارى را در جوهر خود انسان جستجو مى‏ کند و مى‏ فرماید: اگر این انسان روابط خود را با خدا از طریق نماز عاشقانه و با مردم نیازمند از طریق پرداخت زکات و با جامعه از طریق وفاى به عهد و امانتدارى و با خود از طریق کنترل غرایز و هوسرانى‏ ها حفظ کند، به رستگارى رسیده است.
با نگاهى گذرا به جوامع بشرى به خوبى مى‏ توان دریافت که پیشرفت‏ ها و توسعه‏ هاى گوناگون، ابزار رفاه و آسایش را فراهم کرده؛ ولى از آمار خیانت ‏ها و جنایت‏ ها و تجاوزها، هوس‏بازى‏ ها و حق‏کشى ‏ها چیزى نکاسته و سردمداران حرکت غیرالهى تمام فکر و قدرت پیروان خود را در راه رسیدن به هوس هاى پوچ و بیهوده صرف کرده ‏اند.